Εχουν λυσσάξει για να καταργήσουν τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων και να απολύσουν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα. Έχουν στείλει στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, με αποτέλεσμα η επίσημη στατιστική να μιλά για 870.000 άτομα και 17,7% ήδη. Έχουν οδηγήσει στη φτώχεια εκατομμύρια εργαζόμενους και στην απόγνωση έναν ολόκληρο λαό. Και τώρα, απαιτούν και εκβιάζουν, για να σώσουν την Ελλάδα βεβαίως, να παραμείνουν στην κυβέρνηση, να επεκταθεί ο βίος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, να αποκτήσει μονιμότητα η πολιτική καριέρα των επαγγελματιών πολιτικών και πολύ περισσότερο η άγρια αντιλαϊκή πολιτική της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ. Περιφρονώντας κυνικά τη λαϊκή θέληση, η ιερή συμμαχία του ελληνικού και του ξένου κεφαλαίου, υπό την άμεση επιτροπεία της ΕΕ, του Βερολίνου και του ΔΝΤ, δοκιμάζει τη δυνατότητα χρονικής και πολιτικής επέκτασης του κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος. Χωρίς ντροπή μιλούν για ένα ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα, μια σύγχρονη δικτατορία των αγορών, όπου ο εργαζόμενος λαός θα βρίσκεται στο ρόλο του ανώριμου και αχρείαστου κομπάρσου, κατάλληλος μόνο για να τον υπερεκμεταλλεύονται και για να πληρώνει τα χαράτσια. Πρόκειται για τον τύπο δημοκρατίας που αντιστοιχεί στην εποχή της άγριας καπιταλιστικής επίθεσης για να ξεπεραστεί η βαθύτατη κρίση σε βάρος των εργαζομένων. Γι’ αυτό θέλουν τους Παπαδήμ(ι)ους. Για να ολοκληρώσουν την ψήφιση της άθλιας Δανειακής Σύμβασης, αλυσοδένοντας το λαό για δεκαετίες, να περάσει τα παλιά και τα νέα μέτρα. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που δίνει ήδη σκληρές μάχες (στη Χαλυβουργία και σε άλλα μέτωπα) πρέπει να προετοιμάσει μια μεγάλη επανεξόρμηση αγώνα, για ένα πραγματικό πανεργατικό παλλαϊκό ξεσηκωμό, για να μην περάσει η Δανειακή Σύμβαση της χρεωκοπίας του λαού, να ανατραπούν τα μέτρα κοινωνικού κανιβαλισμού, για να πέσει η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου και να αναδειχθεί ως αυτοτελής, ισχυρός πολιτικός παράγοντας το μαζικό κίνημα, με τα δημοκρατικά ανεξάρτητα όργανά του...
ΑΠΟ ΕΦΗΜ. "ΠΡΙΝ"
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
ΟΛΟΙ στις εκλογές της ΕΛΜΕ, Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου
Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ!!!
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ,
Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι΄αυτό.
Ο Στάθης καταγράφει μερικούς.
Bαστίλη 2011...
του Στάθη
Ο καπιταλισμός συνέδεσε τον εαυτόν του με την αστική δημοκρατία, όμως και με τη φασιστική εκτροπή, όμως και με τις ολιγαρχικές τυραννίδες κακή ώρα σαν και τώρα.
Τώρα η Ευρώπη βλέπει τη Γερμανία «να επανεξοπλίζεται»! Ω, είναι νωρίς ακόμα για τη μεγάλη φρίκη! Αυτοί που σχεδιάζουν την ελεύθερη οικονομία θα μας οδηγήσουν στο κρύο των σπιτιών με τη σβηστή εστία, θα μας οδηγήσουν, ήδη μας οδηγούν απαλά-απαλά αλλά ασφαλώς εκεί που πια δεν θα έχει σημασία ούτε η προσευχή, ούτε η προκήρυξη...
Ενα πακέτο «Ασσος» άφιλτρος σε τροχιά πάνω απ' το κιγκλίδωμα. Νύχτα Νοέμβρη
τότε. Το κρύο θαρρώ δεν ήταν ακόμα τσουχτερό, ή ήταν; Τα τρομαγμένα μάτια του στρατιώτη με το όπλο άτονο και χωρίς σφαίρες -νομίζω- στη θαλάμη, δίπλα του ο μπάτσος με το καδρόνι· ήθελε να χτυπήσει περισσότερο τον στρατιώτη παρά εμένα.
Παλιός καιρός
καρφωμένοι στο καράβι οι κωπηλάτες
καρφωμένοι στο κουπί
θήτες αλλά ελεύθεροι πολίτες, ο καθένας με τον καημό του,
ο Αριστόδημος που δεν τον ήθελε η Σπάρτη
κι ο Αλκιβιάδης πεθαμένος να νοσταλγεί το άστυ,
χρόνια στο κουπί
πότε τριήρης, πότε δρόμων
μαύρο το νερό, μαύρο το πανί.
Και μια τρύπα καταμεσής, στόμα να περνάει
ο άνεμος στην από 'κεί του μεριά
σαράντα χρόνια πηγαινέλα να βλέπει ο Αιγέας το πανί να 'ρχεται - προσπαθούσα πιτσιρικάς, φοιτητής, να φαντασθώ τον Μύρη να γράφει «ακούς να λένε στα χωριά οι γέροντες τα βράδια κάτι μυστήρια πράγματα που χτίζουν τα σκοτάδια...»
...φανταζόμουν μικρό κομμάτι χαρτί σχολικού τετραδίου, λέξεις γραμμένες με μολύβι· οικονομία της γραφής.
Οικονομία της γραφής...
Σήμερα απ' τα μπαλκόνια ουρλιάζουν διαταγές τα Επιτόκια και οι Κύκλωπες απ' τις ταράτσες χτίζουν τον ουρανό με γιγάντιες πέτρες εξορυγμένες απ' τα Τάταρτα
φερμπότεν από 'δώ άχτουνγκ από 'κεί
μέτρα από υγρόν πυρ που ουρλιάζουν σαν ασθενοφόρα - περιπολικά - πυροσβεστικά, μόνον ο φίλος μου ο Μάριος τα ξεχωρίζει. Ηρωας του Πολυτεχνείου με τρύπιες τσέπες
δεν έμαθε ποτέ του να κάνει λογαριασμούς, έμεινε στους λογισμούς
δεν έμαθε ποτέ του να μετράει λεφτά, σόλδια και σκούδα, όλο γελούσε, ένας ήρωας με άδειες τσέπες, ταξιδεύει τώρα κι αυτός ανάσκελα στην ασπίδα του Αχιλλέα, επί τας, αγόρι μου επί τας και ένα τσιγαράκι σκέτο, πικρό-πικρό, να βλέπουν τη φλογίτσα σου τ' αστέρια να σου κρατάνε την τροχιά προς την τέταρτη διάσταση
εκείνην την πρώτη, πάνω απ' το κιγκλίδωμα.
Στο ίδιο τραγούδι που όσες φορές κι αν άλλαξε, με τα ίδια μάτια σε κοιτούν τα δένδρα κι απ' τις φωλιές τους οι νεράιδες-φωλιές ολάνθιστες μέσα στον χειμώνα που πολιορκεί την αλεπού και τον λύκο.
Τώρα, λίγο πριν να σου κόψει το τσιγάρο ο γιατρός, κάνεις ντου στους Τρομοκράτες Τοκογλύφους και τους πετάς λέξεις στο δόξα πατρί
η ίδια παλιά παρέα των λέξεων που τα πίνουν κάθε Παρασκευή, άλλη ούζο, άλλη ρακόμελο, άλλη τσίπουρο στο στέκι με τα αγάλματα, τα επιγράμματα και τα επιτύμβια
λέξεις που μεταξύ τους αγαπιούνται.
Και σχηματίζουν τη μεταξύ μας αγάπη σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς της Αρπυιας και της Μέδουσας.
Την αγάπη που «ουδέποτε εκπίπτει».
Κοίταξε λοιπόν τι σου λένε κι απόψε οι λέξεις σου, αγόρι μου: τέσσερα δάκρυα που τα έκανε η φωτιά διαμάντια το φυλακτό σου
και το ριζικό σου. Τα παιδιά που αγάπησαν την Πράβντα και τη μοτοσυκλέτα του Στηβ Μακ Κουήν να καβαλάει το συρματόπλεγμα -ιστορούνται απ' τις λέξεις σου απόψε, κάνε τες σήματα μορς, βάλε τες στο μπουκάλι κι αμόλα το στη θάλασσα. Τι κι αν είναι μαύρο το πανί με πάντα ολόφρεσκια την παμπάλαιη φάουσα τρύπα του;
Θήτης, θήτης, ελεύθερος πολίτης.
Κι όταν μάθει ο αριστοκράτης να ανασαίνει τον ιδρώτα και τα ούρα του θήτη που λάμνει πλάι του, θα 'ναι ελεύθερες οι λέξεις του, να πάνε να προσκυνήσουν τα μαρμαρωμένα κόκκινα σανδάλια τού Ακτήμονος Αμνού.
Μπαρούτι και λιβάνι...
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ,
Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι΄αυτό.
Ο Στάθης καταγράφει μερικούς.
Bαστίλη 2011...
του Στάθη
Ο καπιταλισμός συνέδεσε τον εαυτόν του με την αστική δημοκρατία, όμως και με τη φασιστική εκτροπή, όμως και με τις ολιγαρχικές τυραννίδες κακή ώρα σαν και τώρα.
Τώρα η Ευρώπη βλέπει τη Γερμανία «να επανεξοπλίζεται»! Ω, είναι νωρίς ακόμα για τη μεγάλη φρίκη! Αυτοί που σχεδιάζουν την ελεύθερη οικονομία θα μας οδηγήσουν στο κρύο των σπιτιών με τη σβηστή εστία, θα μας οδηγήσουν, ήδη μας οδηγούν απαλά-απαλά αλλά ασφαλώς εκεί που πια δεν θα έχει σημασία ούτε η προσευχή, ούτε η προκήρυξη...
Ενα πακέτο «Ασσος» άφιλτρος σε τροχιά πάνω απ' το κιγκλίδωμα. Νύχτα Νοέμβρη
τότε. Το κρύο θαρρώ δεν ήταν ακόμα τσουχτερό, ή ήταν; Τα τρομαγμένα μάτια του στρατιώτη με το όπλο άτονο και χωρίς σφαίρες -νομίζω- στη θαλάμη, δίπλα του ο μπάτσος με το καδρόνι· ήθελε να χτυπήσει περισσότερο τον στρατιώτη παρά εμένα.
Παλιός καιρός
καρφωμένοι στο καράβι οι κωπηλάτες
καρφωμένοι στο κουπί
θήτες αλλά ελεύθεροι πολίτες, ο καθένας με τον καημό του,
ο Αριστόδημος που δεν τον ήθελε η Σπάρτη
κι ο Αλκιβιάδης πεθαμένος να νοσταλγεί το άστυ,
χρόνια στο κουπί
πότε τριήρης, πότε δρόμων
μαύρο το νερό, μαύρο το πανί.
Και μια τρύπα καταμεσής, στόμα να περνάει
ο άνεμος στην από 'κεί του μεριά
σαράντα χρόνια πηγαινέλα να βλέπει ο Αιγέας το πανί να 'ρχεται - προσπαθούσα πιτσιρικάς, φοιτητής, να φαντασθώ τον Μύρη να γράφει «ακούς να λένε στα χωριά οι γέροντες τα βράδια κάτι μυστήρια πράγματα που χτίζουν τα σκοτάδια...»
...φανταζόμουν μικρό κομμάτι χαρτί σχολικού τετραδίου, λέξεις γραμμένες με μολύβι· οικονομία της γραφής.
Οικονομία της γραφής...
Σήμερα απ' τα μπαλκόνια ουρλιάζουν διαταγές τα Επιτόκια και οι Κύκλωπες απ' τις ταράτσες χτίζουν τον ουρανό με γιγάντιες πέτρες εξορυγμένες απ' τα Τάταρτα
φερμπότεν από 'δώ άχτουνγκ από 'κεί
μέτρα από υγρόν πυρ που ουρλιάζουν σαν ασθενοφόρα - περιπολικά - πυροσβεστικά, μόνον ο φίλος μου ο Μάριος τα ξεχωρίζει. Ηρωας του Πολυτεχνείου με τρύπιες τσέπες
δεν έμαθε ποτέ του να κάνει λογαριασμούς, έμεινε στους λογισμούς
δεν έμαθε ποτέ του να μετράει λεφτά, σόλδια και σκούδα, όλο γελούσε, ένας ήρωας με άδειες τσέπες, ταξιδεύει τώρα κι αυτός ανάσκελα στην ασπίδα του Αχιλλέα, επί τας, αγόρι μου επί τας και ένα τσιγαράκι σκέτο, πικρό-πικρό, να βλέπουν τη φλογίτσα σου τ' αστέρια να σου κρατάνε την τροχιά προς την τέταρτη διάσταση
εκείνην την πρώτη, πάνω απ' το κιγκλίδωμα.
Στο ίδιο τραγούδι που όσες φορές κι αν άλλαξε, με τα ίδια μάτια σε κοιτούν τα δένδρα κι απ' τις φωλιές τους οι νεράιδες-φωλιές ολάνθιστες μέσα στον χειμώνα που πολιορκεί την αλεπού και τον λύκο.
Τώρα, λίγο πριν να σου κόψει το τσιγάρο ο γιατρός, κάνεις ντου στους Τρομοκράτες Τοκογλύφους και τους πετάς λέξεις στο δόξα πατρί
η ίδια παλιά παρέα των λέξεων που τα πίνουν κάθε Παρασκευή, άλλη ούζο, άλλη ρακόμελο, άλλη τσίπουρο στο στέκι με τα αγάλματα, τα επιγράμματα και τα επιτύμβια
λέξεις που μεταξύ τους αγαπιούνται.
Και σχηματίζουν τη μεταξύ μας αγάπη σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς της Αρπυιας και της Μέδουσας.
Την αγάπη που «ουδέποτε εκπίπτει».
Κοίταξε λοιπόν τι σου λένε κι απόψε οι λέξεις σου, αγόρι μου: τέσσερα δάκρυα που τα έκανε η φωτιά διαμάντια το φυλακτό σου
και το ριζικό σου. Τα παιδιά που αγάπησαν την Πράβντα και τη μοτοσυκλέτα του Στηβ Μακ Κουήν να καβαλάει το συρματόπλεγμα -ιστορούνται απ' τις λέξεις σου απόψε, κάνε τες σήματα μορς, βάλε τες στο μπουκάλι κι αμόλα το στη θάλασσα. Τι κι αν είναι μαύρο το πανί με πάντα ολόφρεσκια την παμπάλαιη φάουσα τρύπα του;
Θήτης, θήτης, ελεύθερος πολίτης.
Κι όταν μάθει ο αριστοκράτης να ανασαίνει τον ιδρώτα και τα ούρα του θήτη που λάμνει πλάι του, θα 'ναι ελεύθερες οι λέξεις του, να πάνε να προσκυνήσουν τα μαρμαρωμένα κόκκινα σανδάλια τού Ακτήμονος Αμνού.
Μπαρούτι και λιβάνι...
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ
Μη μ’ ενοχλείς
τη σκέψη μου σεβάσου που ερευνάει
δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα
το βλέμμα μου ρουφάει.
Εκείνο το άσπρο, το λευκό, το άψυχο λιθάρι
που ως το κοιτώ μαζεύομαι
και λέω πως θα πάρει ζωή
θα γίνει με φτερά, άγγελος να πετάει
κι ίσως καρδούλα και ψυχή
στο στήθος του χτυπάει.
Έτσι θαρρώ όταν εγώ γλύπτης, σφυρί και σμίλη
θα το λαξεύσω και λευκή μορφή αγγέλου γίνει.
Τώρα το ξέρω πως κι εσύ είσαι αποφασισμένος
Δάσκαλος σ’ ένα όνειρο με βλέμμα καρφωμένο
πάνω στα ακατέργαστα μικρά – μικρά παιδιά μας
σμίλη σου η γνώση που εσύ χαρίζεις κι είναι θαύμα
γιατί μεταμορφώνονται και από άψυχα διαμάντια
σιγά – σιγά λαξεύονται και γίνονται λιοντάρια.
Το ποίημα γράφηκε από τον απεργό-εργαζόμενο στην Ελληνική Χαλυβουργία, Σταύρο Δικαίο Φοινικάκο. Διαβάστηκε στην πύλη του εργοστασίου από τον ίδιο, προς τους συλλόγους εκπαιδευτικών που βρέθηκαν εκεί, σήμερα, 28 Νοέμβρη, στις 4 το απόγευμα, φέρνοντας χρήματα, τρόφιμα, αλληλεγγύη και περίσσευμα ψυχής…
Μη μ’ ενοχλείς
τη σκέψη μου σεβάσου που ερευνάει
δεν μ’ ενδιαφέρει τίποτα
το βλέμμα μου ρουφάει.
Εκείνο το άσπρο, το λευκό, το άψυχο λιθάρι
που ως το κοιτώ μαζεύομαι
και λέω πως θα πάρει ζωή
θα γίνει με φτερά, άγγελος να πετάει
κι ίσως καρδούλα και ψυχή
στο στήθος του χτυπάει.
Έτσι θαρρώ όταν εγώ γλύπτης, σφυρί και σμίλη
θα το λαξεύσω και λευκή μορφή αγγέλου γίνει.
Τώρα το ξέρω πως κι εσύ είσαι αποφασισμένος
Δάσκαλος σ’ ένα όνειρο με βλέμμα καρφωμένο
πάνω στα ακατέργαστα μικρά – μικρά παιδιά μας
σμίλη σου η γνώση που εσύ χαρίζεις κι είναι θαύμα
γιατί μεταμορφώνονται και από άψυχα διαμάντια
σιγά – σιγά λαξεύονται και γίνονται λιοντάρια.
Το ποίημα γράφηκε από τον απεργό-εργαζόμενο στην Ελληνική Χαλυβουργία, Σταύρο Δικαίο Φοινικάκο. Διαβάστηκε στην πύλη του εργοστασίου από τον ίδιο, προς τους συλλόγους εκπαιδευτικών που βρέθηκαν εκεί, σήμερα, 28 Νοέμβρη, στις 4 το απόγευμα, φέρνοντας χρήματα, τρόφιμα, αλληλεγγύη και περίσσευμα ψυχής…
1η Δεκέμβρη 2011
1η Δεκέμβρη κανείς στη δουλειά.
Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα. Το κοντέρ του παγκόσμιου χρέους της ιστοσελίδας του Economist, ανεβάζει τα νούμερα, κάθε λεπτό, σαν τρελό. Κεφάλαια εκτοξεύουν τα κέρδη τους στον ουρανό, εν μέσω κρίσης, την ίδια στιγμή που άλλα καταστρέφονται. Οι ηγέτες της ΕΕ και του ΔΝΤ ζητούν συναίνεση για νέα μέτρα που θα σώσουν τις τράπεζες και θα ανεβάσουν την κερδοφορία των κεφαλαίων τους. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, παράνομη, διορισμένη, χωρίς κανένα κοινωνικό έρεισμα, εκφράζει τη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη Συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 26 Οκτώβρη, με τη στήριξη ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, Κουβέλη καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό σε μια άνευ προηγουμένου καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του. Κι όλα αυτά κάτω από καθεστώς ταπεινωτικής «Εποπτείας», αναίρεσης βασικών δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του. Την ίδια στιγμή η λιτότητα γίνεται πανευρωπαϊκός κανόνας, το σύνολο των εργαζόμενων όλων των χωρών βρίσκεται στο στόχαστρο της πολιτικής της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Για να ξεπεράσει την καπιταλιστική κρίση, το κεφάλαιο χρησιμοποιεί την έκρηξη του χρέους, τα δημόσια ελλείμματα, ακόμη και την πιθανή κατάρρευση ολόκληρων κρατών, προκειμένου να δώσει μιας στρατηγικής σημασίας απάντηση, στη βάση και των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του, του κέρδους και της εκμετάλλευσης: να ξεπεράσει την κρίση του υποβαθμίζοντας την εργασία, καταδικάζοντας την εργαζόμενη πλειοψηφία σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελπίδα, παρόν και μέλλον.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ακυρώνεται πλήρως ως κοινωνικό δικαίωμα και παραδίδεται στο ιδιωτικό κεφάλαιο ως νέο πεδίο κερδοφορίας. Τα σχολεία μετατρέπονται σε αποθήκες κατάρτισης φθηνού εργατικού δυναμικού. Ο αριθμός των μαθητών στην τάξη αυξάνει αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό των διορισμών. Τα βιβλία με δόσεις, οι υποδομές (όπου υπάρχουν) χωρίς δυνατότητα συντήρησης και ό,τι ξεχωρίζει (μουσικά, αθλητικά, μετακινήσεις κ.λπ.) στην κλίνη του Προκρούστη. Η επίθεση στο δημόσιο σχολείο ενισχύεται δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας με την κατηγοριοποίηση των σχολείων και την αξιολόγηση‐χειραγώγηση του εκπαιδευτικού (βλ. νέο μισθολόγιο, συγκεντρωτικός ρόλος των διευθυντών).
Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ, των βιομηχάνων, των τραπεζών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας απειλεί όλους τους εργαζόμενους. Σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα. Η εργασιακή εφεδρεία και μελλοντικά οι απολύσεις, η μείωση των αποδοχών, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι συγχωνεύσεις και η υποχρηματοδότηση, η ισοπέδωση της δημόσιας παιδείας και υγείας είναι η πολιτική τους για να ξεπεράσουν την κρίση φορτώνοντάς τη στις πλάτες των εργαζομένων.
1η Δεκέμβρη κανείς στη δουλειά.
Συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία, δυναμώνουμε την αλληλεγγύη. Να αξιοποιήσουμε τη θετική εμπειρία της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτωβρίου, καθώς και το ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης που εκδηλώθηκε με αφορμή τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, και οδήγησαν σε ανατροπή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Η απεργία της 1ης Δεκέμβρη δεν θα πρέπει να είναι μία ακόμη απεργία. Αλλά μία καθολική πολιτική απεργία ανυπακοής με κύρια αιτήματα:
• Να ανατραπεί η κυβέρνηση των πολιτικών δυνάμεων του κεφαλαίου, η τρόικα, η Εποπτεία και κάθε διαχειριστής αυτής της πολιτικής.
• Ο λαός δεν αναγνωρίζει το χρέος, στάση πληρωμών στους τοκογλύφους και διαγραφή του. Να χάσουν τα κεφάλαιά τους οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι αντί να ληστευτούν οι εργαζόμενοι για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των καπιταλιστών-παρασίτων.
• Να μην περάσει η δανειακή σύμβαση και τα νέα μέτρα! Κατάργηση και όχι «επαναδιαπραγμάτευση» των Μνημονίων κυβέρνησης Ε.Ε‐ΔΝΤ. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.
• Έξοδος από την ΕΕ, το ευρώ και το μηχανισμό της ΟΝΕ.
• Δεν πουλάμε! Δεν παραχωρούμε το δημόσιο πλούτο! Δημόσιες όλες οι κοινωφελείς υπηρεσίες Δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση.
• Δουλειά για όλους. Όχι στο νέο μισθολόγιο-λαιμητόμο και στη σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, στις ατομικές συμβάσεις εργασίας και στην καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων. Κλαδική συλλογική σύμβαση. Όχι στην αύξηση των ωρών εργασίας των δημόσιων υπαλλήλων στις 40 ώρες την εβδομάδα. Όχι στην πειθάρχηση του νέου Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
- Νά δωθεί ολόκληρο το ΕΦΑΠΑΞ , καμιά μείωση των συντάξεων , προστασία των ταμείων μας.
• Εκπαίδευση για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της νεολαίας και της κοινωνίας. Όχι στο σχολείο της αγοράς! Αγώνας για ένα ενιαίο 12χρovo σχολείο, δημόσιο και δωρεάν, με εκπαιδευτικούς μόνιμους, με σταθερή εργασία, ουσιαστική επιμόρφωση αξιοπρεπείς αποδοχές και ασφάλιση.
Απέναντι στην επέλαση κυβέρνησης ‐ΔΝΤ ‐ΕΕ καλούμε σε
ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ Της 1ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Αριστερή Πρωτοβουλία στη 'Β ΕΛΜΕ ΑΧΑIΑΣ
arpabelme.blogspot.com/
Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα. Το κοντέρ του παγκόσμιου χρέους της ιστοσελίδας του Economist, ανεβάζει τα νούμερα, κάθε λεπτό, σαν τρελό. Κεφάλαια εκτοξεύουν τα κέρδη τους στον ουρανό, εν μέσω κρίσης, την ίδια στιγμή που άλλα καταστρέφονται. Οι ηγέτες της ΕΕ και του ΔΝΤ ζητούν συναίνεση για νέα μέτρα που θα σώσουν τις τράπεζες και θα ανεβάσουν την κερδοφορία των κεφαλαίων τους. Η κυβέρνηση Παπαδήμου, παράνομη, διορισμένη, χωρίς κανένα κοινωνικό έρεισμα, εκφράζει τη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη Συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 26 Οκτώβρη, με τη στήριξη ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, Κουβέλη καταδικάζοντας τον ελληνικό λαό σε μια άνευ προηγουμένου καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του. Κι όλα αυτά κάτω από καθεστώς ταπεινωτικής «Εποπτείας», αναίρεσης βασικών δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του. Την ίδια στιγμή η λιτότητα γίνεται πανευρωπαϊκός κανόνας, το σύνολο των εργαζόμενων όλων των χωρών βρίσκεται στο στόχαστρο της πολιτικής της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Για να ξεπεράσει την καπιταλιστική κρίση, το κεφάλαιο χρησιμοποιεί την έκρηξη του χρέους, τα δημόσια ελλείμματα, ακόμη και την πιθανή κατάρρευση ολόκληρων κρατών, προκειμένου να δώσει μιας στρατηγικής σημασίας απάντηση, στη βάση και των άμεσων και μακροπρόθεσμων συμφερόντων του, του κέρδους και της εκμετάλλευσης: να ξεπεράσει την κρίση του υποβαθμίζοντας την εργασία, καταδικάζοντας την εργαζόμενη πλειοψηφία σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελπίδα, παρόν και μέλλον.
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ακυρώνεται πλήρως ως κοινωνικό δικαίωμα και παραδίδεται στο ιδιωτικό κεφάλαιο ως νέο πεδίο κερδοφορίας. Τα σχολεία μετατρέπονται σε αποθήκες κατάρτισης φθηνού εργατικού δυναμικού. Ο αριθμός των μαθητών στην τάξη αυξάνει αντιστρόφως ανάλογα με τον αριθμό των διορισμών. Τα βιβλία με δόσεις, οι υποδομές (όπου υπάρχουν) χωρίς δυνατότητα συντήρησης και ό,τι ξεχωρίζει (μουσικά, αθλητικά, μετακινήσεις κ.λπ.) στην κλίνη του Προκρούστη. Η επίθεση στο δημόσιο σχολείο ενισχύεται δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας με την κατηγοριοποίηση των σχολείων και την αξιολόγηση‐χειραγώγηση του εκπαιδευτικού (βλ. νέο μισθολόγιο, συγκεντρωτικός ρόλος των διευθυντών).
Η κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ, των βιομηχάνων, των τραπεζών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας απειλεί όλους τους εργαζόμενους. Σε Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα. Η εργασιακή εφεδρεία και μελλοντικά οι απολύσεις, η μείωση των αποδοχών, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, οι συγχωνεύσεις και η υποχρηματοδότηση, η ισοπέδωση της δημόσιας παιδείας και υγείας είναι η πολιτική τους για να ξεπεράσουν την κρίση φορτώνοντάς τη στις πλάτες των εργαζομένων.
1η Δεκέμβρη κανείς στη δουλειά.
Συμμετέχουμε στην πανεργατική απεργία, δυναμώνουμε την αλληλεγγύη. Να αξιοποιήσουμε τη θετική εμπειρία της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτωβρίου, καθώς και το ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης που εκδηλώθηκε με αφορμή τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, και οδήγησαν σε ανατροπή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Η απεργία της 1ης Δεκέμβρη δεν θα πρέπει να είναι μία ακόμη απεργία. Αλλά μία καθολική πολιτική απεργία ανυπακοής με κύρια αιτήματα:
• Να ανατραπεί η κυβέρνηση των πολιτικών δυνάμεων του κεφαλαίου, η τρόικα, η Εποπτεία και κάθε διαχειριστής αυτής της πολιτικής.
• Ο λαός δεν αναγνωρίζει το χρέος, στάση πληρωμών στους τοκογλύφους και διαγραφή του. Να χάσουν τα κεφάλαιά τους οι ντόπιοι και ξένοι τοκογλύφοι αντί να ληστευτούν οι εργαζόμενοι για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των καπιταλιστών-παρασίτων.
• Να μην περάσει η δανειακή σύμβαση και τα νέα μέτρα! Κατάργηση και όχι «επαναδιαπραγμάτευση» των Μνημονίων κυβέρνησης Ε.Ε‐ΔΝΤ. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.
• Έξοδος από την ΕΕ, το ευρώ και το μηχανισμό της ΟΝΕ.
• Δεν πουλάμε! Δεν παραχωρούμε το δημόσιο πλούτο! Δημόσιες όλες οι κοινωφελείς υπηρεσίες Δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση.
• Δουλειά για όλους. Όχι στο νέο μισθολόγιο-λαιμητόμο και στη σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, στις ατομικές συμβάσεις εργασίας και στην καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων. Κλαδική συλλογική σύμβαση. Όχι στην αύξηση των ωρών εργασίας των δημόσιων υπαλλήλων στις 40 ώρες την εβδομάδα. Όχι στην πειθάρχηση του νέου Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.
- Νά δωθεί ολόκληρο το ΕΦΑΠΑΞ , καμιά μείωση των συντάξεων , προστασία των ταμείων μας.
• Εκπαίδευση για τις ανάγκες και τα δικαιώματα της νεολαίας και της κοινωνίας. Όχι στο σχολείο της αγοράς! Αγώνας για ένα ενιαίο 12χρovo σχολείο, δημόσιο και δωρεάν, με εκπαιδευτικούς μόνιμους, με σταθερή εργασία, ουσιαστική επιμόρφωση αξιοπρεπείς αποδοχές και ασφάλιση.
Απέναντι στην επέλαση κυβέρνησης ‐ΔΝΤ ‐ΕΕ καλούμε σε
ΜΑΖΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ Της 1ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ
Αριστερή Πρωτοβουλία στη 'Β ΕΛΜΕ ΑΧΑIΑΣ
arpabelme.blogspot.com/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)