ΚΕΝΟΦΟΒΙΑ

Ή αλλιώς HORROR VACUI.Η κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο ζωγράφος έχοντας αποδώσει το κύριο μοτίβο του έργου του έρχεται αντιμέτωπος με το φόβο του κενού χώρου.Στην καθ' ημας αρχαιότητα το κενό στο φόντο καλύπτονταν με διάφορα διακοσμητικά στοιχεία(ρόδακες ,ανθέμια...).Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό το συναίσθημα της μη ολοκλήρωσης υπαγορευόταν από τη τεχνική αδυναμία του ζωγράφου να αποδώσει το βάθος.Να δώσει προοπτική στο θέμα του ή ,αν θέλετε,να εντάξει σε μια προοπτική το θέμα του.
Έλλειψη προοπτικής και συλλογικού οράματος χαρακτηρίζει κάθε εκπαιδευτκή μεταρρύθμιση.Η τελευταία γιατί να να αποτελεί εξαίρεση;Κυβερνήσεις αλλάζουν και μαζί τους και οι επιτροπές σοφών.Και κάθε νέα κυβέρνηση φέρνει τους ευφημισμούς της:"μεταρρύθμιση","Νέο Σχολείο".Πίσω από αυτά κρύβεται ο φόβος για το κενό,η αδυναμία τους να συλλάβουν μια προοπτική και να εμπνεύσουν ένα συλλογικό όραμα(άλλωστε πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού).Το κενό αυτό γεμίζει με διακοσμητικά στοιχεία χωρίς ουσία.Η πρωτοπορία των σημερινών "καλλιτεχνών" του νέου σχολείου βρίσκεται στην αποτροπαϊκή φύση των διακοσμήσεων.Αυτοαξιολόγηση-αξιολόγηση.Μάλιστα,στην εποχή του ορθού λόγου η μαγεία σε αυτή τη γωνιά του κόσμου επικρατεί.Μ εαυτό το τρόπο θα συνετιστεί αυτός που πραγματικά φταίει για την κατάσταση που επικρατεί στην παιδεία μας.Ο ηθικά αξιοκατάκριτος εκπαιδευτικός ,ο αδιάφορος δάσκαλος,ο αρνητικός σε κάθε νέα ιδέα,ο βολεμένος καθηγητής.΄Ολοι μας.
Κλείνω εδώ γιατί βλέπω τους απολογητές του μεταμοντέρνου ορθολογισμού να με κοιτούν γελώντας ειρωνικά,χλευάζοντας το υφάκι μου...........