Να επαναλάβω ότι κρίνω πως οι περισσότερες καταλήψεις, που συμβαίνουν σε κάθε ανάλογο κύμα που εκδηλώνεται, είναι υπερβολικές έως αδικαιολόγητες με αποτέλεσμα να θεωρούνται ίσως γραφικές, ίσως αφορμή για καθισιό, ίσως τρόπος προβολής ή και κομματικής εκμετάλλευσης και σίγουρα χάνεται η δυναμική κι η αποτελεσματικότητα αυτού του έσχατου και τελευταίου τρόπου διεκδίκησης από τους μαθητές.
Φέτος, όμως, στο ΕΠΑΛ ανθίζει κάτι διαφορετικό.
Η 1η κατάληψη είχε κρατήσει 3-4 ώρες κι έληξε με συζήτηση και συνεννόηση.
Η 2η κράτησε 1 ημέρα, Πέμπτη κι έληξε με διάλογο κι υποσχέσεις από τους αρμοδίους. Δε συνεχίστηκε και την Παρασκευή ώστε να ΄χουν οι μαθητές ένα Π-Π-Σ-Κ για ξεκούραση...
Η 3η κρατάει 2 ημέρες με σοβαρότητα κι υπευθυνότητα, με διάλογο κι επικοινωνία.
Αιτήματα: παγκάκια κι αθλητικό υλικό που εκκρεμούν από την 1η φορά!!!
3 αίθουσες σε παρακείμενο κτίριο που αναμένονται από τον Σεπτέμβριο για να μην ψάχνουν 3 τμήματα κάθε ώρα πού θα κάνουν μάθημα.
Το βασικότερο οι τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητές ειδικοτήτων.
Χάνονται 121 ώρες εβδομαδιαίως ή 121ωρ.*9εβδομ. = 1089 ώρες από την αρχή της
χρονιάς
ή 1089ωρ./35ωρ. εβδομαδιαίως = 31 ημέρες χαμένες έως τώρα.
ΧΤΚ
5 σχόλια:
Της κατάληψης προηγήθηκε (χωρίς να συνδέεται μ' αυτήν) μια ευγενική επιστολή των μαθητριών του Γ6 Νοσηλευτικής προς τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής.
23-11-2009
Αξιότιμη κυρία Διευθύντρια
Είμαστε οι μαθήτριες του τμήματος Γ6 του ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων. Γνωρίζετε το σχολείο μας, το έχετε επισκεφθεί και έχετε διαπιστώσει το σοβαρό κτηριακό πρόβλημα. Εμείς κάνουμε μάθημα σε ένα container και αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα από τις καιρικές κυρίως συνθήκες, ιδίως όταν κάνει κρύο και βρέχει. Δεν σας γράφουμε την επιστολή αυτή όμως για αυτό το πρόβλημα.
Ο λόγος που σας γράφουμε είναι για να σας ενημερώσουμε πως λόγω έλλειψης καθηγητών ειδικότητας (και κυρίως νοσηλευτών ή νοσηλευτριών) κάθε εβδομάδα έχουμε απώλεια 17 διδακτικών ωρών, σε μαθήματα σημαντικά για την ειδικότητα που διαλέξαμε, τη Νοσηλευτική. Επίσης, στο σχολείο μας υπάρχουν και άλλα τμήματα που έχουν το ίδιο πρόβλημα με έλλειψη καθηγητών και πολλές χαμένες διδακτικές ώρες.
Έτσι, ενώ διδασκόμαστε τουλάχιστον τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, δεν διδασκόμαστε τα πολύ σημαντικά για την ειδικότητά μας μαθήματα Νοσηλευτική (Θεωρία και Εργαστήριο), Γυναικολογία-Μαιευτική-Παιδιατρική, Νευρολογία – Ψυχιατρική και Χειρουργική-Τεχνική Χειρουργείου. Και ήδη κοντεύουν Χριστούγεννα και μετά λίγες μέρες θα λήξει το 1ο τετράμηνο. Και δεν έχουμε καμία ενημέρωση για το αν θα έλθουν καθηγητές μέχρι τότε
(συνέχεια στο επόμενο σχόλιο.....)
(συνέχεια από το προηγούμενο σχόλιο)
......Μα αλήθεια, πώς θα μπορέσουμε μόλις ολοκληρώσουμε την Γ’ ΕΠΑ.Λ. να έχουμε αποκτήσει τις βασικές γνώσεις που είναι απαραίτητες για την άσκηση του επαγγέλματός μας; Πώς θα καταφέρουμε να προλάβουμε – όταν και αν έλθουν καθηγητές- να βγάλουμε την ύλη; Πώς θα μπορέσουμε να αξιολογηθούμε από τους καθηγητές μας στο 1ο τετράμηνο αφού θα έχουμε κάνει ελάχιστα μαθήματα;
Η Νοσηλευτική είναι μια επιστήμη απαιτητική και δύσκολη που έχει σαν σκοπό να προστατεύει την υγεία των ανθρώπων. Και σας διαβεβαιώνουμε ότι όλες οι μαθήτριες του τμήματός μας έχουμε πάρει πολύ σοβαρά τις σπουδές μας, αγαπάμε την ειδικότητά μας και θέλουμε να γίνουμε καλές νοσηλεύτριες.
Επίσης μερικές φορές έχουμε μάθημα την 1η ώρα και μετά πολλές ώρες κενό μέχρι τις τελευταίες ώρες που έχουμε πάλι μάθημα. Δηλαδή επί 3-4 ώρες δεν κάνουμε τίποτε, πάμε στο κυλικείο, γυρνάμε στην αυλή, δεν υπάρχει έστω μια βιβλιοθήκη να βρούμε βιβλία για να διαβάσουμε και χάνουμε τόσες ώρες άδικα.
Γι αυτό σας παρακαλούμε να μας βοηθήσετε, να μας ενημερώσετε πότε θα έλθουν οι καθηγητές μας και να φροντίσετε να έλθουν το συντομότερο δυνατόν.
Ευχαριστούμε πολύ.
Με μεγάλη εκτίμηση.
Οι μαθήτριες του Γ6 τμήματος Νοσηλευτικής του ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων.
Μήπως θα΄ταν καλό να ενημερώσουμε τους μαθητές για το μπλογκ ώστε να παρακολουθούν τους προβληματισμούς μας, να ενημερώνονται κ να συμμετέχουν αν το θέλουν; Τι λέτε;
ΧΤΚ
Τι κράτησα από όλα αυτά ;Το βλέμμα των μαθητών και ένα τεράστιο "γιατί"!Βαρέθηκα κατά καιρούς να βλέπω καταλήψεις όπου οι μαθητές θεωρούσαν ότι έπρεπε να φερθούν με τσαμπουκά στις διάφορες εξουσίες γιατί έτσι θα κατάφερναν πράγματα.Στην ουσία όλα αυτά ήταν κατά μίμηση του κόσμου των μεγάλων:αυτά βλέπουν στις ειδήσεις ,αυτά αναπαράγουν ως μορφή πάλης.Βία στη βία......Κατορθώσαμε να αφανίσουμε το πιο σημαντικό όπλο των νέων για να μας κάνουν να τους ακούμε:την αθωότητα τους...Αυτή εξ ορισμού δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις....όποιος και να ΄σαι .....ό,τι και να ΄σαι.......
Μπροστά σ΄αυτή την αθωότητα που εκφράζεται με ένα γιατί, όλα τα επιχειρήματα καταρρέουν...όλα τα εξωτερικά σχήματα γίνονται φαιδρά.Τι να απαντήσεις στο παιδί σου όταν αποδεικνύεσαι ασυνεπής (για άλλη μια φορά),αδιάφορος και ανίκανος ως γονιός;Απαντας με αστείες δικαιολογίες,παλεύεις με λόγια να αποδείξεις ότι αξίζεις ενω οι πράξεις δείχνουν περίτρανα το αντίθετο:Είσαι ένας μικρός ,φοβισμένος ,δειλός "γονιός".
Τότε επιστρατεύεις την"κατασταλτική ποίηση"....(όχι κυρία μου ,δεν υπάρχει τέτοια ποίηση παρά μόνο στα μυαλά των αυταρχικών ανθρώπων)........
Στο βλέμμα των παιδιών και όχι απαραίτητα στα λόγια είδα μια τεράστια αλλαγή .Είδα ανθρώπους που με ξεπέρασαν ,που δεν χρειάζονται λαζόπουλους ,πολιτικούς καθοδηγητές,αυτόκλητους υπερασπιστές....Είδα ενα μικρό φως.....Φυλακες γρηγορείτε!!!!
Χαίρομαι που επιτέλους βλέπω σε αυτή την " διαδυκτιακή γωνιά " ,εκτός από την καταλυτική παρουσία των παιδιών του πολύπαθου αυτού σχολείου ,να βγαίνει ξανά προς τα έξω ο ιδιαίτερος λόγος του Ζουκιδίδη...
Ακόμα μια φορά χαιρετισμούς από έναν πρώην ΕΠΑΛΙΤΗ που δεν προλαβαίνει να γράψει και πολλά στο blog αυτή την περίοδο γιατί τρέχει και δε φτάνει αυτές τις μέρες για να χτίσει το δικό του μύθο σχετικά με την διαδικασία της Γαμήλιας τελετής... live your myth or leave your myth? That's the question...
Ακόμα είναι πολύ σημαντική η σύνεση που δείχνουν τα παιδιά στο ακραίο μέτρο της κατάληψης ,όπως και η συμπαράσταση που έχουν από εσάς στα όλο και αυξανόμενα προβλήματα τους ...
Τέλος, για να χρησιμοποιήσω και εγώ λίγο "κατασταλτική ποίηση "...
"εδώ στο Νότο..." , τα παιδιά κάνουν κατάληψη για πολύ πιο ασήμαντους λόγους ή "λόγους-προσχήματα " που ακόμα τους αναζητούν...Ίσως γιατί πραγματικά δεν αντέχουν άλλο το Σχολείο στη σημερινή μορφή του (όπως έλεγε και ο Λ. λίγους μήνες πριν…. αλήθεια φίλε Λ. που χάθηκες; ο λόγος σου πραγματικά λείπει από εδώ..)
Κλείνω με μερικούς στίχους απο ένα τραγούδι που άκουσα από τα παιδιά του σχολείου μου στη γιορτή του πολυτεχνείου …Ο τίτλος του είναι «Μέρες αργίας »
Για τις μέρες που έρχονται…
Ξέρω πως θα 'ρθει, και δεν θα 'μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.
Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
dion 70
Δημοσίευση σχολίου