ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ

Τι συνιστά δημόσιο αγαθό;Για την ακρίβεια,τι είναι δημόσιο αγαθό;Ξέρω-ξέρω....οι περισσότεροι σπεύδετε να δώσετε ένα ορισμό βγαλμένο μέσα από τις διδαχές των καλών φιλολόγων σας.Ας καινοτομήσουμε εδώ(αναλαμβάνοντας και το ρίσκο μιας πιθανής βράβευσης από το Υπουργείο Παιδείας)ορίζοντας το δημόσιο αγαθό σύμφωνα με τους οικονομολόγους.
Σύμφωνα,λοιπόν,με την επιστήμη των οικονομικών δημόσιο αγαθό ορίζεται ως αυτό που η παραγωγή ,αναπαραγωγή, διανομή του βρίσκεται στη φροντίδα του κράτους ,ή καλύτερα,στη σφαίρα του δημόσιου βίου.Παραδοσιακά ιδιωτικές επενδύσεις δε σημειώνονταν σε τομείς ιδιαίτερα νευραλγικούς για το δημόσιο συμφέρον.Κι αυτό γιατί το δημόσιο αγαθό παρουσιάζει σημαντικά μειονεκτήματα για τον ιδιώτη επενδυτή:Δεν υπάρχει το δικαίωμα του αποκλεισμού και παρουσιάζει πολλές διαιρετότητες.Γενικά το ιδωτικό κεφάλαιο επενδύσεις σε δημόσια αγαθά δε συνήθιζε να επιχειρεί γιατί ο ορίζοντας απόσβεσης ήταν μακρινός και η έναρξη της κερδοφορίας ακόμα πιο μακρινή.
Στη σημερινή εποχή ,ο ορισμός αλλάζει.....Σε αυτή την εποχή λοιπόν-που κάποιοι κακοήθεις την ονομάζουν και νεοφιλελευθερισμό-το δημόσιο αγαθό ορίζεται ως άχθος που επιβαρύνει τους κρατικούς προϋπολογισμούς αυξάνοντας τα ελλείμματα,στερώντας πόρους από την πραγματική οικονομία,καθιστώντας το κράτος αντιπαραγωγικό.Ό,τι μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί,ιδιωτικοποιείται.Κάποια δημόσια αγαθά όμως δεν μπορούν να ιδωτικοποιηθούν σε απόλυτο βαθμό.Υγεία ,για παράδειγμα,και παιδεία για κάποιους λόγους δεν μπορούν να περάσουν σε ιδιωτικά χέρια.Το Κράτος εδώ φροντίζει να τα καταστήσει λιγότερο ζημιογόνα,μειώνοντας το ποσοστό χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό.Και κάνει και ένα βήμα παραπέρα.........ΤΑ ΚΑΘΙΣΤΑ ΜΟΧΛΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.Μειώνοντας συστηματικά την ποιότητα τους ενθαρρύνει την επένδυση ιδιωτικού κεφαλαίου σε ιδιωτικά νοσοκομεία και σχολεία-άρα έχουμε ανάπτυξη.Ειδικά για τα σχολεία μας το σχέδιο δε έχει ξεδιπλωθεί ακόμα.Το πρώτο βήμα είναι η αξιολόγηση όπου εκεί θα επιτευχθεί η αντικειμενικοποίηση κάθε εκπαιδευτικής και μορφωτικής δραστηριότητας.Το δεύτερο βήμα είναι οι εισηγήσεις Μπαμπινιώτη.Πολλαπλές εξετάσεις ανά έτος σε περιφερειακό επίπεδο(διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα)ήδη από το γυμνάσιο.Τα δημόσια σχολεία μετατρέπονται σε κακά φροντιστήρια.Τα ιδιωτικά σχολεία με μακρά παράδοση σε αυτόν τον τομέα γίνονται τέλειοι προγυμναστές μαθητών για αυτές τις εξετάσεις,αυξάνεται η ζήτηση και εξαπλώνουν τις οικονομικές δραστηριότητες τους.Τα φροντιστήρια αναζωογονούνται καθώς αποτελούν επιλογή για τις πιο λαϊκές οικογένειες.Για να επιτύχει ο οικονομικός σχεδιασμός το κράτος διασφαλίζει το "καρότο": πανελλήνιες εξετάσεις, για τις οποίες ο μαθητής θα ψαρεύει μόρια από το γυμνάσιο πια.Τα δημόσια σχολεία που αποτυγχάνουν σε αυτό το race to the top δεν έχουν λόγο ύπαρξης αλλά δεν κλείνουν.Κι αυτό γιατί τα ιδιωτικά σχολεία δε δέχονται παρά μόνο τους καλούς μαθητές ενώ τα δημόσια, τα παιδιά των ευαίσθητων και φτωχών κοινωνικών ομάδων για κοινωνικοποίηση και καλλιέργεια δεξιοτήτων και....κουλουβάχατα.Αρκεί που ένας αντιπαραγωγικός τομέας,έστω και εμμέσως αλλά όχι τυχαίως,καθίσταται καταλύτης οικονομικής ανάπτυξης......... Καληνύχτα!