Εκπαιδευτικοί Άνω Λιοσίων: Ιουλίου 2016

Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

O Μητσοτάκης... πολιτικός κρατούμενος

Ο κύριος Μητσοτάκης είναι αστείος. Αυτό βέβαια είναι προσωπικό του θέμα. Όπως και το να γελάνε μαζί του με την αστειότητα του.

Όμως ο κύριος Μητσοτάκης είναι και αναιδής. Και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τα προσωπικά του χαρακτηριστικά – τα οποία στο φινάλε δεν μας ενδιαφέρουν κιόλας.

Η αναίδεια του όμως μας αφορά. Και μας ενδιαφέρει. Διότι είναι στοιχείο της πολιτικής του ταυτότητας και της ταξικής του καταγωγής.

Μετά τον Γιώργο Παπανδρέου, που κι αυτός ήταν …εξόριστος, εμφανίστηκε, ως άλλος αντιστασιακός(!), να μας πει ότι σε ηλικία 6 μηνών ήταν πολιτικός κρατούμενος… Η αναίδειατου κυρίου Μητσοτάκη συνίσταται στο γεγονός ότι αυτά τα λέει σε μια χώρα (στην οποία θέλει να γίνει πρωθυπουργός), όπου:

Υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται Γιούρα – απέχει αρκετά από το Παρίσι. Εκεί, στα Γιούρα, σε συνθήκες «φιλόξενες», η τάξη που πολιτικά εκπροσωπεί ο κύριος Μητσοτάκης έστελνε 12χρονα και 13χρονα παιδιά.

Υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται φυλακές Αβέρωφ. Εκεί η τάξη του κυρίου Μητσοτάκη «φρονημάτιζε» εκατοντάδες παιδιά. Μάλιστα, τα πολιτικά ανδρείκελα εκείνων των εποχών είχαν την «καλοσύνη» για την διασφάλιση των ανέσεων των παιδιών να έχουν δύο θαλάμους κράτησης. Ο ένας «υποδεχόταν» τα μωρά έως δύο ετών. Ο άλλος τα παιδιά από δύο έως πέντε ετών.

Υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται Ωρωπός. Εκεί, στις φυλακές, το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας που υπηρετεί ο Μητσοτάκης, έστελνε μανάδες μαζί με τα παιδιά τους.

Υπάρχει μια περιοχή που λέγεται Τρίκερι. Πάνω από 230 ήταν τα παιδιά (ανάμεσα τους και 70 μωρά) που γνώρισαν τη «στοργή» του καθεστώτος που άλλοτε το υπηρετούσαν «Λαϊκά Κόμματα» και ΕΡΕ και σήμερα «Νέες Δημοκρατίες».

Ο τόπος που θέλει να τον κυβερνήσει αυτό το «εξαμηνίτικο εξόριστο» που ακούει στο όνομα Μητσοτάκης, είναι σπαρμένος από φυλακές και εξορίες. Τις έφτιαξε η τάξη των προυχόντων και των πολιτικών της εκπροσώπων για να «αναμορφώνει» μωρά, παιδιά , γυναίκες και άντρες.

Είναι προφανές ότι αυτά ο Μητσοτάκης δεν τα διδάχθηκε στο Χάρβαρντ. Δεν σημαίνει ωστόσο ότι

Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Για το πραξικόπημα στην Τουρκία

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΙΝΗΜΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ

Πολλά έχουν ειπωθεί και θα ειπωθούν τις επόμενες μέρες για το Πραξικόπημα στην Τουρκία. Μια τεράστια σύγκρουση εξουσίας μεταξύ μερίδων του αστικού κατεστημένου, με βέβαιη την σύνδεση με φράξιες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Το πραξικόπημα μπλοκαρίστηκε από την αποφασιστική στάση των λαϊκών μαζών, σε συνδυασμό με το διχασμό μέσα στους κόλπους του στρατιωτικού μηχανισμού, αλλά αιματοκύλησε την Τουρκία, αφήνοντας βαθιές πληγές που δεν είναι εύκολο να κλείσουν. Ο τουρκικός λαός κλήθηκε να επιλέξει ανάμεσα σε ένα ελεγχόμενο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, την ισλαμική προοπτική της δημοκρατίας του AKP, και ένα στρατιωτικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, την στρατιωτική προοπτική μιας βίαιης κοινωνικής ειρήνης.

Το έπραξε, σε μια χώρα κυριευμένη ήδη από τα αγριότερα στοιχεία του αυταρχισμού του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, βουλιαγμένη στον εμφύλιο πόλεμο εναντίον της Τουρκικής Αριστεράς και των Κούρδων αγωνιστών, εναντίον των μεταναστών και των προσφύγων, εναντίον των αποκλεισμένων πληθυσμών στο εσωτερικό της και, ιδίως, του 20% των Κούρδων κατοίκων της.

Η Τουρκία είναι ένας κράτος σε βίαιη μετάβαση, ένα κράτος όπου βρίσκονται σε αναντιστοιχία οι σαφείς μεγαλοϊδεατικοί στόχοι του, με τη γεωπολιτική δυναμική του και την εσωτερική συνοχή του. Παίζει καθοριστικό ρόλο στον πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο πόλεμο κατά των προσφύγων-μεταναστών. Επιδιώκει και είναι σημαντική συνιστώσα στον επανασχεδιασμό του χάρτη της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Εκεί, όμως, τα γεωστρατηγικά του συμφέροντα άλλοτε εφάπτονται κι άλλοτε έρχονται σε αντίθεση με τοπικούς ανταγωνιστές και παγκόσμιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Σε αυτό το πεδίο κινδυνεύει, ταυτόχρονα, να γίνει μέρος του επανασχεδιασμού που σχεδιάζει να επιβάλει.

Η διαπάλη και η ισορροπία ανάμεσα στις δύο προοπτικές είναι που συγκροτεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τουρκικού κράτους και των μηχανισμών ασφαλείας του, αλλά και στις κοινωνικοπολιτικές του συμμαχίες, τις εκρηκτικές αντιφάσεις του και το χαρακτήρα κοινωνικού και φυλετικού εμφυλίου πολέμου που το διατρέχουν. Σε αυτό το τουρκικό κράτος, οι Τούρκοι στρατιώτες, είτε οι «προνομιούχοι» που υπηρετούν στις ειρηνικές δυτικές περιοχές είτε όσοι πολεμούν εναντίον του «εσωτερικού εχθρού»-κουρδικού λαού, βγήκαν στους δρόμους με τα τανκς για να λύσουν ένοπλα τους άλυτους λογαριασμούς ενός κράτους σε μεταιχμιακή κατάσταση (και, γι’ αυτό, ενός από τα κατεξοχήν παραδείγματα κράτους άμυνας-ασφάλειας)

Έχουν ευθύνη λοιπόν παιδιά 17 ως 21 ετών, ντυμένα στο χακί, για το Πραξικόπημα;

Μια μέρα μετά την αποτυχία, το καθεστώς Ερντογάν, μέσω της βασανιστικής

Διαβάστε περισσότερα »