Στις 25/2/2009 γίνεται η πρώτη 24ωρη απεργία για το καυτό(;) θέμα του εφάπαξ, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας γενικότερα.
Διοργανωτής η ΑΔΕΔΥ, συμπαρατάσσσεται η ΟΛΜΕ μετά από 3 μήνες αδράνειας(;)
Αξίζει τον κόπο συνάδελφοι;
Φταίμε εμείς για την κακοδιαχείριση και την οικονομική κρίση;
Εμείς θα πληρώσουμε και πάλι τη νύφη;
Είναι πολυτέλεια το εφάπαξ που πληρώνουμε κάθε μήνα κι η ασφάλιση;
Έπαψε να ΄ναι δικαίωμα αναφαίρετο του κάθε εργαζομένου;
ΧΤΚ
Διοργανωτής η ΑΔΕΔΥ, συμπαρατάσσσεται η ΟΛΜΕ μετά από 3 μήνες αδράνειας(;)
Αξίζει τον κόπο συνάδελφοι;
Φταίμε εμείς για την κακοδιαχείριση και την οικονομική κρίση;
Εμείς θα πληρώσουμε και πάλι τη νύφη;
Είναι πολυτέλεια το εφάπαξ που πληρώνουμε κάθε μήνα κι η ασφάλιση;
Έπαψε να ΄ναι δικαίωμα αναφαίρετο του κάθε εργαζομένου;
ΧΤΚ
2 σχόλια:
«ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ; ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΒΓΑΙΝΟΥΝ;»
Ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου η φωνή της απολυμένης γυναίκας που μέσα στην απόγνωση της καλούσε και τους άλλους συμπολίτες της να βγουν στο δρόμο.
Αλήθεια, ποιους καλούσε;
Αυτούς που αντιμετώπισαν την ίδια μοίρα, αλλά απογοητευμένοι κλείστηκαν ανάμεσα στους τοίχους της φοβίας τους (και της απογοήτευση τους ίσως) και την απατηλή αίσθηση ότι φταίνε οι ίδιοι για αυτά που άλλοι σχεδίαζαν για εκείνους χωρίς εκείνους;
Ως πότε θα ζούνε με τις φοβίες τους;
Αυτούς που βλέπουν από τον καναπέ στην τηλεόρασή τους συνανθρώπους τους να υποφέρουν, αλλά πιστεύουν ότι «δεν μπορεί να τύχει αυτό σε μένα, είμαι καλός στη δουλειά μου» ή «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα …» «είμαι νοικοκύρης και κοιτώ την οικογένεια μου..», «και αν τύχει σε μένα ότι και στην άτυχη καθαρίστρια;»
Αυτοί τι περιμένουν; Τους άγνωστους κύριους με τα γκρίζα κοστούμια του Κάφκα που θα τους ανακοινώσουν ότι δικάζονται για ένα παράπτωμα που δεν γνωρίζουν; Τι θα κάνουν τότε για την «υπόθεση» τους; Μήπως θα περιμένουν την «καταδίκη» μετά από μια ζωή «ευσυνείδητης εργασίας και προσφοράς» με μια σύνταξη που δεν θα υπάρχει ή θα είναι ένα ψίχουλο κοροϊδίας;
Dion70
Σε κάθε άνθρωπο, ως «ζωον πολιτικόν», χωρίζεται ο βίος του σε δύο σφαίρες:Την ιδιωτική και δημόσια σφαίρα.Ο δημόσιος χώρος δράσης συνεχώς υποχωρεί για λόγους που δεν είναι της παρούσης.Αν μιλάμε για απολιτικές κοινωνίες εννοούμε ξεκάθαρα κοινωνίες με διογκωμένη την ιδιωτική σφαίρα εις βάρος της δημόσιας-πολιτικής.Και φυσικά κάθε «apolitique» στάση είναι επενδεδυμένη με μια θεωρητική θωράκιση.Το ερώτημα σε μια ώριμη δημοκρατία(;) είναι αν πρέπει να αναγνωρίζεται στον «ιδιωτισμό» το δικαίωμα της άποψης!
Δημοσίευση σχολίου