γράμμα για βοήθεια!
Αγαπητοί
φίλοι,
Εδώ και
περίπου 3 βδομάδες κατεβαίνω στον Πειραιά και βοηθάω την κατάσταση εκεί. Μέσα
στους εκατοντάδες ανθρώπους που γνώρισα είναι και η οικογένεια του Σαλάχ που θα
σας περιγράψω. Ο Σαλάχ είναι ο πατέρας και η Σούτζου η μητέρα. Έχουν 4 παιδιά.
Τα τρία (Μοχάμεντ 14, Καουσέρ 10, Χαντίτζε 1,5) βρίσκονται μαζί τους στην
Ελλάδα. Το τέταρτο, (Αμπντουλάχ) είναι στη Γερμανία με το θείο τους και έχει
ήδη αιτηθεί άσυλο εκεί. Συνεπώς, η οικογένεια μπήκε στο πρόγραμμα του Δουβλίνου
με σκοπό την επανένωσή της στη Γερμανία στο προσεχές μέλλον.
Δυστυχώς, όμως,
δεν παρέχεται στέγη στους πρόσφυγες που
μπαίνουν στο πρόγραμμα του Δουβλίνου και η διαδικασία της επανένωσης μπορεί να
κρατήσει και πάνω από χρόνο. Υποθέτω πως δεν χρειάζεται να αναφέρω τη δραματική
και τραγική ιστορία της οικογένειας, μια ιστορία στις πολλές χιλιάδες,
προκειμένου να σας ευαισθητοποιήσω.
Ο Σαλάχ,
λοιπόν, και η οικογένειά του, βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα Τρίκαλα όπου τον
μετέφεραν χωρίς ποτέ να τον ρωτήσουν για την κατάστασή του, δηλαδή, ότι έχει ξεκινήσει
τη διαδικασία της επανένωσης και ότι πρέπει να βρίσκεται στην Αττική για τις απαραίτητες
συναντήσεις, που γίνονται σε αυτήν τη διαδικασία. Έχουμε, λοιπόν, κανονίσει τη
Δευτέρα να γυρίσει η οικογένεια με το τραίνο προκειμένου να γίνει το ραντεβού
τους μέσα στην εβδομάδα με την υπηρεσία ασύλου. Αν γνωρίζετε κάποιον/κάποια ή
εσείς έχετε κάποιον χώρο (έστω και έναν μικρό χώρο του ενός δωματίου, με
μπάνιο), που θα μπορούσε να μείνει η οικογένεια για ένα μήνα, θα ήταν μεγάλη
βοήθεια.
Μέσα σε αυτό το μήνα, σκοπεύουμε να μαζέψουμε χρήματα προκειμένου να μπορέσουμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι (μικρό και φτηνό, αλλά με μπάνιο και κουζίνα) για να μπορέσουν να μείνουν κάπου αξιοπρεπώς όσο θα περιμένουν την επανένωσή τους. Η βοήθεια σας είναι πολύτιμη και κάτι παραπάνω. Κάντε ό, τι μπορείτε άνθρωποι!!!
Το γράμμα αυτό ήρθε στο ηλ.
ταχυδρομείο της εργατικής λέσχης Ν. Ιωνίας και από κει κοινοποιήθηκε στο
Συντονισμό για το προσφυγικό όπου συμμετέχει η ΕΛΜΕ της περιοχής μας.
4 σχόλια:
Από το λιμάνι του Πειραιά την Κυριακή.
Α), Η κατάσταση ήταν χαωτική με νέες αφίξεις προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά και η βροχή που ξεκίνησε το απόγευμα δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο τα πράγματα, κάθως είναι πολλοί που έχουν κατασκηνώσει έξω με καλοκαιρινές σκηνές. Μαζευτήκαμε γύρω στους 20-25 συντρόφους και συναγωνιστές, όπου αρχικά μοιράσαμε κάποια παιχνίδια, δώσαμε φάρμακα στο ιατρείο, βοηθήσαμε στη ταξινόμηση αποθήκης και διανομή βραδινού φαγητού. Ακόμα, μοιράσαμε την ανακοίνωση του συντονισμού για τα δικαιώματα των προσφύγων σε αγγλικά και αραβικά και μιλήσαμε με πολλούς/ες για αυτά που βιώνουν τους τελευταιους μήνες στο μακρύ ταξίδι τους για ειρήνη και αξιοπρέπεια. Το βασικό ερώτημα που παραμένει είναι πότε θα ανοίξουν τα σύνορα, καταγγέλοντας τις πολιτικές που τους έχουν εγκλωβισμένους στην Ελλάδα σε τέτοιες άθλιες συνθήκες.
Β). Ενας Αφγανός μάλιστα όταν του δώσαμε το κείμενο καλωσορίσματος με τα διακιώματα τους κτλ, μας απάνταει «δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, μη μας λέτε ψέμματα», γιατί θεώρησε ότι είμαστε από κάποια κυβερνητική δομή. Του είπαμε ότι είμαστε στο πλευρό τους και ότι μάζι πρέπει να παλέψουμε ενάντια στις πολιτικές κυβέρνησης και ΕΕ, για ίσα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, ότι είμαστε ενάντια στο πόλεμο κτλ. Ενημερώσαμε ότι θα είμαστε κάθε μέρα 5-9 στο κιόσκι του συντονισμού για ό,τι χρειαστούν σε άμεσες ανάγκες, πληροφορίες, νομική υποστήριξη, δημιούργικη απασχόληση κτλ.
Το βράδυ πήγαμε μια πενταμελή οικογένεια από τη Συρία να κάνει μπάνιο στη εργατική λέσχη Κερατσινίου, διότι στο λιμάνι δεν υπάρχει καμία υποδομή για να πλυθούν. Αυτοί οι άνθρωποι, καθώς και τόσοι άλλοι δεν έχουν πλυθεί εδώ και βδομάδες. Είναι απάνθρωπο απο πλευράς κράτους και πανπειραικής πρωτοβουλίας να μην έχουν ασχοληθεί με βασικούς κανόνες υγιεινής και πληροφορηθήκαμε χτες ότι έχει γίνει ήδη πρόταση να μπουν ντουζιέρες αλλά η δομή που έχει στηθεί εκεί αρνήθηκε αυτή την πρόταση. Επομένως, καταλαβαίνουμε ότι στοχεύουν στη συντήρηση των άθλιων συνθηκών διαβίωσης ώστε να μην μένουν για πολλές μέρες στο λιμάνι.
Γ). Τέλος, αξίζει να ενημερώσουμε ότι χτες ήρθαν στο λιμάνι 18 μισθωμένα πουλμαν από το υπουργείο για να τους πάρουν και τους μεταφέρουν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, Βόλο, Τρίκαλα, Λάρισσα κοκ. Ειναι απάραδεκτο ότι το υπουργείο δεν έστειλε ούτε έναν διερμηνέα να τους εξηγήσει που τους πάνε και για ποιο λόγο και αρκέστηκαν σε ένα επαναλαμβανόμενο go, go,go. Πολλοι/ες έχουν ήδη ξεκινήσει διαδικασίες αίτησης ασύλου και δεν επιτρέπεται να τους αντιμετωπίζουν έτσι. Νομίζω ότι πρέπει να εμπλεκούμε πιο ενεργά στη παρεμπόδιση τέτοιων βίαιων μετακινήσεων ανθρώπων, τη στιγμή που γίνεται ενάντια στη θέληση τους.
ΜΕΛΗ ΤΗΣ Γ΄ΚΑΙ Ε΄ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ), ΤΟΥ ΣΜΤ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΑΝ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΕΙΔΟΜΕΝΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 12/3
Πάλι στην Ειδομένη σήμερα (12/3), μοιράσαμε με δυσκολία και με την φοβερή προσπάθεια
νέων παιδιών που ήρθαν μαζί μας τρόφιμα, ρούχα, κουβέρτες, υπνόσακους, είδη υγιεινής, παιχνίδια και μπλοκ ζωγραφικής (έγινε χαμός γι αυτά από τα παιδιά), παιδικά καρότσια , φάρμακα, μέχρι ...καραμέλες.
Όλα ευγενική και συγκινητική προσφορά των συναδέλφων από τα σχολεία. Λάσπες, φωτιές, χαμόγελα, ηλίθιοι μπάτσοι, βροχή ατέλειωτη εκνευριστική, χιλιάδες ψυχές στα όρια της ελευθερίας και της απελπισίας
Στην Ειδομένη χτυπάει η καρδιά της ανθρωπότητας, το δίλημμα κοινωνική απελευθέρωση ή βαρβαρότητα σε ατέλειωτες εναλλασσόμενες εικόνες.
Κλαις, θυμώνεις οργίζεσαι ,φοβάσαι, πεισμώνεις. Τρέμεις από όλα αυτά, χαίρεσαι από τη μικρή που σ αγκαλιάζει, λυγάς από τη μάνα που σου ζητά χαλιμπ ( γάλα), ,είσαι πια μούσκεμα, δικαιώνεσαι και δεν το χαίρεσαι για την αθλιότητα που λέγεται "Ε.Ε" .
Κάποιος Σύριος μέσα στο χαμό εμφανίζεται με μια ανθοδέσμη !
Ακόμη και ...ερωτικά βλέμματα συναντιούνται ανάμεσα σε πρόσφυγες και αλληλέγγυους φτιάχνοντας ουράνια τόξα διασκορπισμένα στα λασπωμένα χωράφια.
Λυπάμαι μα ούτε σε 50 ντοκιμαντέρ, σε εκατοντάδες ταινίες και "ποιοτικές" παραστάσεις δεν θα τα δείτε..
Δημοσίευση σχολίου