Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

Και τώρα … ξεκινάμε !


Απίστευτο κι όμως αληθινό. Έχουμε τη χαρά να είμαστε πια στο νέο κτήριο του σχολείου μας, του πολύπαθου 1ου ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων.

Και να το χρονικό. Παραμονές Χριστουγέννων 2010. Επιτέλους. Η κατάκτηση. ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ!! Αγιασμός στο νέο κτήριο. Με παρουσία παραγόντων της Πολιτείας που τόσα χρόνια ούτε απ’ έξω δεν είχαν περάσει από το σχολείο μας, που δεν ήταν μαζί μας στις διεκδικήσεις, στις παραστάσεις στα υπουργεία, στο Δήμο, στον ΟΣΚ, πουθενά, που ΔΕΝ τους ξέραμε οι περισσότεροι ούτε φυσιογνωμικά. Kαι με την ένοχη απουσία άλλων που σίγουρα θα ένιωθαν άβολα που όχι μόνο δεν συνέβαλαν αλλά αντίθετα απομάκρυναν τη μέρα της δικαίωσης, τη μέρα παράδοσης του νέου κτηρίου, μέρα γιορτής της Παιδείας εδώ στα Άνω Λιόσια, στην πόλη μας.
Κατόπιν το γλέντι, η υπόσχεση, το χάρτινο πανό των αναμνήσεων και των σκέψεων. Στο παλιό σχολείο. Εκεί χτυπάει ακόμη η καρδιά μας. Στους χώρους αυτούς που αγαπήσαμε, στους χώρους που τόσα χρόνια δουλέψαμε, που μιλήσαμε, μαλώσαμε, στενοχωρηθήκαμε, χαρήκαμε, φωνάξαμε, αγανακτήσαμε, καπνίσαμε, περπατήσαμε, ζήσαμε.

Και μετά η εγκατάλειψη. Νομοτέλεια. Λύπη, θλίψη, αναμνήσεις, μα προέχει η ανάγκη για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, ζωής, μόρφωσης. Δεν εγκαταλείψαμε το σχολείο. Απλώς κάναμε λίγα βήματα μπροστά. Εξάλλου το σχολείο είναι κυρίως το έμψυχο δυναμικό, οι άνθρωποι. Οι μαθητές και εκπαιδευτικοί.

10 Γενάρη 2011. Το πρώτο κουδούνι στο νέο κτήριο. Το πρώτο φως. Η πρώτη ανάσα. Θρανία τα παλιά, όμορφα, ζωντανά. Ήλθε και η ΕΠΑ.Σ., μετακόμισαν μέσα στις γιορτές. Όλοι χαιρόμαστε, οι περισσότεροι γνωριζόμαστε από τα εργαστήρια, από τις κοινές δράσεις, οι μαθητές το ίδιο, ήλθαν πιο κοντά στους γείτονες και φίλους τους. Θα κάνουμε πιστεύω πολλές κοινές δραστηριότητες, εκδρομές, προγράμματα, εκδηλώσεις, θα περνάμε καλά μαζί.

Αφήσαμε λοιπόν το παλιό σχολείο μας και ήλθαμε στο καινούργιο. Και τώρα; Όλα τέλειωσαν; Μήπως αντίθετα τώρα αρχίζουν; Πάντα έλεγα και έγραφα ότι το κυριότερο πρόβλημα των μαθητών μας δεν ήταν τα containers και η μικρή αυλή. Το κυριότερο πρόβλημα ήταν πάντα να βρεθούν τρόποι για να μπορέσουν αυτά τα παιδιά να μορφωθούνε. Όχι απλώς να περάσουν, να πάρουν το «χαρτί» και να φύγουν. Αλλά να μορφωθούνε στ’ αλήθεια, να βάλουν γερά θεμέλια για να χτίσουν το μέλλον τους. Να αναπτυχθούν, να ωριμάσουν σωματικά, ψυχικά, πνευματικά. Να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Αυτό είναι το στοίχημά μας. Αυτοί ήταν πάντοτε οι στόχοι μας.

Συχνά απογοητευτήκαμε, συχνά δε μπορέσαμε να χαρούμε ότι οι μαθητές μας πέτυχαν να αυτοβελτιωθούν όσο μπορούσαν, να φύγουν από το σχολείο γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ικανότητες, προσδοκίες, δύναμη. Συχνά νιώσαμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα πράγματα. Τα παιδιά αυτά τα ακολουθούν από μικρά τα τεράστια κοινωνικά, οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα και τα επηρεάζουν, τα εμποδίζουν να δουν μακριά, να εκτιμήσουν τη δύναμή τους, να ανοίξουν τα φτερά τους. Άλλες φορές νιώσαμε ότι ίσως και εμείς δεν καταφέραμε να αναπληρώσουμε την υποστήριξη που τους έλειπε για να τα βοηθήσουμε. Καμιά φορά (μάλλον συχνότερα απ’ όσο έπρεπε) οι συνθήκες διδασκαλίας και ζωής στο παλιό σχολείο γίνονταν το άλλοθι για τις αδυναμίες, έμπαιναν μπροστά και χρεώνονταν όλες τις αποτυχίες. Τώρα ευτυχώς τα containers δεν υπάρχουν ως πρόσκομμα, είτε ψυχολογικό είτε πραγματικό, στο δρόμο για μια καλύτερη πορεία των μαθητών μας αλλά και δική μας.

Ο δρόμος αυτός όμως παραμένει κακοτράχαλος. Ας είμαστε δυνατοί και έτοιμοι να κάνουμε μεγαλύτερα βήματα και εμείς και οι μαθητές μας. Οι καιροί μάς το επιβάλλουν.

Τώρα λοιπόν… ξεκινάμε !
_

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΞΑΝΑΞΕΚΙΝΑΜΕ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΕΠΟΧΗ!!!
ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ+ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ+ΚΟΨΙΜΟ ΜΙΣΘΩΝ-ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ
ΧΤΚ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ...οι συνενώσεις και οι ιδρύσεις σχολείων είναι μια διαδικασία του ελληνικού κράτους από το 1985, οπότε και πέρασε ο ν. 1566.
Είναι δε μία διαδικασία που άλλοτε εφαρμόζεται αρκετά καλά και άλλοτε ατονεί. Πέρυσι εφαρμόστηκε. Εφαρμόζεται και φέτος. Φέτος δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση και με αυτή την εγκύκλιο, γιατί δεν θέλουμε στο πλαίσιο των νέων καλλικρατικών δήμων, οι οποίοι μόλις πρόσφατα ανέλαβαν τις αρμοδιότητές τους, να μην προσεχθεί η διαδικασία, έτσι ώστε οι συνενώσεις που θα γίνουν να υπακούουν σε εκπαιδευτικά κριτήρια.

Σας διαβάζω: «Ιδιαίτερα για τις ορεινές και τις μικρές νησιωτικές περιοχές στις οποίες οι αποστάσεις, οι συγκοινωνιακές και οι καιρικές συνθήκες δεν διασφαλίζουν προϋποθέσεις ασφαλούς μεταφοράς των μαθητών, θα εξεταστεί με τη δέουσα προσοχή κάθε περίπτωση χωριστά και θα ενταχθεί κατʼ εξαίρεση σε οργανωτική δομή μικρής σχολικής μονάδας βάσει των ιδιαιτεροτήτων, τηρουμένων πάντοτε των παιδαγωγικών κριτηρίων και μέχρι να δημιουργηθούν, εφόσον αυτό είναι δυνατόν, συνθήκες με την κατασκευή δημοτικών έργων».

Για το «εφόσον αυτό είναι δυνατόν», καταλαβαίνετε ότι στο μικρό νησί δεν μπορώ να κάνω κάτι. Εάν τυχόν σε δύο κοντινά χωριά, που τα χωρίζουν όμως βουνά και χιλιόμετρα με δύσβατο δρόμο, δεν μπορώ να κάνω συνένωση και έχω μεθαύριο ένα δημοτικό έργο, εδώ θα είμαστε, του χρόνου, του παραχρόνου να προβούμε σε μία συνένωση επʼ ωφελεία των μαθητών και της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Αυτή είναι η λογική μας και πρέπει να σας πω ότι αυτή τη στιγμή περιμένουμε. Δεν έχουμε, δηλαδή, ακόμη τις οριστικές απαντήσεις. Έχω ζητήσει από τους περιφερειακούς διευθυντές μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου να έχω τις πρώτες προτάσεις τους στις περιφερειακές διευθύνσεις και να μου αποσταλούν αυτές οι προτάσεις από τις περιφερειακές διευθύνσεις έως τις 25 Φεβρουαρίου, έτσι ώστε να προβούμε στις τελικές εκτιμήσεις με πραγματική προσοχή για την ιδιαιτερότητα της κάθε περιοχής. Κάθε περιοχή, βεβαίως, είναι ιδιαίτερη και κυρίως σε νομούς ορεινούς, όπως είναι ο Νομός Κοζάνης.

ΛΙΤΣΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Κυρία Υπουργέ, έχω ένα δελτίο τύπου της 14ης Ιανουαρίου 2011 του Υπουργείου Παιδείας που λέει τα εξής: «Στη διαδικασία συνενώσεων προσμετρούνται τα δημογραφικά στοιχεία κάθε περιοχής, η χιλιομετρική απόσταση που καλείται να διανύσει κάθε μαθητής, που δεν πρέπει να είναι παραπάνω από δέκα(10) χιλιόμετρα ή μετακίνηση μισής ώρας σε συνάρτηση με το γεωγραφικό ανάγλυφο» κ.λπ.. Εδώ, όμως, μιλάμε για πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις.

Κυρία Υφυπουργέ, θέσατε τα εκπαιδευτικά κριτήρια. Σε μία συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό «REAL» η Υπουργός κα Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε και στις δυσκολίες κατάρτισης και εκτέλεσης του προϋπολογισμού. Είπε: «Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Ο προϋπολογισμός είναι εξαιρετικά δύσκολο και να συνταχθεί και να εφαρμοσθεί. Τα μέτρα τα οποία θα πρέπει να ληφθούν είναι σε δύο κατευθύνσεις: Στην ανάγκη περικοπών και στην κατεύθυνση της αναδιοργάνωσης της οικονομίας». Δεν υπάρχει, δηλαδή, πουθενά αναφορά για τα «εκπαιδευτικά» κριτήρια! [!;!]

Ανώνυμος είπε...

Ψήφισμα - Διαμαρτυρία

Τις τελευταίες μέρες, γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές της Κέρκυρας βιώνουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Οι μεταφορές των μαθητών δεν πραγματοποιούνται, με αποτέλεσμα τα περισσότερα σχολεία της υπαίθρου να μην λειτουργούν, αφού οι μαθητές αδυνατούν να προσέλθουν σε αυτά.
Οι γονείς, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί του Μουσικού Σχολείου Κέρκυρας διαμαρτύρονται, για δεύτερη φορά, έντονα για αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, που δημιουργεί σχολεία και μαθητές πολλαπλών ταχυτήτων. Για το Μουσικό Σχολείο, ειδικότερα, η παύση μεταφορών ισοδυναμεί με τη μη λειτουργία του σχολείου, καθώς οι μαθητές του προέρχονται από όλες τις περιοχές του νησιού της Κέρκυρας.
Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση οδηγεί στην πλήρη απαξίωση του Μουσικού Σχολείου και του δημόσιου σχολείου γενικότερα. Αρνούμαστε το όποιο κόστος μεταφοράς των μαθητών να περάσει στις πλάτες των γονιών και των μαθητών. Καταδικάζουμε απερίφραστα την όλη κατάσταση και ζητούμε από τους όποιους υπεύθυνους να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους. Δεν θα μεταβιβάσουν στις πλάτες μας τις ευθύνες τις δικές τους. Αρνούμαστε την περαιτέρω υποβάθμιση και απαξίωση του δημόσιου σχολείου.
Για τους παραπάνω λόγους, την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011 το Μουσικό Σχολείο Κέρκυρας διοργανώνει συναυλία διαμαρτυρίας στις 11:00 το πρωί έξω από την Παλιά Νομαρχία (απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο).
Τα παραπάνω αποφασίστηκαν στην κοινή συνέλευση γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών του Μουσικού Σχολείου Κέρκυρας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.
ΑΝ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ, ΑΥΡΙΟ ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ;

ΓΟΝΕΙΣ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΜΑΘΗΤΕΣ του ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
Κέρκυρα, 3 Φεβρουαρίου 2011.

Αναγνώστες