Τώρα…
Ας μη τολμήσει να μας λυπηθεί κανείς….
Ας μη τολμήσει κανείς να μας κάνει μνημόσυνα με βαρύγδουπες, κενές νεκρολογίες…
Ας μη τολμήσει κανείς να μας χτυπήσει φιλικά στην πλάτη….
Ας μη τολμήσει κανείς να μας πει λόγια παρηγοριάς…
Κανείς απ΄ αυτούς που μας άφησαν τόσο μόνους τους 8 μήνες του Μαρτυρίου μας…
Κανείς απ΄ αυτούς που ανακουφίστηκε με τη δική μας θυσία….
Κανείς απ΄ αυτούς που δε μας θεώρησε ποτέ Συναδέλφους…
Κανείς απ΄ αυτούς που δε συγκινήθηκε από τον πόνο και την αγωνία μας…
Κανείς απ΄ αυτούς που δεν τόλμησε ….
Ας σιωπήσει μόνο κι ας αναλογιστεί τι επέτρεψε να γίνει
Κι αν κάποιος είναι τόσο τολμηρός, ΑΣ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ!
Γιατί εμείς σε αντίθεση μ΄ αυτόν, χάσαμε τη μάχη με το κεφάλι ψηλά!
ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!
Τους πραγματικούς ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ και πραγματικούς ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, που μας συμπαραστάθηκαν και πάλεψαν μαζί μας, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από τα βάθη της ψυχής μου.
Μαρβάκη Ελένη, Βρεφονηπιοκόμος, 1ο ΕΠΑΛ Κιλκίς
