ΜΕΤΑ ΑΠΟ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΑΠΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΑΛ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ,
ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΡΧΗ ΝΕΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ
ΚΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Μέσα στη σημερινή ζοφερή κι αδιέξοδη πραγματικότητα έχουμε λόγους να χαμογελάμε, έχουμε λόγους να αγωνιζόμαστε. Οι καθηγητές, οι μαθητές κι οι γονείς τους πέτυχαν μια μεγάλη νίκη, απίστευτη μέχρι πριν λίγο καιρό.
Είναι μια μεγαλειώδης νίκη της τοπικής κοινωνίας συνολικά, αν συνδυαστεί με τη λειτουργία στα Άνω Λιόσια του 4ου Γυμνασίου και την ολοκλήρωση των εργασιών του 2ου Λυκείου και τη λειτουργία του Λυκείου Φυλής. Απομένουν τα κτίρια του 3ου Λυκείου και του ΣΕΚ και το κτίριο του Λυκείου Φυλής που κατέχει αναίτια ο Δήμος.
6 σχόλια:
Σε μια εποχή που πολλούς τους σκιάζει η φοβέρα κι όλους μας πλακώνει το ΔΝΤ, ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί γιατί τώρα θέλουν να πληρώσουν τη νύφη του ΔΝΤ, της ΕΕ και της κυβέρνησης τα παιδιά μας, οι μαθητές μας κι όλοι εμείς μαζί τους για άλλη μια φορά. Θέλουν να επιβάλουν απαράδεκτες και βάναυσες οικονομικές περικοπές και συγχωνεύσεις σχολείων στην Παιδεία.
ΧΤΚ
Kάποιοι, όμως, συνάδελφοί μας αγωνιούν γιατί μπορεί από τον Ιούνιο του 2011 να βρεθούν εκτός κλάδου, άνεργοι:
Εστω και μετα απο τοσο καιρο, περιμενουμε επιτελους την ουσιαστικη υποστηριξη των διορισμενων συναδελφων - συντροφων!!
http://www.alfavita.gr/artro.php?id=18008
Ο/Η MLOG άφησε ένα νέο σχόλιο:
Απλήρωτοι παραμένουν από τις 10 Σεπτεμβρίου περίπου 5.800 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, που προσελήφθησαν, με χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ, για τη στελέχωση του νέου προγράμματος στα 800 πιλοτικά δημοτικά σχολεία. Ήδη, εκατοντάδες αναπληρωτές κατέθεσαν αιτήσεις επίσχεσης εργασίας στις αντίστοιχες διευθύνσεις πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
«Η επίσχεση ήδη θορύβησε τις Διευθύνσεις εκπαίδευσης, καθώς τηλεφωνικά μας ενημερώνουν ότι θα πληρωθούμε», αναφέρουν σε σχετική τους ανακοίνωση, στην οποία δηλώνουν ότι θα επιστρέψουν στα καθήκοντά τους αμέσως μετά την εξόφληση των δεδουλευμένων τους. Μέχρι τότε, προσθέτουν, «όλο και περισσότεροι αναπληρωτές θα προσφύγουμε στην μοναδική και τελευταία λύση της επίσχεσης εργασίας. Μας τελείωσαν τα λεφτά, οι αντοχές, η υπομονή, αλλά μας έμεινε η αξιοπρέπεια».
Καλούν μάλιστα και τους υπόλοιπους αναπληρωτές να προχωρήσουν, ανά διεύθυνση σε επίσχεση εργασίας, ενώ προετοιμάζονται για κινητοποιήσεις στο υπουργείο Παιδείας. Ζητούν τέλος από τους διευθυντές εκπαίδευσης να καταβάλουν άμεσα το δώρο Χριστουγέννων, ειδάλλως τους προειδοποιούν πως θα αντιμετωπίσουν την αυτόφωρη διαδικασία.
ΠΗΓΗ http://tvxs.gr/news
Η ελπίδα ξαναγύρισε στον κόσμο της εργασίας. Αδυναμία του δυνατού είναι δύναμη του αδύνατου.
του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
...Το πολιτικό μήνυμα της 15ης Δεκεμβρίου είναι ότι η ελπίδα που γεννήθηκε την 5η Μαίου και φάνηκε να πνίγεται στις φρικτές αναθυμιάσεις της Marfin επιστρέφει στον κόσμο της εργασίας, ενώ ο φόβος της πιθανής ήττας φωλιάζει και πάλι στις κυρίαρχες τάξεις... Ο φόβος του μνημονίου και της Marfin, της προβοκάτσιας και της ήττας έχει κάνει τον κύκλο του, έχει μεταβολιστεί από το διευρυνόμενο, μαχόμενο κομμάτι του κοινωνικού σώματος και έχει μεταλλαχθεί σε υπερχειλίζουσα οργή και διάθεση ανατροπής, νίκης και εκδίκησης που γυρεύει διέξοδο. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι ούτε η ψήφιση του νομοσχεδίου από τη Βουλή, μόλις λίγες ώρες νωρίτερα, στάθηκε ικανός παράγοντας να κάμψει τη διάθεση των διαδηλωτών, οι οποίοι προφανώς έχουν κατανοήσει ότι το μέλλον τους δεν κρίνεται στο κοινοβούλιο, αλλά στους δρόμους.
Η νέα κατάσταση πραγμάτων στην οποία βρισκόμαστε από χθες, μεγεθύνει τις απαιτήσεις από όλες τις κοινωνικές και πολιτικές πρωτοπορίες. Το άμεσο ζητούμενο είναι να δοθεί συνέχεια, με συλλαλητήρια εναντίον της κρατικής καταστολής και με συντεταγμένες απεργιακές μάχες στις ΔΕΚΟ και σε άλλους χώρους, που μπορούν να δράσουν με παραδειγματικό τρόπο για το ευρύτερο λαϊκό κίνημα. Άμεσα πρέπει επίσης να συζητηθεί σοβαρά, στα επίπεδα και με τον τρόπο που αρμόζει, το θέμα της οργανωμένης αντιμετώπισης της αστυνομικής βίας, με πρακτικό, μαζικό, πολιτικό και κυρίως αποτελεσματικό τρόπο, ο οποίος δεν μπορεί να περιορίζεται στη φραστική καταδίκη... Οι κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις οδεύουν σε μια κατάσταση που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «αδυναμία του δυνατού, δύναμη του αδύνατου»: Η αστική τάξη θα παραμείνει κυρίαρχη- καθώς δεν νοιώθει άμεση, πολιτική απειλή- αλλά σαφέστατα εξασθενημένη καθώς συμπιέζεται ανάμεσα στην Ευρώπη της Μέρκελ και στο πληβειακό μίσος των μαζών. Η εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα που συνθλίβονται θα παραμείνουν κυριαρχούμενοι, αλλά ενισχυμένοι από την ορμή της κοινωνικής δυναμικής και την αποκοτιά εκείνων που δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν.
Ο συνδυασμός αυτός προοιωνίζεται ένα εκρηκτικά ασταθές τοπίο, που μπορεί να τροφοδοτήσει δύο διαφορετικές λύσεις: Τη στροφή σε ένα είδος απολυταρχισμού- «Βοναπαρτισμού» (αυτή θα είναι η δεξιά, συστημική διέξοδος στην επωαζόμενη πολιτική κρίση) και ο μαζικός, λαϊκός εκβιασμός των κυρίαρχων τάξεων από ένα απειλητικά ανερχόμενο κίνημα, που θα ανατρέψει μνημόνιο, κυβέρνηση και τρόικα μέσα από μια παρατεταμένη περίοδο συγκρούσεων, χωρίς να είναι ακόμη σε θέση να βάλει στην ημερήσια διάταξη ζήτημα εξουσίας. Αυτή είναι η πρόκληση που τίθεται άμεσα ενώπιον των μαχόμενων δυνάμεων της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς.
ΠΗΓΗ http://aristerovima.gr/details.php?id=1469
Ευχαριστούμε MLOG!!!
Parfumarias…, του Κώστα Θεριανού
Πριν από 4 περίπου χρόνια, το περιοδικό Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης είχε καλέσει από την Αργεντινή τον Eduardo Rosenzvaig, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τουκουμάν, για μια ομιλία στην Ελλάδα. Στο περιοδικό έχει δημοσιευθεί και ένα άρθρο που θυμίζει πολύ την Ελλάδα και πρέπει να ξαναδιαβασθεί (βλ. για το άρθρο http://www.antitetradia.gr/site/newmagaz.php?mid=1&tid=3)
Το κείμενο δείχνει ανάγλυφα τι θα συμβεί και εδώ αν δεν αντισταθούμε. Όμως, στην ομιλία του ο Rosenzvaig ανέφερε κάτι που δεν αναλύεται στο κείμενο.
Μας πληροφόρησε ότι οι μισθοί των εκπαιδευτικών σταδιακά περικόπτονταν μέχρι που έφτασαν να μην μπορούν να τους συντηρήσουν. Στο διάστημα των σταδιακών περικοπών, οι εκπαιδευτικοί δεν ξεσηκώθηκαν. Άλλοι γιατί είχαν πεισθεί ότι τα μέτρα είναι αναγκαία, άλλοι γιατί πίστευαν ότι «μπόρα είναι και θα περάσει».
Όμως, σταδιακά άρχισαν να ανακαλύπτουν ότι δεν φτάνει ο μισθός τους για να ζήσουν. Και μέσα σε ένα τοπίο διάλυσης και κατάρρευσης των σωματείων και των συλλογικών αναπαραστάσεων βρήκαν μια … ατομική λύση: να βγαίνουν το απόγευμα, μετά το σχολείο, και να πουλούν parfumarias [(κολόνιες)! Μας έκανε εντύπωση η λέξη και για αυτό την γράφουμε όπως την πρόφερε] για να συμπληρώσουν το εισόδημα τους.
Το 1985, αρκετά πιο κοντά αυτή την φορά, στην Σμύρνη της Τουρκίας (με πρωθυπουργό τον Οζάλ και με προσφυγή στο ΔΝΤ) ο κάθε τουρίστας μπορούσε να αντικρίσει ένα περίεργο θέματα. Ανθρώπους ευγενικούς, που φαίνονταν από το βλέμμα και την ομιλία ότι δεν είναι επαγγελματίες μικροπωλητές, να πωλούν … κολόνιες! Αυτοί οι άνθρωποι ήταν … εκπαιδευτικοί! Που όταν ο μισθός τους δεν τους έφτανε πια για να ζήσουν άρχισαν να πουλούν λιανικά κολόνιες! Parfumarias… και εκεί λοιπόν!
Εδώ καλλιεργείται δυστυχώς το ίδιο κλίμα. Μπόρα είναι και θα περάσει, λένε πολλοί. Και κουκουλώνονται στο παλτό τους βλέποντας τα πάθη των ανθρώπων γύρω τους σαν ένα κινούμενο ντεκόρ στη ζωή τους. Νομίζοντας ότι αυτοί θα την βγάλουν καθαρή με τις λιγότερες απώλειες!
«Εγώ είμαι παλιά και έχω οργανική», είπε κάποια συνάδελφος. Μόνο που σε ένα χρόνο έχασε από το μισθό, από την μελλοντική σύνταξη, από τα επικουρικά - μπορεί και όλο το εφάπαξ - και σχεδόν όλα τα δώρα. Γιατί να μην χαθεί και η οργανική; Και το σχολείο; Και η μονιμότητα; Άλλωστε, αυτά έχουν προκύψει από συσχετισμούς κοινωνικών δυνάμεων. Σήμερα που οι συσχετισμοί είναι σε βάρος των δυνάμεων της εργασίας τα πάντα μπορεί να χαθούν, αν δεν αγωνιστούμε. Οι νόμοι και το Σύνταγμα δεν είναι οι «Δέκα εντολές του Μωυσή» (αν και αυτές – όπως ξέρουμε – τις παραβίασαν!). Εκφράζουν κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και αλλάζουν μαζί με αυτούς!
Κοντολογίς, όλοι οι επίδοξοι μεθαυριανοί απεργοσπάστες να έχουν κατά νου… ότι στην γωνία τους περιμένουν οι parfumarias! Και ότι αυτή θα είναι στο τέλος η μόνη ατομική λύση, αν ψάχνουν για τέτοια…
Άλλη λύση, εκτός από το συλλογικό αγώνα, δεν υπάρχει.
Για την ζωή μας, για τους μαθητές μας, για το δημόσιο σχολείο.
ΠΗΓΗ http://www.alfavita.gr/artro.php?id=17049
Νομίζω ότι θα έπρεπε να αναρτηθεί η ομιλία του Γιάννη στα εγκαίνια, ήταν εξαιρετική και να προστεθεί και το εγκώμιο που είπε νομίζω εκτός κειμένου για τον άλλο Γιάννη και τον πατέρα του που χωρίς την ανιδιοτελή βοήθειά τους με το φορτηγό ίσως να ήμασταν ακόμη στα containers. Πρέπει να αναδεικνύονται τα ... (όπως λες και συ, αλλά με πραγματική έννοια) αγλαΐσματα του τόπου μας.
Δημοσίευση σχολίου