Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Χρεοκρατία - Debtocracy (.gr)

Στο site http://www.xreokratia.gr ή στο http://www.debtocracy.gr , θα βρείτε το νέο ντοκιμαντέρ του Άρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη (αναρτήθηκε στις 06-04-2011), σε μια διαφορετική προσέγγιση της ...χρεολαγνείας των ημερών. (Η επιστημονική επιμέλεια από το Λεωνίδα Βατικιώτη).

Το ντοκιμαντέρ διανέμεται ΕΛΕΥΘΕΡΑ και ΔΩΡΕΑΝ υπό τους όρους της άδειας CC

4 σχόλια:

MLOG είπε...

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
"...Ο πυρήνας της ιδεολογικής θέσης που εκφράζεται στο ντοκυμαντέρ είναι ότι δεν εντάσσει την όλη πολιτικοκοινωνική κατάσταση σε μια σφαιρική προοπτική, σ’ ένα σύστημα ερμηνείας. Τονίζεται ότι η οικονομική πραγματικότητα μπορεί να βελτιωθεί σύμφωνα με ένα σύστημα ιδεών και πρακτικών που είναι εφαρμόσιμες, χωρίς να θίγεται ο πυρήνας του όλου συστήματος. Η ενθουσιώδης αισιοδοξία ότι με την εφαρμογή κάποιων λύσεων που εφαρμόστηκαν αλλού μπορεί και η Ελλάδα να βελτιώσει τη δική της ανεπαρκή πραγματικότητα, στηρίζεται στην πεποίθηση των δημιουργών του ντοκιμαντέρ ότι η λύση που προκρίνεται ευδοκίμησε σε μια άλλη χώρα κι αυτό μπορεί να εμψυχώσει κι έναν άλλο λαό να την εφαρμόσει. Προκρίνεται για το χρέος λύση δικαστική που στηρίζεται στην έννοια της ηθικότητας. Επαναλαμβάνοντας ότι είναι ανήθικο να πληρώνεται ένα ανήθικο χρέος, ότι μεγάλο μέρος του χρέους είναι απονομιμοποιημένο, ηθικοποιείται ο πολιτικός λόγος. Εισάγοντας την ηθική ως βασικό κριτήριο και αιτία για κατανόηση πολιτικών επιλογών μας εμποδίζει να συλλάβουμε τη φύση και τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Η ηθική καταδίκη των πολιτικών πράξεων των κρατούντων δεν οδηγεί στην πολιτική αντιμετώπισή τους. Απλώς, χαράσσεται διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε καλούς και κακούς καπιταλιστές.
Το ντοκυμαντερ ήταν πραγματικά διαφωτιστικό και έντιμο. Εκφράζονται ξεκάθαρα οι ιδεολογικές αρχές των δημιουργών του και οι προθέσεις τους. Υποδεικνύεται ένας δρόμος αντιμετώπισης της υπάρχουσας κατάστασης όχι με επαναστατικό τρόπο, αλλά με μέσα της αστικής δημοκρατίας που θα μετασχηματίσουν το οικονομικοπολιτικό σκηνικό. Είναι η φωνή της εναλλακτικής λύσης που θα έρθει στο προσκήνιο μόλις χρεωκοπήσει η παρούσα.
Είναι η άλλη φωνή της κυρίαρχης πολιτικής, που προς στιγμή φιμώθηκε για να τα σαρώσει όλα το μνημόνιο. Οσο το μνημόνιο αθροίζει αδιέξοδα, το πολιτικό σύστημα, αν έχει την ευφυία, όλο και περισσότερο θα αποδέχεται τέτοιες εναλλακτικές λύσεις, για να καλυφτούν τα πολιτικά κενά που δημιουργούνται..."

ΠΗΓΗ http://diesbruma.blogspot.com/2011/04/debtocracy.html

Ανώνυμος είπε...

Κριτικές ταινίας τεκμηρίωσης
Περπατούσαμε όλοι μαζί μέσα στο δάσος όταν άκουσα έναν σφυριχτό ήχο και, ένα δέκατο δευτερολέπτου μετά, ένιωσα, στο δεξί μέρος της κοιλιάς μου, κάτι καυτό και όξινο. Ένα βέλος με είχε διατρήσει. Περιεργάστηκα, παρά τον οξύ πόνο, το ξύλο του βέλους. "Οξιά!" φώναξα. "Είναι προφανές ότι πρόκειται για οξιά!"
"Ανοησίες!" είπε ένας σύντροφός μου, που στο μεταξύ είχε δεχτεί ένα στο στήθος και το περιεργαζόταν επίσης προσεκτικά. "Το ξύλο είναι βαλανιδιά!"
"Δεν ξέρω γιατί εμπιστεύτηκα την ζωή μου σε ανθρώπους τόσο αδαείς!", φώναξε ένας τρίτος, που είχε χτυπηθεί εν τω μεταξύ στον μηρό. "Το ξύλο βγάζει μάτι πως είναι καστανιά!"
"Κερασιά!" αναφώνησε ο τέταρτος που χτυπήθηκε, ψηλά στον ώμο.
"Όχι, είναι δρυς!" κραύγασε ο πέμπτος, περισσότερο από το πείσμα της διαφωνίας παρά απ' τον πόνο στο θώρακα απ' το δικό του βέλος.
Ήταν προφανές από τις πληγές όλων μας πως υπήρχε πρόβλημα. Για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας απρόσκοπτα, για να σταματήσουμε να υποφέρουμε από αυτές τις αιφνίδιες επιθέσεις, έπρεπε να καταλήξουμε για το είδος ξύλου που χρησιμοποιούνταν στα βέλη. Συγκαλέσαμε άμεσα συμβούλιο για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στην επείγουσα αυτή πρόκληση αναπτύσσοντας ο καθένας ενδελεχέστερα την θεωρία του.

ΠΗΓΗ http://radicaldesire.blogspot.com/2011/04/blog-post_10.html

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να διαμαρτυρηθώ διότι η χώρα μου επιλέγει συνειδητά:
• να «ασελγεί» συλλήβδην και κατά συρροή πάνω στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα των συνταξιούχων, των μισθωτών και των μικρομεσαίων, οι οποίοι πλήρωσαν το 2010 πάνω από το 60% των φόρων, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους «έχοντες και κατέχοντες». Είναι χαρακτηριστικό ότι το Δεκέμβριο του 2010, στο τέλος μιας πολύ κακής χρονιάς για το Χρηματιστήριο Αθηνών, υπήρχαν 3.000 περίπου χαρτοφυλάκια Ελλήνων επενδυτών (περίπου το 0,3% των ελληνικών χαρτοφυλακίων) με αξία άνω του 1 εκατ. € (τα μισά άνω των 3 εκατ. €). Με μια μέση αξία 5 εκατ. € ανά χαρτοφυλάκιο, η συνολική αξία φτάνει σε 15 δισ. €. Μια έκτακτη εισφορά 10% σε 3.000 νοικοκυριά που αντιστοιχούν στο 0,08% του συνόλου των ελληνικών νοικοκυριών (αν υποθέσουμε ότι κάθε χαρτοφυλάκιο ανήκει σε ένα νοικοκυριό) θα έφερνε έσοδα αντίστοιχα με αυτά των περικοπών του 13ου και 14ου μισθού σε όλο το δημόσιο τομέα.
• να δυσφημεί το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών, ενοχοποιώντας τους για την κρίση, προκειμένου να κρύψει την ανικανότητα(;) του Κράτους να πατάξει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή που προέρχεται από τον ιδιωτικό κυρίως τομέα (μελέτες κάνουν λόγο για πάνω από 35 δισ. € φοροδιαφυγή και 8 δισ. € εισφοροδιαφυγή ετησίως. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός για τη Φορολογική Δικαιοσύνη εκτιμά ότι μεταξύ 2000-2009 η μη καταβολή φόρων και δασμών ήταν 160 δισ. € περίπου – σκεφτείτε την κατάσταση της χώρας με ισόποσα μειωμένο χρέος)
• να «δείχνει» ως κύρια αιτία για την έλλειψη ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων τους «υψηλούς μισθούς». Ωστόσο, από το 2006 μελέτη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας διαπίστωνε ότι μεταξύ 1999 – 2004 η απώλεια της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω αύξησης του πληθωρισμού επηρεάστηκε κατά 67% από τα μεγάλα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων, κατά 20% από τους έμμεσους φόρους και μόνο κατά 13% από τις αυξήσεις των μισθών. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, μέχρι την κρίση. Η απώλεια φυσικά της ανταγωνιστικότητας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της υψηλής κερδοφορίας (γεγονός που υποκρύπτει συχνά ολιγοπωλιακές πρακτικές, υπερτιμολογήσεις παρεχόμενων προϊόντων και υπηρεσιών προς το Κράτος, κ.ά.), αλλά και της έλλειψης επενδύσεων σε έρευνα από τον ιδιωτικό τομέα (οι δαπάνες Ε&Α στο μεταποιητικό κλάδο, στην Ελλάδα ανέρχονται σε 0,16% του ΑΕΠ περίπου, όταν στην Ε.Ε.-27 ανέρχονται σε 1,2% του ΑΕΠ, δηλ. 7,5 φορές υψηλότερες).

Ανώνυμος είπε...

Η ΕΛΜΕ, Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π. ΕΚΠ/ΣΗΣ
Α. ΛΙΟΣΙΩΝ – ΖΕΦΥΡΙΟΥ – ΦΥΛΗΣ
& Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΔΗΜΟΥ ΦΥΛΗΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΑΝ ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
την Τετάρτη, 6/4/11, στις 7μμ
Στο Πνευματικό Κέντρο Ζεφυρίου.

Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν οι:
● Κουβελάκης Στάθης, καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας
στο King’s College του Λονδίνου
● & Καζάκης Δημήτρης, οικονομολόγος- αναλυτής

Αναγνώστες