Χώρος διαλόγου και προβληματισμού εκπαιδευτικών στον καλλικρατικό Δήμο Φυλής.
O Νίκος Παπάζογλου έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο στα 63 του χρόνια. Από περιέργεια υπάρχωhttp://www.youtube.com/watch?v=rb2un7BzGwYΤη ζωή σαν αχθοφόροςόπου βρω την κουβαλάω...Δίχως τέλος κι ως το τέλος θέλω να την σεργιανάωκι αν στον Άδη πει να πάω, σύμφωνος κι ετοιμασμένος
Στο αγώι τραγουδάω, κι ο σκοπός θανατηφόρος... ΑΠΑΙΧΤΟ !!
Ο Γεώργιος Σουρής(1853-1919)μας θυμίζει ότι τα προβλήματα είναι παλιά και δείχνει λίγο ένα φταίχτη.Ποιος είδε κράτος λιγοστόσ' όλη τη γη μοναδικό,εκατό να εξοδεύεικαι πενήντα να μαζεύει;Να τρέφει όλους τους αργούς,νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,ταμείο δίχως χρήματακαι δόξης τόσα μνήματα;Νά 'χει κλητήρες για φρουράκαι να σε κλέβουν φανερά,κι ενώ αυτοί σε κλέβουνετον κλέφτη να γυρεύουνε;Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκανονείρατα, ελπίδες και σκοποί,οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκανδεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.Σπαθί αντίληψη,μυαλό ξεφτέρι,κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.Κι από προσπάππου κι από παππούσυγχρόνως μπούφος και αλεπού.Θέλει ακόμα-κι αυτό είναι ωραίο-να παριστάνει τον ευρωπαίο.Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χειστο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.Λίγο κατσούφης,λίγο γκρινιάρης,λίγο μαγκούφης,λίγο μουρντάρης.Και ψωμοτύρι και για καφέτο «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάςσαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.Δυστυχία σου, Ελλάς,με τα τέκνα που γεννάς!Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Δημοσίευση σχολίου
3 σχόλια:
O Νίκος Παπάζογλου έχασε την άνιση μάχη με τον καρκίνο στα 63 του χρόνια.
Από περιέργεια υπάρχω
http://www.youtube.com/watch?v=rb2un7BzGwY
Τη ζωή σαν αχθοφόρος
όπου βρω την κουβαλάω...
Δίχως τέλος κι ως το τέλος θέλω να την σεργιανάω
κι αν στον Άδη πει να πάω, σύμφωνος κι ετοιμασμένος
Στο αγώι τραγουδάω, κι ο σκοπός θανατηφόρος...
ΑΠΑΙΧΤΟ !!
Ο Γεώργιος Σουρής(1853-1919)μας θυμίζει ότι τα προβλήματα είναι παλιά και δείχνει λίγο ένα φταίχτη.
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη,μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα
-κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης,
λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης,
λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Δημοσίευση σχολίου