Η αγορά των CDSs είναι μια ανεξέλεγκτη αγορά παράγωγων αξίας 50 τρις $, επί της ουσίας μεγαλύτερη από το παγκόσμιο ΑΕΠ. Ο εκδότης των CDSs μετά μπορεί να πουλήσει τις υποχρεώσεις του σε κάποιον τρίτο. Εισπράττει δηλαδή ένα ποσοστό κέρδους και στο τέλος βρίσκεται η ΧΨ τράπεζα-ιδιώτης-ασφαλιστικό ταμείο κλπ υπόχρεη να καλύψει το ρίσκο… Η αγορά αυτή δεν ελέγχεται και δεν υπόκειται σε κανένα οργανωμένο πλαίσιο. Άρα κανείς δεν ξέρει πόσο αξιόπιστες είναι οι μεγάλες τράπεζες όταν ξεκινήσει ένα τέτοιο ΝΤΟΜΙΝΟ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ.
Όταν ο κ. Τρισέ, ο Διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είδε και αποείδε με τους ηγέτες μας (για χάρη των οποίων εργαζόταν σκληρά ώστε να κρατά, με μεγάλο κόστος, τις αγορές όσο πιο ήρεμες μπορούσε), και προανακοίνωσε την αύξηση των επιτοκίων της ευρωζώνης, ο κύβος ερρίφθη: Οι αγορές τέθηκαν σε συναγερμό, ο πανικός επέστρεψε, τα spreads εκτινάχτηκαν στα ύψη και η Κρίση πήρε μια νέα, βίαιη τροπή.Υπάρχει, λοιπόν, πιθανότητα από την Ελλάδα να ξεκινήσει ένα νέο τσουνάμι; ΝΑΙ και τότε μπορεί να ξεκινήσει ένας νέου τύπου "πόλεμος" μια και η ένταση της πτώσης θα είναι τεράστια. Άρα λογικά αποκλείεται αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Και τι πρέπει να γίνει ;
Μια πρόταση ενδιαφέρουσα είναι των Γιάνη Βαρουφάκη και Stuart Holland (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5718). Η πρόταση αυτή υιοθετήθηκε από τα Ευρωπαϊκά Συνδικάτα (την ETUC), προσυπεγράφη από έναν τέως πρωθυπουργό της Ιταλίας και έναν τέως Πρόεδρο της Πορτογαλίας, συζητήθηκε με τον υπουργό οικονομικών της Ιταλίας και έφτασε ακόμα και να δεχθεί θετικό σχολιασμό από τον υπουργό οικονομικών της ... Ν. Κορέας.
Στο κλίμα που περιγρλαφηκε πριν οι ηγέτες μας συσκέπτονται υπό πίεση μπας και τα καταφέρουν τελικά να συμφωνήσουν σε μια λύση-πακέτο... Καθώς είναι άδικο να ζητάς από τον άλλον κάτι που εσύ δεν προσφέρεις, υποσχέθηκα την δική μας, ανανεωμένη, πρόταση όσον αφορά την λύση-πακέτο. Απαιτείται μια διάγνωση της Φύσης της Κρίσης. Χωρίς καλή διάγνωση, η θεραπεία απειλεί να είναι χειρότερη από την ασθένεια...
Η Φύση της Κρίσης και της έως τώρα Αποτυχίας
Η ευρωζώνη αντιμετωπίζει τρεις κρίσεις ταυτόχρονα: (1) κρίση κρατικών χρεών, (2) κρίση τραπεζικού συστήματος, και (3) κρίση επενδύσεων. Θα μπορούσα να προσθέσω και μια τέταρτη κρίση: την κρίση των δημοκρατικών θεσμών της ΕΕ.
Ο λόγος τώρα που οι έως τώρα πολιτικές και οι νέοι θεσμοί (π.χ. το Ταμείο EFSF, το μέγα δάνειο προς την Ελλάδα κλπ) απέτυχαν να σταματήσουν την Κρίση, είναι απλούστατος: Η ΕΕ προσπάθησε να λύσει την μία από τις τρεις εκφάνσεις της Κρίσης, εκείνη του δημόσιου χρέους, χωρίς να κάνει το παραμικρό για τις άλλες δύο εκφάνσεις της. Λογικό είναι μια τέτοια μερική απάντηση στην Κρίση ιδίως όταν βασίζεται σε μέτρα που διογκώνουν το πρόβλημα, π.χ. ακριβά δάνεια σε πτωχευμένα κράτη, τα οποία μάλιστα αντλούνται μέσω τοξικών παραγώγων, πολιτική λιτότητας που μειώνει την φορολογική βάση, να αποτύχει.
Τέσσερεις βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν την λύση-πακέτο
Πρώτον, να χτυπάει και τις τρεις αλληλοσυνδεόμενες κρίσεις ταυτόχρονα: το χρέος, τις τραπεζικές ζημίες και την έλλειψη επενδύσεων. Δεύτερον, να προβλέπει συμψηφισμό κάποιων από τα χρέη των κρατών-μελών με κάποιες από τις ζημίες των τραπεζών, χωρίς αυτό να σημαίνει γενικό κούρεμα ομολόγων (έτσι ώστε να μην πλήττονται τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ιδιώτες μικρο-ομολογιούχοι). Τρίτον, η λύση-πακέτο να μην απαιτεί χρηματοδότηση από τον Γερμανό, τον Ολλανδό ή τον Φιλανδό φορολογούμενο. Τέλος, η λύση-πακέτο να μην απαιτεί μεγάλες θεσμικές αλλαγές στην ΕΕ (π.χ. ομοσπονδοποίηση) που, από πλευράς πολιτικού κόστους, είναι αδύνατες.
Υπάρχει λύση-πακέτο που να πληροί και τις τέσσερις αυτές αρχές; Πιστεύουμε πως ναι. Και είναι η εξής, αποτελούμενη από τρεις πολιτικές (μια για κάθε έκφανση της Κρίσης) που πρέπει όμως να εφαρμοστούν από κοινού:
1η Πολιτική - Η λύση της Κρίσης Χρέους: Αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης χωρίς κόστος για τους φορολογούμενους είτε του ευρωπαϊκού Βορρά είτε του Νότου. (Φορέας: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα)
Η ΕΚΤ να λειτουργήσει ως μοχλός που βοηθά την ευρωζώνη να μειώσει το συνολικό δημόσιο χρέος αλλά και να θέσει το χρέος των υπερχρεωμένων κρατών-μελών σε μια διαχειρίσιμη πορεία. Η βασική ιδέα είναι, κατόπιν αίτησης μιας χώρας, το κατά-Μάαστριχτ νόμιμο χρέος της (δηλαδή ομόλογά της ίσης αξίας με το 60% του ΑΕΠ της χώρας) να περάσει στην ΕΚΤ. Ο τρόπος είναι απλός: Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι ομολογιούχοι δύνανται να εγγράψουν σε μια συγκεκριμένη υπηρεσία της ΕΚΤ το 40% των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατέχουν (καθώς το 60% του ΑΕΠ μας αντιστοιχεί περίπου στο 40% των ελληνικών ομολόγων). Αυτά τα ομόλογα πλέον τα εξυπηρετεί η ΕΚΤ. Για να το πράξει αυτό, εκδίδει η ίδια δικά της 10ετή ή και 30ετή ακόμα ομόλογα (ευρωομόλογα ή e-bonds) αρκετής αξίας ώστε να εξυπηρετείται το συγκεκριμένο ελληνικό χρέος. Σημειωτέον ότι τα ελληνικά ομόλογα που θα περάσουν με αυτόν τον τρόπο στην ΕΚΤ θα έχουν διαφορετικές ημερομηνίες λήξης. Κάποια θα λήγουν γρήγορα, άλλα σε 3 ή 5 ή 8 χρόνια. Το ελληνικό δημόσιο εξακολουθεί να χρωστά τα χρήματα αυτά στην ΕΚΤ μόνο που του δίνεται η δυνατότητα να τα αποπληρώνει σε βάθος χρόνου και με επιτόκια που αντανακλούν εκείνα που εξασφάλισε η ΕΚΤ πουλώντας τα ευρωομόλογά της (επιτόκια της τάξης του 3%). Στην πράξη, η ΕΚΤ θα ανοίξει δανειακό λογαριασμό για το ελληνικό δημόσιο στον οποίο το κράτος μας θα καταβάλει ανά εξάμηνο τέτοια ποσά αποπληρωμής ώστε το κόστος αυτής της ουσιαστικής αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους για την ΕΚΤ να είναι μηδενικό μακροπρόσθεσμα. Να λοιπόν πως μπορεί να γίνει ουσιαστική αναδιάρθρωση χωρίς να πληρώσει δεκάρα ούτε ο Γερμανός φορολογούμενος αλλά ούτε και το ΙΚΑ (που κατέχει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου).
Το παραπάνω θεσμικό πλαίσιο δίνει και άλλες δυνατότητες στην ΕΚΤ. Π.χ. κάθε φορά που μια τράπεζα ζητά από την ΕΚΤ ρευστότητα (δηλαδή ζεστό χρήμα) χωρίς να έχει εχέγγυα της προκοπής (π.χ. όπως κάνουν πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες σήμερα), η ΕΚΤ μπορεί να απαιτεί από αυτές να 'σκίζουν', ως αντάλλαγμα, ένα μέρος των ομολόγων που κατέχουν της Ελλάδας, της Ιρλανδίας κλπ. Η ίδια η ΕΚΤ μπορεί να χρεώνει τον δανειακό λογαριασμό της Ελλάδας ή της Ιρλανδίας με ένα ποσοστό αυτών των διαγραμμένων χρεών (ώστε να καλύπτει τα κόστη της) όμως και οι χώρες αυτές θα βλέπουν το συνολικό τους χρέος να μειώνεται.
2η Πολιτική - Η λύση της Κρίσης Τραπεζικού Συστήματος: Καθάρισμα των βιβλίων των τραπεζών από τοξικά παράγωγα και προβληματικά κρατικά ομόλογα (Φορέας: Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας - EFSF)
Οι τράπεζες τις ευρωζώνης είναι γεμάτες με χαρτιά άνευ αξίας, τοξικά παράγωγα και κρατικά ομόλογα (πχ. ελληνικά ή ιρλανδικά) τα οποία φοβούνται ότι δεν θα πληρωθούν ποτέ στο ακέραιο. Αυτό κάνει τις τράπεζες να κηρύττουν στάση δανεισμού απέναντι σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, ενισχύοντας τις υφεσιακές δυνάμεις που καθηλώνουν την Ευρώπη. Η ιδέα εδώ είναι απλή: Να υποχρεωθούν οι τράπεζες σε έναν σοβαρό λογιστικό έλεγχο (stress tests) που να παίρνει ως δεδομένο ένα κούρεμα των τοξικών της τάξης του 90% και ένα αντίστοιχο κούρεμα των ομολόγων των υπερχρεωμένων κρατών της τάξης του 30% με 50%. Στόχος αυτού του ελέγχου είναι να υπολογιστεί το νέο κεφάλαιο που απαιτείται για να μην κηρυχθούν πτωχευμένες ώστε, μετά τον υπολογισμό αυτόν, να τεθούν υπό το εξής δίλημμα: Είτε εκδίδουν νέες μετοχές σε βαθμό που να αντλήσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια από επενδυτές είτε, σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν, να αποδεχθούν τα κεφάλαια αυτά από το EFSF με αντάλλαγμα μετοχές που θα παρακρατήσει το EFSF εκ μέρους των ευρωπαίων φορολογούμενων. Έτσι, οι τράπεζες εξυγιαίνονται και, κάποια στιγμή, το EFSF πουλάει τις μετοχές αυτές με κέρδος, το οποίο καλύπτει τα κόστη λειτουργίας του.
3η Πολιτική - Η λύση της Κρίσης Επενδύσεων: Ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη (Φορέας: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, Ευρωπαϊκό Επενδυτικό Ταμείο)
Η 1η και η 2η Πολιτική θα βοηθήσουν να καταλαγιάσει εντυπωσιακά η Κρίση. Όμως τίποτα δεν μπορεί να την δαμάσει μιας δια παντός όσο η ισομερής ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια οι επενδύσεις, γενικά στην ευρωζώνη, κινούνται σε χαμηλά επίπεδα και, ειδικότερα, έχουν καταβαραθρωθεί στην περιφέρεια. Αποτέλεσμα είναι η ευρωζώνη στο σύνολό της να χωλαίνει καθώς οι προβληματικές της περιοχές και χώρες λειτουργούν σαν βαρίδια που της μειώνουν την συνολική δυναμική. Μια τέτοια συγκυρία απαιτεί σημαντικές επενδύσεις που οι τράπεζες, ακόμα και μετά την εξυγίανση που θα φέρει η 2η Πολιτική, δεν θα χρηματοδοτήσουν.
Για αυτόν τον σκοπό υπάρχει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η ΕΤΕπ. Η ΕΤΕπ έχει αστείρευτες χρηματοδοτικές ικανότητες και είναι 'ταγμένη' στην δημιουργία υποδομών αλλά και στην προαγωγή της κοινωνικής συνοχής μέσα από επενδυτικά project που στοχεύουν στην υγεία, στην παιδεία, στις οικολογικές τεχνολογίες, στην αναμόρφωση των αστικών περιοχών (που τόσο ανάγκη έχουμε) κλπ. Το μόνο που σταματά την ΕΤΕπ από το να εκπονήσει ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη είναι το γεγονός ότι η ΕΤΕπ μπορεί να συγχρηματοδοτήσει μόνο το 50% ενός επενδυτικού έργου. Όμως το άλλο 50% πρέπει να έρθει από τον κρατικό προϋπολογισμό του κράτους-μέλους. Και επειδή τα κράτη-μέλη, ιδίως τα υπερχρεωμένα τα οποία έχουν την μέγιστη ανάγκη από επενδύσεις, δεν έχουν τα χρήματα για αυτό το 50%, η επένδυση απλώς δεν γίνεται.
Πως μπορεί να απεγκλωβιστεί η επενδυτική ικανότητα της ΕΤΕπ; Πολύ απλά, επιτρέποντας τα κράτη-μέλη να αντλούν το δικό τους 50% από τον δανειακό λογαριασμό που έχουν στην ΕΚΤ (βλ. 1η Πολιτική πιο πάνω) χωρίς αυτά τα δάνεια να προσμετρούνται στο εθνικό χρέος εφόσον το project έχει εγκριθεί από την ΕΤΕπ. Έτσι, η ΕΤΕπ μπορεί, με μια απλή θεσμική αλλαγή που δεν απαιτεί τροποποιήσεις των βασικών Συνθηκών της ΕΕ, να μετατραπεί στον μηχανισμό που θα επενδύει τα πλεονάσματα της ευρωζώνης σε παραγωγικές μονάδες λειτουργώντας έτσι ως ένα νέο Σχέδιο Μάρσαλ για την μετά την Κρίση ευρωζώνη.
Επίλογος
…"Καλά, και ο έλληνας πρωθυπουργός, τι πρόταση για λύση-πακέτο θα μπορούσε να παρουσιάσει στην Σύνοδο Κορυφής;" …μια τέτοια πρόταση θα έφερνε την κα Μέρκελ σε δύσκολη θέση. Δεν απαιτεί ούτε ένα ευρώ από τον Γερμανό φορολογούμενο. Δεν βασίζεται σε περαιτέρω δανεισμό των ισχυρών για να βοηθηθούν οι σπάταλοι ανίσχυροι. Απαιτεί από τις πτωχευμένες τράπεζες να πληρώσουν ένα μέρος της Κρίσης (όπως ζητά εδώ και καιρό η κα Μέρκελ) και να εξυγιανθούν είτε από μόνες τους είτε αποδεχόμενες κρατικά κεφάλαια που θα τις βοηθήσουν να ορθοποδήσουν πριν ξανα-ιδιωτικοποιηθούν. Τέλος, προωθεί νέα δάνεια μόνο στον βαθμό που συνεισφέρουν σε παραγωγικές επενδύσεις από τις οποίες κερδίζουν όλοι οι Ευρωπαίοι.
Εν συντομία, η πρότασή μας δείχνει ότι το πρόβλημα επιδέχεται τεχνοκρατικής λύσης που είναι, συνάμα, δίκαιη και ορθή. Οπότε θέτει τους έχοντες την εξουσία προ του αμείλικτου ερωτήματος: Γιατί δεν βρίσκετε, αν όχι αυτή την λύση-πακέτο, μια αντίστοιχη;
8 σχόλια:
ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ;;; ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ!!!
H βιολογική ξήρανση και η καύση των απορριμμάτων υπόσχεται τεράστια κέρδη για τους μεγαλοεργολάβους που θα πάρουν τις δουλειές.
•Εφόσον θα διαχειρίζονται τα απορρίμματα θα εισπράττουν και τα δημοτικά τέλη που αναλογούν στη διαχείρισή τους! Μάλιστα τα δημοτικά τέλη αναμένεται να εκτοξευτούν καθώς οι «νέες τεχνολογίες» κοστίζουν...
•Τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, η οποία θα πωλείται είτε στη ΔΕΗ, είτε απευθείας στους καταναλωτές όταν η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας απελευθερωθεί πλήρως (κι έτσι τα κέρδη αυξάνονται παραπέρα).
•Ονομάζοντας την καύση των απορριμμάτων καύση «βιομάζας» θα δικαιούνται και επιδότηση. Η καύση βιομάζας (3) για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συγκαταλέγεται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και επιδοτείται με 87€ ανά μεγαβατόρα!
•Σκουπίδια εισαγωγής. Οι «γαμπροί» της καύσης όμως είναι πολλοί και η ελληνική «παραγωγή» δεν φτάνει. Ο «πρωτοπόρος» κ. Αλεξάκης βρήκε τη λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Για να εξασφαλίσει τα καύσιμα των 3 εργοστασίων που έχει στα σκαριά, θα εισάγει σκουπίδια από την Ιταλία, τα οποία αναμένεται να ανέρθουν στους 7 εκ. τόνους το χρόνο – και θα παράγουν ανάλογες ποσότητες τοξικής τέφρας, διοξινών κοκ! Μάλιστα η ιταλική κυβέρνηση θα τον επιδοτεί με 80€ ανά τόνο σκουπιδιών που θα ξεφορτώνεται!
Εναλλακτική πρόταση διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων:
•Διαλογή των απορριμμάτων στη πηγή (δηλαδή σε επίπεδο νοικοκυριών, επιχειρήσεων κοκ) σε 4 βασικές κατηγορίες: 1) χαρτί 2) πλαστικά – μέταλλα - γυαλί 3) ζυμώσιμα - οργανικά υλικά (υλικά φυτικής ή ζωικής προέλευσης) και 4) υπόλοιπα. Η διαλογή στην πηγή έχει πολύ μεγάλη σημασία καθώς το 40-60% των σκουπιδιών είναι ανακυκλώσιμο, το 40-60% ζυμώσιμο και μόλις το 10% είναι υπολείμματα και αδρανή υλικά.
•Σε επίπεδο Δήμου, ομάδων Δήμων, ή πληθυσμιακών ενοτήτων που να φτάνουν μέχρι τις 200.000 περίπου κατοίκους, χρειάζεται η δημιουργία μικρών εγκαταστάσεων ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων.
•Σε αυτές τις εγκαταστάσεις θα συγκεντρώνονται τα ανακυκλώσιμα υλικά (πλαστικά, μέταλλα, γυαλί κοκ) και θα οδηγούνται απευθείας στην ανακύκλωση ώστε να επαναχρησιμοποιούνται.
•Στο βαθμό που υπάρχουν σύμμεικτα απορρίμματα (σκουπίδια δηλαδή που δεν έχει προηγηθεί διαχωρισμός) αυτά θα οδηγούνται σε ταινιόδρομους όπου εργαζόμενοι θα αφαιρούν τα ανακυκλώσιμα υλικά και θα τα προσθέτουν στις αντίστοιχες κατηγορίες που περιγράφηκαν παραπάνω.
•Σε ότι αφορά το ζυμώσιμο τμήμα των απορριμμάτων η απάντηση είναι απλή: αερόβια κομποστοποίηση, αφαίρεση των αδρανών υλικών (π.χ. μπάζα από επισκευές) με κοσκίνισμα και αξιοποίηση του κομπόστ σαν υψηλής ποιότητας εδαφοβελτιωτικό υλικό. Τα αδρανή που προκύπτουν αξιοποιούνται στην οδοποιία ή σε αποκαταστάσεις τοπίου (π.χ. αποκατάσταση λατομείων).
Οι μονάδες αυτές απαιτούν φτηνό και απλό μηχανολογικό εξοπλισμό και μπορούν να δημιουργηθούν από τους ίδιους τους Δήμους. Την ίδια στιγμή, δημιουργούν θέσεις εργασίας καθώς απαιτούν κυρίως εργατικά χέρια, τείνουν σε παραγωγή μηδενικών αποβλήτων, δεν προξενούν κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα, ούτε εκπέμπουν οσμές. Τέλος παράγουν εξαιρετικής ποιότητας χρήσιμα προϊόντα (π.χ. εδαφοβελτιωτικό υλικό κ.α.) που μπορούν να αξιοποιηθούν από τους κατοίκους της κάθε περιοχής ή να πωληθούν, έτσι ώστε τα έσοδα των Δήμων να αυξηθούν και τα δημοτικά τέλη να μειωθούν.
ΠΗΓΗ http://www.xekinima.org/arthra/view/article/oxi-stoys-xytaoxi-stin-kaysi-asfalis-diaxeirisi-ton-a/
ΠΩΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΒΓΑΖΕΙ
ΚΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΓΑ ΞΥΓΚΙ Η
ΠΩΣ ΣΤΗ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΥΠΟΔΗΛΩΝΕΙ Η ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΣΧΟΛΙΟ...
Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου έλαβε την πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών, προκειμένου να σταματήσει η ανέγερση των δυο πυρηνικών εργοστασίων σε περιοχές της Τουρκίας. Η επιτυχία αυτού του εγχειρήματος εξαρτάται τόσο από την συμμετοχή σας όσο και από τη διάδοση του παρόντος μηνύματος.
Στην διεύθυνση http://petition.aegean.gr/stopnuclearplants/ θα βρείτε το αναλυτικό κείμενο και θα έχετε τη δυνατότητα υπογραφής αυτού.
Ευελπιστούμε στην υποστήριξή σας.
ΓIA NA ΣΑΡΚΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ
ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΣΤΟΥΜΕ. Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι,
> πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά
> όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και
> παντοτινά.
> Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies.
> Και ρώτησε: «Λίγη ακόμη σάλτσα βύσσινου;»
> και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!»
> και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με
> σαντιγύ!».
> Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά.
>
> Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το
> σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.
> Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι
> και από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε.
> Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46.
>
> Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!»
> Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.
> Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση
> άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα.
>
> Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο
> οποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!»
> Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο,
> από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σε
> βούτυρο μυρωδάτο
> και φιλετάκια κοτόπουλου.
> Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια.
>
> Ετσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσει
> μερικά κιλά με την άθληση.
> Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση και τα DVD μαζί με
> τα τηλεχειριστήρια,
> για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.
> Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνη
> και άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.
>
> Ετσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο και
> γεμάτη θρεπτικές ουσίες.
> Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια,
> τα οποία τηγάνησε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι.
> Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη...
>
> Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουν
> προλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.
> Και ο σατανάς έφερε τα Goodys και το τσίζμπουργκερ των 99 λεπτών.
> Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;»
> Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!».
> Kαι σχολίασε ο σατανάς: «Ετσι μπράβο!»
> Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα.
>
> Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πάς της καρδιάς.
> Και τότε ο σατανάς είπε 'είπαμε να παίζουμε τίμια'...
>
>
> ...Και δημιούργησε το ΙΚΑ.
>
>
ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ.
Η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου κόστισε συνολικά 740 εκ ευρώ ή 252 δισ. δραχμές. Από αυτά:
· Το 10% ( 74 εκ. ευρώ, ή 25 δισ. δρχ.) το έβαλε η κοινοπραξία που την κατασκεύασε και την εκμεταλλεύεται.
· Το 40% ( 296 εκ. ευρώ – 101 δισ. δρχ.) είναι η συμμετοχή του δημοσίου, δηλαδή το πληρώσαμε εμείς.
· Το υπόλοιπο 50% ( 370 εκ. ευρώ – 126 δισ. δρχ.)είναι δάνειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, με κρατικές εγγυήσεις. Που σημαίνει ότι αν στραβώσει η δουλειά, η τράπεζα θα πάρει τα λεφτά της από το κράτος, δηλαδή από εμάς. Αν δεν στραβώσει, θα τα πάρει από τα διόδια, δηλαδή πάλι από εμάς.(σ.σ. Είδες που θα πάει η σύνταξη κι ο μισθός που σου έκοψαν;)
Βάσει των συμφωνημένων, η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα εκμεταλλεύεται τη γέφυρα μέχρι το 2039, δηλαδή επί 35 χρόνια. Από την εκμετάλλευση αυτή, υπολογίζεται ότι θα εισπράξει 1,7 δισ. ευρώ, ή 579 δισ. δραχμές. Αν αφαιρέσει κανείς τα 370 δισ. της τράπεζας, υπολείπονται 209 δισ. για την κοινοπραξία,δηλαδή 8,36 φορές παραπάνω από όσα έβαλε, ή περιθώριο κέρδους 736%.
Δεν είναι κι άσχημα!
Αν το υπολογίσουμε αυτό σε διάστημα 35 χρόνων, προκύπτει εύκολα ότι κάθε χρόνο η κατασκευάστρια κοινοπραξία θα καθαρίζει περίπου 6 δισ. δηλαδή το ¼ της αρχικής της συμμετοχής στο έργο.
Δηλαδή σε 4 χρόνια θα έχει πάρει τα λεφτά της πίσω και θα της μένουν άλλα 31 χρόνια να εισπράττει.
(σ.σ. ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΑΥΤΟ: Δηλαδή σε 4 χρόνια θα έχει πάρει τα λεφτά της πίσω και θα της μένουν άλλα 31 χρόνια να εισπράττει.)
Αυτού του είδους οι δουλειές, πριν τις βαφτίσουν «υποδειγματικά αναπτυξιακά έργα», τις λέγανε απλώς «αποικιακές». Και ο βασιλεύς Λεοπόλδος, στο Κονγκό, το 1900, με τέτοιους όρους δούλευε.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πώς μπορεί κάποιος με αρχικό κεφάλαιο 25 δισ. δηλαδή όσο κοστίζει η κατασκευή ενός ολυμπιακού σταδίου μαζί με τις υπερβάσεις (και λίγο παραπάνω από όσα κατηγορείται ο Νεονάκης ότι κέρδισε στο χρηματιστήριο) να βγάλει σε τέσσερα χρόνια τα λεφτά του και εφτά φορές άλλα τόσα στα επόμενα 31 χρόνια. Η απάντηση είναι απλή: πρέπει να βρεις κάποιον να σου βάλει το υπόλοιπο 90% της επένδυσης, χωρίς καμία αξίωση στα κέρδη. Υπάρχει τέτοιος μαλάκας; Ναι, υπάρχει. Ο Έλλην φορολογούμενος, δηλαδή εμείς.
Από πλευράς του Έλληνος φορολογουμένου, η κατάσταση έχει ως εξής:
· 101 δισ. (δηλαδή όσο η κρατική συμμετοχή) πληρώσαμε στη φάση της κατασκευής και
· 579 δισ. (δηλαδή όσα περιμένουν να εισπράξουν στην 35ετία) πληρώνουμε σε διόδια στην φάση της εκμετάλλευσης.
Αυτό σημαίνει ότι πληρώνουμε 680 δισ. για μια γέφυρα που αποδεδειγμένα στοίχισε 252, δηλαδή πληρώνουμε τη γέφυρα 2,7 φορές παραπάνω από το πραγματικό της κόστος. (Σχεδόν τρεις. Από εκεί πρέπει να βγήκε αυτό που λένε «Τρεις Γέφυρες»).
Αυτό το μοντέλο κατασκευής δημοσίων έργων ονομάζεται ΣΔΙΤ- «Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα» και διαφημίζεται ως ο πλέον σύγχρονος και αποτελεσματικός δρόμος για τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
..Aν η γέφυρα είχε κατασκευαστεί με τις οπισθοδρομικές μεθόδους του προηγούμενου αιώνα, θα μας είχε κοστίσει 252 δισ. και θα την είχαμε αποσβέσει με τους ίδιους ρυθμούς σε 15 χρόνια και τρεις μήνες.
Αλλά ακόμα κι αν ο κράτος επέμενε να εισπράττει διόδια επί 35 χρόνια, ώστε να μαζέψει 2,7 φορές την αξία της γέφυρας, έχει κάποια διαφορά να πληρώνεις διόδια στο κράτος και όχι σε κοινοπραξίες εταιρειών. Διότι τα λεφτά που πάνε σε κοινοπραξίες δεν θα τα ξαναδούμε ποτέ, ενώ τα λεφτά που πάνε στο κράτος, όλο και κάποια τρύπα θα μπαλώσουν.
Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος αφελής να αναρωτηθεί γιατί το κράτος, αφού πλήρωσε που πλήρωσε το 40% (296 δισ.) της γέφυρας και δανείστηκε το άλλο 50% (370 δισ.), δεν έδινε και 25 δισ. στην κατασκευάστρια εταιρεία, να φτιάξει τη γέφυρα και να πάει στο καλό, αντί να μας κάθεται 35 χρόνια στο σβέρκο σαν τον Προκρούστη και να εισπράττει διόδια. Αλλά όχι. Διότι τότε η γέφυρα θα ήταν δημόσια επένδυση, πράγμα που γενικώς δεν αρέσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και διότι ως δημόσια επένδυση, θα ξέφευγε διαρκώς από τον προϋπολογισμό και από τα χρονοδιαγράμματα, για να μην πούμε ότι πιθανώς να ήταν και ελαττωματική στην κατασκευή της.
Αυτό πανηγύριζε ο Λαλιώτης όταν έτρεχε λαμπαδηδρόμος πάνω στη γέφυρα με το σορτσάκι και την ολυμπιακή δάδα: ότι μετά από είκοσι χρόνια εξουσίας, βρήκαν έναν τρόπο να φτιάξουνε το έργο χωρίς να φάνε τα λεφτά σε μίζες (πράγμα που δεν καταφέρανε π.χ. με το Κτηματολόγιο) και ο τρόπος αυτός είναι να μας κοστίζει τρεις φορές πάνω από την αξία του, μόνο και μόνο επειδή κάποιος ιδιώτης έβαλε το 10%. Αληθινά υποδειγματικό αναπτυξιακό έργο.
Αλλά το πιο άσχετο απ’ όλα είναι αυτές οι επικλήσεις στον Χαρίλαο Τρικούπη, που οραματίστηκε τη ζεύξη Ρίου Αντιρρίου για να φέρει την ανάπτυξη στη Δυτική Ελλάδα. Διότι ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν οραματίστηκε τη ζεύξη για να περνάνε ΙΧ, που άλλωστε τότε δεν υπήρχαν καν. Την οραματίστηκε για να περάσει το τρένο. Και από τη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου τρένο δεν περνάει, με συνειδητή πολιτική απόφαση, για να μη μειώνει τα περιθώρια κέρδους της κοινοπραξίας που την εκμεταλλεύεται. (Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν περνάνε λεωφορεία από την Αττική Οδό).
Υπ’ αυτήν την έννοια, το όραμα του Τρικούπη όχι μόνο δεν υλοποιείται, αλλά καθίσταται ακόμα πιο ανεδαφικό, αφού πλέον για να περάσει τρένο πρέπει να γίνει υποθαλάσσια σήραγγα – νέοι εργολάβοι, νέος δανεισμός, νέες επωφελείς Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα- ή να το περνάνε απέναντι με το φεριμπότ.
Oλ’ αυτά είναι αμφίβολα για τα επόμενα 35 χρόνια, που το πέρασμα βρίσκεται σε ιδιωτικά χέρια, σκληρούς και αποφασισμένους φραγκοφονιάδες, αλλά οι κάτοικοι της υποανάπτυκτης Ηπείρου που περιμένουν το τρένο από την εποχή του Τρικούπη, μπορούν να νιώθουν περήφανοι για τις προκλήσεις του 21ου αιώνα.
Οι κινέζοι λένε πως
αν δεν ξέρεις την ιστορία σου
θα την ξαναζήσεις.
Για του λόγου το αληθές: Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες νεκροί από τις μεθοδεύσεις των κατακτητών τον βαρύ χειμώνα της Κατοχής. Εκατομύρια Έλληνες γεννημένοι και αγέννητοι, υποδουλωμένοι από τους ίδιους ανθρώπους.
Τέτοιος είναι ο
Carl Friedrich von Siemens. Από τους βασικούς χρηματοδότες του Χίτλερ. Κάθε αναφορά στην ναζιστική του δράση έχει απαλειφθεί. Ηεταιρία του μας δυναστεύει ακόμη.
Τέτοιος και ο Νικόλαος Χριστοφοράκος, γνωστός και ως ο Έλληνας Μένγκελε. Πατέρας του διαβόητου έλληνα κου Siemens Μιχάλη Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δοσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Συνεργαζόταν με την Γερμανική διοίκηση. Κατέδιδε όσους διοχέτευαν φαρμακευτικό υλικό από τον Ερυθρό σταυρό σε αναξιοπαθούντες (τον χειμώνα της γενοκτονίας) και αντάρτες (τα επόμενα χρόνια της κατοχής). Ο δικαστής που τον αθώωσε, βασίστηκε στην μαρτυρία του πολιτικού Πάνου Χατζηπάνου, που μετέπειτα έγινε υπουργός δικαιοσύνης, ήταν μέλος της Γερμανικής τεκτονικής στοάς κι αργότερα, ως υπουργός, συνελήφθη και καταδικάστηκε για χρηματισμό.
Η ιστορία έχει ως εξής: το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Βασικές αιτίες η οικονομική κρίση του 1929-1932 και η τιτάνια προσπάθεια της ενσωμάτωσης των 1.300.000 προσφύγων του 1922.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Yearbook of the International Law Commission, 1980,v.l.,sel.25).
Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!
ξερετε κατι;;
Διαβαζοντας τις διαλεκτικες ψευδοσυνθεσεις που αναπτυσσονται εδω εχω να κανω και μια ψευδο-ερωτηση.
Μηπως λεω..μηπως θα επρεπε να διαλεγομαστε με λιγο παραπανω αυτοσυνειδηση;;
Εχουμε μπερδεψει μου φαινεται τον ορο δ υ ν α τ ο τ η τ α" με τον ορο "ευσεβης ποθος".
Επιχειρειτε να "φτιαξετε κλιμα" με υλικο την μεγαλυτερη αυταπατη ΣΑΣ ,πως ταχα "πολιτικη" ειναι μια ισχυρη τεχνικη σκεψη που δινει συγκεκριμενη μορφη στην μοιρα ενος συνολου μεσω μιας εφυους στρατηγικης και νομιζετε πως το
"σ υ ν ο λ ο"..ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ...χα!!!
Μεγαλες ιδεες-λυσεις σε σχεση με τις δυνατοτητες μας, με ασαφειες με συγκεχυμενες λυσεις,που εξασφαλιζουν και την ΔΙΚΗ ΜΑΣ Α Τ Α Ρ Α Ξ Ι Α ΒΕΒΑΙΑ..
Την αταραξια που διαλεξαμε συναδελφοι μου αγαπητοι, διαλεγοντας να γινουμε Δ.Υ. και οχι επιχειρηματιες...Ετσι δεν ειναι;;
Δ.υ. ΜΕ "ΖΩΗΡΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ" ΚΑΙ ΛΟΓΟ ΣΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ...
Δ.Υ. με αυτον το ναρκισσισμο της νωθρης ιδιαιτεροτητας μας , γραφουμε εδω και κρινουμε ..επι παντος επιστητου και κυριως υιοθετωντας με παθος ή απορριπτοντας με μισος, αυτο που μας ειναι ΥΠΕΡΤΕΡΟ και προς το οποιο αναποφευκτα τεινουμε...
(ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙς ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ για 35 περιπου χρονια, αυτα που μαθαμε στα πανεπιστημια;; Ποια η διαφορα μας με τους επιχειρηματιες της ΑΤΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ?? Ας παψουμε λοιπον να "συντηρουμε την συγχυση" και ας θεσουμε το δακτυλο εις τον τυπο των ηλων (μας). Ας αφησουμε την αυταρεσκεια και ας περασουμε στο σταδιο της συνεπειας και της προσπαθειας, στην αιθουσα την σχολικη και μετα στην αττικη οδο,τα πετρελαιοφορα κοιτασματα και την γεφυρα του Ριο-Αντιριο
Δημοσίευση σχολίου