Την προηγούμενη βδομάδα ο Διάλογος για την παιδεία επανήλθε στην επικαιρότητα λόγω εξαγγελιών του κου ΥΠΕΠΘ για αλλαγές στις Πανελλαδικές, το Λύκειο και την Γ/βάθμια εκπαίδευση. Στον Διάλογο μετέχουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ. Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση για τις υπουργικές εξαγγελίες. Ο υπουργός, μετά τις πρώτες δηλώσεις του για Λύκειο - Πανελλαδικές, εστιάζεται, σχεδόν αποκλειστικά, στο "άσχετο" θέμα των σχέσεων ΑΕΙ - ΑΤΕΙ και αναδιάταξη διάφορων τμημάτων ΑΤΕΙ κυρίως, θέμα εκτός Διαλόγου και για το οποίο δεν είχαν ενημερωθεί οι πρυτάνεις που μόλις είχαν συνεδριάσει και διατυπώσει τις θεσεις τους για το πρώτο ζήτημα. Μήπως γίνεται της κακομοίρας; Γιατί εδώ χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Είναι αυτή υπεύθυνη στάση προς το θεσμό του διαλόγου και τους συνδιαλεγομένους; Κι όλα αυτά προσθέτονται στο ότι τον Σεπτέμβρη θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με άλλα πολύ σοβαρά, καυτά προβλήματα αφού δεν έχει λεφτά. Είναι αυτά που αφορούν τα οικονομικά, τα ασφαλιστικά, τα ιατροφαρμακευτικά, τα συνταξιοδοτικά και γενικότερα τα εργασιακά μας ζητήματα στο Δημόσιο, αλλά και στους υπόλοιπους κλάδους δουλειάς. Και μέσα σ΄αυτό το εκβιαστικό και ναρκωθετημένο από την ίδια περιβάλλον, η κυβέρνηση θα ζητήσει συναίνεση για "μεταρρυθμίσεις" στην Παιδεία;
Ε, όχι!!! Να μαζέψουν τα κομμάτια τους και σε άλλη παραλία για διακοπές διαρκείας αυτήν τη φορά. Μήπως και δούμε, εκτός από γαλάζια, και μια άσπρη μέρα...
ΧΤΚ
Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009
Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009
...Αν το ψάχνατε και δεν το βρίσκατε..
…..Αναδημοσιεύω το άρθρο του Δρα Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου , για την περίπτωση που κάποιος αναγνώστης το αναζητούσε και δεν το έβρισκε στην ιστοσελίδα www.alfavita.gr :
Στίγμα για το Υ.Π. της Κύπρου το φακέλωμα των εκπαιδευτικών
Του Δρα Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου
Σε παλαιότερο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στις κυπριακές εφημερίδες τον Ιούνιο του 2007, με τίτλο «Γκρίζοι φάκελοι στο Υ.Π. ή πώς φαλκιδεύονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των εκπαιδευτικών», έγραφα χαρακτηριστικά σε σχέση με τους φακέλους τα εξής: «Επί σειρά ετών οι περιβόητοι φάκελοι με το άγνωστο στους εκπαιδευτικούς περιεχόμενό, επικρέμονταν και επικρέμονται ακόμα ως δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια των εκπαιδευτικών. Πολλοί σύρθηκαν σε χρονοβόρες πειθαρχικές διώξεις, άλλοι στερήθηκαν της προαγωγής τους εξαιτίας των εκδικητικών βαθμολογιών, άλλοι αφυπηρέτησαν με τη ρετσινιά του ακατάλληλου κτλ… Όλα τα πιο πάνω μπορούν να χαρακτηριστούν κατά το επιεικέστερο ως ανεπίτρεπτα. Οι σημερινές δημοκρατίες, έστω και κολοβές, δεν αντέχουν τέτοιες παρωχημένες πρακτικές, που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα άλλων εποχών και όχι μόνο».
Έκτοτε έχουν βελτιωθεί κατά πολύ τα πράγματα σε σχέση με τους φακέλους και αυτό οφείλεται (πρέπει να το πούμε) στις ενέργειες της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Είναι επίσης γνωστόν ότι κάποιοι «γνωστοί κύκλοι» μέσα στο Υ.Π, που ηδονίζονται με το να παραγεμίζουν τους φακέλους των εκπαιδευτικών με καταγγελίες, λύσσαξαν κυριολεκτικά με την πιο πάνω εξέλιξη. Το ποτάμι όμως δε γυρίζει πίσω, ας το πάρουν επιτέλους χαμπάρι. Αν δε γουστάρουν μια είναι η λύση, που συνοψίζεται στο τρίπτυχο παραίτηση-έξοδος-σπίτι τους.
Ως γνωστόν σήμερα ο κάθε εκπαιδευτικός ύστερα από κάποιες τυπικές διαδικασίες (σχετική αίτηση και καταβολή ενός αντιτίμου) μπορεί να έχει πρόσβαση στους φακέλους του και να λαμβάνει γνώση του περιεχομένου τους και επομένως και των σχετικών καταγγελιών εις βάρος του, είτε αυτές είναι ενυπόγραφες είτε ανώνυμες. Αυτή φυσικά η σχετική βελτίωση, κατά την ταπεινή μου άποψη, ουδόλως θα πρέπει να θεωρείται αρκετή και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να αποτελεί το άλλοθι της εγκατάλειψης του τελικού στόχου μας, που πρέπει να είναι η πλήρης κατάργηση των φακέλων. Οι πληροφορίες που έρχονται από συναδέλφους που έκαναν χρήση του πιο πάνω δικαιώματος τους, μας κάνουν το λιγότερο να ανατριχιάζουμε και να απορούμε αν βρισκόμαστε πράγματι στο 2009 ή στο καθεστώς της αποικιοκρατίας, για να μη πω στο μεσαίωνα. Από πληροφορίες που έχουμε, βρέθηκαν μέσα στους εν λόγω φακέλους απίστευτες καταγγελίες, είτε ενυπόγραφες, είτε ανυπόγραφες ενάντια σε εκπαιδευτικούς οι περισσότερες χωρίς καμιά τεκμηρίωση και μάλιστα χωρίς οι εκπαιδευτικοί να το γνωρίζουν. Ο ανοίκειος αυτός διασυρμός εκπαιδευτικών και μάλιστα χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, θα πρέπει πάραυτα να σταματήσει γιατί αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στίγμα για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που στεντόρεια διαλαλούμε ότι θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε και να μεταρρυθμίσουμε.
Υπάρχει ασφαλώς το πρόβλημα ότι η εκπαιδευτική υπηρεσία, όπως και οποιαδήποτε υπηρεσία, θα πρέπει να κρατά κάποια στοιχεία των εκπαιδευτικών, τα οποία χρειάζεται για πολλούς λόγους, σπουδαιότερος των οποίων είναι η προαγωγή τους. Τούτο μπορεί να λυθεί πολύ εύκολα μέσω του διαδικτύου και με τη μηχανογράφηση των υπηρεσιών του Υ.Π. φτάνει να υπάρχει η αντίστοιχη πολιτική βούληση. Το διαδικτυακό σχολείο (ΔΙΑ.Σ.) δείχνει το δρόμο. Ο κάθε εκπαιδευτικός εύκολα μπορεί να αποκτήσει μια ηλεκτρονική ιστοσελίδα (ας μη τον ονομάσομε ηλεκτρονικό φάκελο αφού η λέξη βαρύνεται με αρνητικό περιεχόμενο) μέσα στην οποία με ένα προσωπικό κωδικό θα μπορεί να τοποθετεί στοιχεία, τα οποία επιθυμεί να ληφθούν υπόψη, όπως πχ διπλώματα, σεμινάρια, εργασίες κλπ. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η υπηρεσία εφοδιασμένη με άλλο κωδικό θα μπορεί να τοποθετεί τα δικά της στοιχεία, όπως αξιολογήσεις, βαθμολογίες, παρατηρήσεις προϊσταμένων κλπ. Έτσι ο εκπαιδευτικός θα έχει μέσω του κωδικού του πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία του για να μπορεί να υποστηρίζει τον εαυτό του από ενδεχόμενες κακόβουλες ή ανυπόστατες καταγγελίες εις βάρος του. Η πλήρης διαφάνεια όχι μόνο δε βλάπτει τη δημοκρατία αλλά τουναντίον την ενισχύει γιατί αποτελεί όχι μόνο συστατικό της στοιχείο, αλλά την πεμπτουσία της.
Είναι τοις πάσιν γνωστό πόσο η αριστερά στην Ελλάδα ταλαιπωρήθηκε κατά τη διάρκεια της προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, αλλά ιδιαίτερα στη χουντική περίοδο, από το καθεστώς των φακέλων. Στην Κυπριακή Δημοκρατία του σήμερα και ιδιαίτερα με την Αριστερά στην κυβέρνηση αποτελεί στίγμα και ντροπή το καθεστώς των φακέλων. Απευθύνω έκκληση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια: Δώστε εντολή για την τροχοδρόμηση της διαδικασίας κατάργησης των φακέλων της ντροπής κύριε πρόεδρε. Οι φάκελοι καμιά σχέση δεν έχουν με τη Δημοκρατία, όσο κολοβή κι αν είναι, μα προπάντων με την ιδεολογία της Αριστεράς, που εσείς αταλάντευτα υπηρετείτε.
Δρ. Θεόδωρος Κ. Θεοδώρου, Επιθεωρητής Οικονομικών Μαθημάτων, Υπουργείο Παιδείας, E-mail: Theodorou.Theodoros@cytanet.com.cy
Στίγμα για το Υ.Π. της Κύπρου το φακέλωμα των εκπαιδευτικών
Του Δρα Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου
Σε παλαιότερο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στις κυπριακές εφημερίδες τον Ιούνιο του 2007, με τίτλο «Γκρίζοι φάκελοι στο Υ.Π. ή πώς φαλκιδεύονται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των εκπαιδευτικών», έγραφα χαρακτηριστικά σε σχέση με τους φακέλους τα εξής: «Επί σειρά ετών οι περιβόητοι φάκελοι με το άγνωστο στους εκπαιδευτικούς περιεχόμενό, επικρέμονταν και επικρέμονται ακόμα ως δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια των εκπαιδευτικών. Πολλοί σύρθηκαν σε χρονοβόρες πειθαρχικές διώξεις, άλλοι στερήθηκαν της προαγωγής τους εξαιτίας των εκδικητικών βαθμολογιών, άλλοι αφυπηρέτησαν με τη ρετσινιά του ακατάλληλου κτλ… Όλα τα πιο πάνω μπορούν να χαρακτηριστούν κατά το επιεικέστερο ως ανεπίτρεπτα. Οι σημερινές δημοκρατίες, έστω και κολοβές, δεν αντέχουν τέτοιες παρωχημένες πρακτικές, που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα άλλων εποχών και όχι μόνο».
Έκτοτε έχουν βελτιωθεί κατά πολύ τα πράγματα σε σχέση με τους φακέλους και αυτό οφείλεται (πρέπει να το πούμε) στις ενέργειες της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Είναι επίσης γνωστόν ότι κάποιοι «γνωστοί κύκλοι» μέσα στο Υ.Π, που ηδονίζονται με το να παραγεμίζουν τους φακέλους των εκπαιδευτικών με καταγγελίες, λύσσαξαν κυριολεκτικά με την πιο πάνω εξέλιξη. Το ποτάμι όμως δε γυρίζει πίσω, ας το πάρουν επιτέλους χαμπάρι. Αν δε γουστάρουν μια είναι η λύση, που συνοψίζεται στο τρίπτυχο παραίτηση-έξοδος-σπίτι τους.
Ως γνωστόν σήμερα ο κάθε εκπαιδευτικός ύστερα από κάποιες τυπικές διαδικασίες (σχετική αίτηση και καταβολή ενός αντιτίμου) μπορεί να έχει πρόσβαση στους φακέλους του και να λαμβάνει γνώση του περιεχομένου τους και επομένως και των σχετικών καταγγελιών εις βάρος του, είτε αυτές είναι ενυπόγραφες είτε ανώνυμες. Αυτή φυσικά η σχετική βελτίωση, κατά την ταπεινή μου άποψη, ουδόλως θα πρέπει να θεωρείται αρκετή και πολύ περισσότερο δεν πρέπει να αποτελεί το άλλοθι της εγκατάλειψης του τελικού στόχου μας, που πρέπει να είναι η πλήρης κατάργηση των φακέλων. Οι πληροφορίες που έρχονται από συναδέλφους που έκαναν χρήση του πιο πάνω δικαιώματος τους, μας κάνουν το λιγότερο να ανατριχιάζουμε και να απορούμε αν βρισκόμαστε πράγματι στο 2009 ή στο καθεστώς της αποικιοκρατίας, για να μη πω στο μεσαίωνα. Από πληροφορίες που έχουμε, βρέθηκαν μέσα στους εν λόγω φακέλους απίστευτες καταγγελίες, είτε ενυπόγραφες, είτε ανυπόγραφες ενάντια σε εκπαιδευτικούς οι περισσότερες χωρίς καμιά τεκμηρίωση και μάλιστα χωρίς οι εκπαιδευτικοί να το γνωρίζουν. Ο ανοίκειος αυτός διασυρμός εκπαιδευτικών και μάλιστα χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, θα πρέπει πάραυτα να σταματήσει γιατί αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στίγμα για το εκπαιδευτικό μας σύστημα, που στεντόρεια διαλαλούμε ότι θέλουμε να εκσυγχρονίσουμε και να μεταρρυθμίσουμε.
Υπάρχει ασφαλώς το πρόβλημα ότι η εκπαιδευτική υπηρεσία, όπως και οποιαδήποτε υπηρεσία, θα πρέπει να κρατά κάποια στοιχεία των εκπαιδευτικών, τα οποία χρειάζεται για πολλούς λόγους, σπουδαιότερος των οποίων είναι η προαγωγή τους. Τούτο μπορεί να λυθεί πολύ εύκολα μέσω του διαδικτύου και με τη μηχανογράφηση των υπηρεσιών του Υ.Π. φτάνει να υπάρχει η αντίστοιχη πολιτική βούληση. Το διαδικτυακό σχολείο (ΔΙΑ.Σ.) δείχνει το δρόμο. Ο κάθε εκπαιδευτικός εύκολα μπορεί να αποκτήσει μια ηλεκτρονική ιστοσελίδα (ας μη τον ονομάσομε ηλεκτρονικό φάκελο αφού η λέξη βαρύνεται με αρνητικό περιεχόμενο) μέσα στην οποία με ένα προσωπικό κωδικό θα μπορεί να τοποθετεί στοιχεία, τα οποία επιθυμεί να ληφθούν υπόψη, όπως πχ διπλώματα, σεμινάρια, εργασίες κλπ. Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η υπηρεσία εφοδιασμένη με άλλο κωδικό θα μπορεί να τοποθετεί τα δικά της στοιχεία, όπως αξιολογήσεις, βαθμολογίες, παρατηρήσεις προϊσταμένων κλπ. Έτσι ο εκπαιδευτικός θα έχει μέσω του κωδικού του πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία του για να μπορεί να υποστηρίζει τον εαυτό του από ενδεχόμενες κακόβουλες ή ανυπόστατες καταγγελίες εις βάρος του. Η πλήρης διαφάνεια όχι μόνο δε βλάπτει τη δημοκρατία αλλά τουναντίον την ενισχύει γιατί αποτελεί όχι μόνο συστατικό της στοιχείο, αλλά την πεμπτουσία της.
Είναι τοις πάσιν γνωστό πόσο η αριστερά στην Ελλάδα ταλαιπωρήθηκε κατά τη διάρκεια της προπολεμικής και μεταπολεμικής περιόδου, αλλά ιδιαίτερα στη χουντική περίοδο, από το καθεστώς των φακέλων. Στην Κυπριακή Δημοκρατία του σήμερα και ιδιαίτερα με την Αριστερά στην κυβέρνηση αποτελεί στίγμα και ντροπή το καθεστώς των φακέλων. Απευθύνω έκκληση προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια: Δώστε εντολή για την τροχοδρόμηση της διαδικασίας κατάργησης των φακέλων της ντροπής κύριε πρόεδρε. Οι φάκελοι καμιά σχέση δεν έχουν με τη Δημοκρατία, όσο κολοβή κι αν είναι, μα προπάντων με την ιδεολογία της Αριστεράς, που εσείς αταλάντευτα υπηρετείτε.
Δρ. Θεόδωρος Κ. Θεοδώρου, Επιθεωρητής Οικονομικών Μαθημάτων, Υπουργείο Παιδείας, E-mail: Theodorou.Theodoros@cytanet.com.cy
Σάββατο 4 Ιουλίου 2009
ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ
Λίγες μέρες έχουν περάσει από τη λήξη του 14ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ και τι πραγματικά έχει μείνει;
Μήπως οι εκτιμήσεις για τους συσχετισμούς όπως αυτοί διαμορφώθηκαν μετά από την εκλογή των αντιπροσώπων στο ΔΣ ; Το πιο πιθανό είναι να μην ασχοληθεί κανένας με αυτούς (στους συσχετισμούς αναφέρομαι….) πέραν των συνέδρων .
Μήπως συζητήθηκαν κάποια από τα πολλά και επείγοντα ζητήματα που αφορούν τη Παιδεία; Αν ναι, ποιες αποφάσεις πάρθηκαν, ποια ψηφίσματα πέρασαν; Θα ακολουθήσει το ΔΣ αυτά τα ψηφίσματα;
Πριν αναφερθώ σε αυτά τα ερωτήματα , θα ήθελα να επικεντρωθώ σε κάποια αξιοπρόσεχτα κατά τη γνώμη μου στοιχεία του συνεδρίου :
Φαίνεται να τάραξε την «ηρεμία » του συνεδρίου η εμφάνιση των ωρομισθίων που, μέσα από την αγωνία που βιώνουν λόγω της μη πληρωμής τους από το κράτος και την διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης εργασίας τους προς το χειρότερο (αλήθεια, γιατί έπρεπε να απολυθούν νωρίτερα φέτος;), προχώρησαν σε μια ευφάνταστη διαμαρτυρία μέσα στην αίθουσα του συνεδρίου . Να είναι καλά ,έδωσαν ένα άλλο τόνο στο συνέδριο και ας ήρθαν «απρόσκλητοι στο πάρτυ». Το θετικό είναι πως με αυτή την κίνηση στο συνέδριο πέρασε ψήφισμα που αναφέρει: « Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, μέχρι την οριστική κατάργηση του θεσμού.»
Εδώ θα συμπλήρωνα , κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ 2 ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ .
Μια άλλη παρουσία που έκανε εντύπωση είναι αυτή της κυρίας Διαμαντοπούλου ,που παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία . Η ομιλία της μάλιστα περιείχε προτάσεις για σύνδεση χρηματοδότησης και αξιολόγησης καθώς και αναφορά στην αξία του διαλόγου για την Παιδεία . Θα ήθελα μόνο να θυμίσω ότι η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν η επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (με χαρτοφυλάκιο –ίσως ακουστεί ειρωνικό -την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις !) που βρέθηκε απέναντι στην Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών όταν αυτή είχε προσφύγει στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για την ένταξη των Αναπληρωτών ως συμβασιούχων στην ρύθμιση Ρέππα για μονιμοποίηση στο Δημόσιο Τομέα. Ελπίζω να δέχεται από εδώ και πέρα στον διάλογο ΟΛΟΥΣ τους λειτουργούς της Δημόσιας Εκπαίδευσης είτε αυτοί είναι μόνιμοι ,είτε αναπληρωτές , είτε ακόμα και ωρομίσθιοι .
Μιας και ανάφερα την αξιολόγηση , καλό θα ήταν να διαβάσουν οι συνάδελφοι το άρθρο του Δρ. Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου, Επιθεωρητή Οικονομικών Μαθημάτων, Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου στο www.alfavita .gr σχετικά με τους φακέλους της αξιολόγησης και πως παίδευαν και ακόμα παιδεύουν έως σήμερα- σε λιγότερο βαθμό-τους εκπαιδευτικούς στη Κύπρο .
Θετικη ακόμα και η συμπαράσταση στις 8 βαθμολογήτριες του μαθήματος των Αγγλικών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις του 2007 που διώχθηκαν άδικα , αφού εκφράστηκε όχι μόνο με ψήφισμα αλλά και με στάση εργασίας στις 30 Ιουνίου για να μπορέσουν οι συνάδελφοι να παραστούν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Πειθαρχικό Συμβούλιο που συνεδρίαζε εκείνη τη μέρα για τις συγκεκριμένες συναδέλφισες . Καλό θα ήταν να είχαμε και μια ανάλογη εκδήλωση και για εργαζόμενες άλλων κλάδων που έχουν υποστεί πολύ χειρότερες επιθέσεις (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) όπως την Κούνεβα .
Ας ξαναγυρίσω όμως στα συμπεράσματα του συνεδρίου και πως αυτά εκφράστηκαν μέσω των ψηφισμάτων: (Παραθέτω τα αιτήματα που αποφασίστηκαν σε αυτό το συνέδριο .)
Με δεδομένα τα αιτήματα του 13ου Συνεδρίου, τα συμπληρώνουμε με τις παρακάτω προτάσεις:
1. Να μην περάσουν οι αλλαγές στο εξεταστικό (περιφερειακές εξετάσεις κ.λπ.).
2. Όχι σε ξεχωριστό μισθολόγιο για τους νέους συναδέλφους (μισθολόγιο 2 ταχυτήτων).
3. Γνήσιες και ουσιαστικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό, ώστε ο μισθός του νεοδιόριστου να διαμορφωθεί στα 1.400 ευρώ τουλάχιστον.
4. Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, μέχρι την οριστική κατάργηση του θεσμού.
5. Αντιμετώπιση του προβλήματος των πολύτεκνων συναδέλφων σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
6. ΄Αμεση αντιμετώπιση της εκτεταμένης «διαθεσιμότητας», υπεράσπιση και διεύρυνση της οργανικότητας.
7. Δημόσια κοινωνική καθολική ασφάλιση. Όχι στα επαγγελματικά ταμεία - ΄Αμεση χρηματοδότηση των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τα αιτήματα αυτά μοιάζουν σωστά. Αλλά πόσοι από τους συναδέλφους γνωρίζουν τα αιτήματα του προηγούμενου συνεδρίου ; Θα τολμούσα να απαντήσω ελάχιστοι σε σχέση με το μέγεθος των εκπαιδευτικών που υπηρετούν ή ακόμα και αυτών που ασχολούνται με τα κοινά συμμετέχοντας στις συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ. Ακόμα περισσότερο αυτό ισχύει για τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους , όταν μάλιστα οι τελευταίοι αποκλείονται από τις συνδικαλιστικές διαδικασίες του κλάδου!
Ας μην απορούν για την άγνοια ως προς τα αιτήματα και την απροθυμία των συναδέλφων να ακολουθήσουν τις κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ ,οι αντιπρόσωποι των συνεδρίων . Όταν δεν πραγματοποιούνται ταυτόχρονες , μαζικές συνελεύσεις σε κάθε ΕΛΜΕ για να συζητηθούν τα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης καθώς και οι τρόποι δράσης ,τότε μοιραία οι σύνεδροι μένουν μόνοι στους τέσσερις τοίχους ενός ξενοδοχείου να ασχολούνται με τα μέλη που βγάζει η κάθε παράταξη μέσα στο ΔΣ και τίποτα άλλο .
Δεν μεμψιμοιρώ , ούτε απαξιώνω τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου. Άλλωστε πολλά από τα κεκτημένα που σήμερα απολαμβάνουν πολλοί εργαζόμενοι έχουν αποκτηθεί με αγώνες όχι τόσο στα συνέδρια , αλλά στους δρόμους της πόλης από συνδικάτα . Δεν αναφέρομαι μόνο στις όποιες αυξήσεις έχει πάρει ο κλάδος από μακρόχρονες απεργίες στο παρελθόν.Απλώς αναρωτιέμαι αν θα είχαμε πολλά από τα αυτονόητα (όπως φαντάζουν σήμερα ) δικαιώματα των αδειών , της απεργίας , της άδειας μητρότητας ή του 8ώρου χωρίς τους αγώνες , τις μάχες και το αίμα που έχει χυθεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα . Αν προσπαθήσει κάποιος να κάνει μια αντιπαραβολή με όσα , στην πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα , δικαιώματα αφαίρεσαν και αφαιρούν ακόμα από εργαζόμενους βλέπει πως είναι επιτακτική η ανάγκη να συμμετάσχει στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις σε όποιο κλάδο και αν βρίσκεται . Ας εμφανιστούν στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ του επόμενου χειμώνα περισσότεροι συνάδελφοι και ας εκφράσουν τις ιδέες τους .Είναι γνωστό ότι οι ιδέες που κυκλοφορούν ελεύθερες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για όλους αυτούς που συζητάνε και αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς .
Μήπως οι εκτιμήσεις για τους συσχετισμούς όπως αυτοί διαμορφώθηκαν μετά από την εκλογή των αντιπροσώπων στο ΔΣ ; Το πιο πιθανό είναι να μην ασχοληθεί κανένας με αυτούς (στους συσχετισμούς αναφέρομαι….) πέραν των συνέδρων .
Μήπως συζητήθηκαν κάποια από τα πολλά και επείγοντα ζητήματα που αφορούν τη Παιδεία; Αν ναι, ποιες αποφάσεις πάρθηκαν, ποια ψηφίσματα πέρασαν; Θα ακολουθήσει το ΔΣ αυτά τα ψηφίσματα;
Πριν αναφερθώ σε αυτά τα ερωτήματα , θα ήθελα να επικεντρωθώ σε κάποια αξιοπρόσεχτα κατά τη γνώμη μου στοιχεία του συνεδρίου :
Φαίνεται να τάραξε την «ηρεμία » του συνεδρίου η εμφάνιση των ωρομισθίων που, μέσα από την αγωνία που βιώνουν λόγω της μη πληρωμής τους από το κράτος και την διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης εργασίας τους προς το χειρότερο (αλήθεια, γιατί έπρεπε να απολυθούν νωρίτερα φέτος;), προχώρησαν σε μια ευφάνταστη διαμαρτυρία μέσα στην αίθουσα του συνεδρίου . Να είναι καλά ,έδωσαν ένα άλλο τόνο στο συνέδριο και ας ήρθαν «απρόσκλητοι στο πάρτυ». Το θετικό είναι πως με αυτή την κίνηση στο συνέδριο πέρασε ψήφισμα που αναφέρει: « Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, μέχρι την οριστική κατάργηση του θεσμού.»
Εδώ θα συμπλήρωνα , κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ 2 ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ .
Μια άλλη παρουσία που έκανε εντύπωση είναι αυτή της κυρίας Διαμαντοπούλου ,που παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία . Η ομιλία της μάλιστα περιείχε προτάσεις για σύνδεση χρηματοδότησης και αξιολόγησης καθώς και αναφορά στην αξία του διαλόγου για την Παιδεία . Θα ήθελα μόνο να θυμίσω ότι η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν η επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (με χαρτοφυλάκιο –ίσως ακουστεί ειρωνικό -την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις !) που βρέθηκε απέναντι στην Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών όταν αυτή είχε προσφύγει στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για την ένταξη των Αναπληρωτών ως συμβασιούχων στην ρύθμιση Ρέππα για μονιμοποίηση στο Δημόσιο Τομέα. Ελπίζω να δέχεται από εδώ και πέρα στον διάλογο ΟΛΟΥΣ τους λειτουργούς της Δημόσιας Εκπαίδευσης είτε αυτοί είναι μόνιμοι ,είτε αναπληρωτές , είτε ακόμα και ωρομίσθιοι .
Μιας και ανάφερα την αξιολόγηση , καλό θα ήταν να διαβάσουν οι συνάδελφοι το άρθρο του Δρ. Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου, Επιθεωρητή Οικονομικών Μαθημάτων, Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου στο www.alfavita .gr σχετικά με τους φακέλους της αξιολόγησης και πως παίδευαν και ακόμα παιδεύουν έως σήμερα- σε λιγότερο βαθμό-τους εκπαιδευτικούς στη Κύπρο .
Θετικη ακόμα και η συμπαράσταση στις 8 βαθμολογήτριες του μαθήματος των Αγγλικών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις του 2007 που διώχθηκαν άδικα , αφού εκφράστηκε όχι μόνο με ψήφισμα αλλά και με στάση εργασίας στις 30 Ιουνίου για να μπορέσουν οι συνάδελφοι να παραστούν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Πειθαρχικό Συμβούλιο που συνεδρίαζε εκείνη τη μέρα για τις συγκεκριμένες συναδέλφισες . Καλό θα ήταν να είχαμε και μια ανάλογη εκδήλωση και για εργαζόμενες άλλων κλάδων που έχουν υποστεί πολύ χειρότερες επιθέσεις (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) όπως την Κούνεβα .
Ας ξαναγυρίσω όμως στα συμπεράσματα του συνεδρίου και πως αυτά εκφράστηκαν μέσω των ψηφισμάτων: (Παραθέτω τα αιτήματα που αποφασίστηκαν σε αυτό το συνέδριο .)
Με δεδομένα τα αιτήματα του 13ου Συνεδρίου, τα συμπληρώνουμε με τις παρακάτω προτάσεις:
1. Να μην περάσουν οι αλλαγές στο εξεταστικό (περιφερειακές εξετάσεις κ.λπ.).
2. Όχι σε ξεχωριστό μισθολόγιο για τους νέους συναδέλφους (μισθολόγιο 2 ταχυτήτων).
3. Γνήσιες και ουσιαστικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό, ώστε ο μισθός του νεοδιόριστου να διαμορφωθεί στα 1.400 ευρώ τουλάχιστον.
4. Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, μέχρι την οριστική κατάργηση του θεσμού.
5. Αντιμετώπιση του προβλήματος των πολύτεκνων συναδέλφων σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
6. ΄Αμεση αντιμετώπιση της εκτεταμένης «διαθεσιμότητας», υπεράσπιση και διεύρυνση της οργανικότητας.
7. Δημόσια κοινωνική καθολική ασφάλιση. Όχι στα επαγγελματικά ταμεία - ΄Αμεση χρηματοδότηση των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τα αιτήματα αυτά μοιάζουν σωστά. Αλλά πόσοι από τους συναδέλφους γνωρίζουν τα αιτήματα του προηγούμενου συνεδρίου ; Θα τολμούσα να απαντήσω ελάχιστοι σε σχέση με το μέγεθος των εκπαιδευτικών που υπηρετούν ή ακόμα και αυτών που ασχολούνται με τα κοινά συμμετέχοντας στις συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ. Ακόμα περισσότερο αυτό ισχύει για τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους , όταν μάλιστα οι τελευταίοι αποκλείονται από τις συνδικαλιστικές διαδικασίες του κλάδου!
Ας μην απορούν για την άγνοια ως προς τα αιτήματα και την απροθυμία των συναδέλφων να ακολουθήσουν τις κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ ,οι αντιπρόσωποι των συνεδρίων . Όταν δεν πραγματοποιούνται ταυτόχρονες , μαζικές συνελεύσεις σε κάθε ΕΛΜΕ για να συζητηθούν τα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης καθώς και οι τρόποι δράσης ,τότε μοιραία οι σύνεδροι μένουν μόνοι στους τέσσερις τοίχους ενός ξενοδοχείου να ασχολούνται με τα μέλη που βγάζει η κάθε παράταξη μέσα στο ΔΣ και τίποτα άλλο .
Δεν μεμψιμοιρώ , ούτε απαξιώνω τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου. Άλλωστε πολλά από τα κεκτημένα που σήμερα απολαμβάνουν πολλοί εργαζόμενοι έχουν αποκτηθεί με αγώνες όχι τόσο στα συνέδρια , αλλά στους δρόμους της πόλης από συνδικάτα . Δεν αναφέρομαι μόνο στις όποιες αυξήσεις έχει πάρει ο κλάδος από μακρόχρονες απεργίες στο παρελθόν.Απλώς αναρωτιέμαι αν θα είχαμε πολλά από τα αυτονόητα (όπως φαντάζουν σήμερα ) δικαιώματα των αδειών , της απεργίας , της άδειας μητρότητας ή του 8ώρου χωρίς τους αγώνες , τις μάχες και το αίμα που έχει χυθεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα . Αν προσπαθήσει κάποιος να κάνει μια αντιπαραβολή με όσα , στην πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα , δικαιώματα αφαίρεσαν και αφαιρούν ακόμα από εργαζόμενους βλέπει πως είναι επιτακτική η ανάγκη να συμμετάσχει στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις σε όποιο κλάδο και αν βρίσκεται . Ας εμφανιστούν στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ του επόμενου χειμώνα περισσότεροι συνάδελφοι και ας εκφράσουν τις ιδέες τους .Είναι γνωστό ότι οι ιδέες που κυκλοφορούν ελεύθερες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για όλους αυτούς που συζητάνε και αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς .
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)