Η δολοφονία αυτή δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ήταν η κορύφωση μιας πολύχρονης εγκληματικής δράσης των νεοναζί, που περιλάμβανε βίαιες επιθέσεις σε μετανάστες και μετανάστριες, ύπουλα χτυπήματα εναντίον αντιφασιστών αγωνιστών και συνδικαλιστών, φτάνοντας μέχρι την οργάνωση πογκρόμ και δολοφονιών μεταναστών (Σαχζάντ Λουκμάν), με την ανοχή ή και κάλυψη της αστυνομίας. Η φρικτή αυτή πράξη σηματοδότησε την ολοκληρωτική αποκάλυψη του εγκληματικού χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, απόρροια ακριβώς της φασιστικής – ναζιστικής ιδεολογικής και πολιτικής της ταυτότητας. Δύο χρόνια μετά, ο αρχηγός της Μιχαλολιάκος δηλώνει ανερυθρίαστα ότι η Χ.Α. αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνης της δολοφονίας.
Η λαϊκή οργή, οι μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις μετά τη δολοφονία του Παύλου, έσπασαν το φόβο απέναντι στις συμμορίες της Χ.Α. κι άνοιξαν το δρόμο για την αποκάλυψη του συστημικού τους ρόλου και τον αγώνα να τσακιστούν σε κάθε δρόμο, χώρο, γειτονιά. Υποχρέωσαν την εξουσία να ξεκινήσει την ποινική δίωξή της. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε όταν βλέπουμε τους κατηγορούμενους νεοναζιστές να αποφυλακίζονται, όταν βλέπουμε τη δίκη να έχει κωλυσιεργήσει σε σημείο ώστε να φέρνει τον πατέρα του δολοφονηθέντος να μιλά για μεθοδευμένες καθυστερήσεις, όταν βλέπουμε τους νεοναζί να σηκώνουν κεφάλι στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Η εγκληματική, φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής προσπάθησε και προσπαθεί να αγγίξει το μυαλό της εκπαίδευσης και να εγκατασταθεί στις σχολικές τάξεις και αυλές σαν μακρύ χέρι του συστήματος ενάντια στη νεολαία. Δεν θα τους επιτρέψουμε να ξανασηκώσουν κεφάλι και δολοφονικό χέρι. Το αντιφασιστικό κίνημα θα ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο και ο κόσμος της εκπαίδευσης πρέπει να είναι το πιο δυναμικό κομμάτι του, μέσα και έξω από την τάξη.
Η 18η του Σεπτέμβρη δεν είναι επέτειος για λογύδρια, αλλά για αγώνα απέναντι σε όλους τους φόβους που σκοτώνουν τα «θέλω» και το μέλλον της νεολαίας, προτείνοντάς της το δρόμο της αλληλοσφαγής, της μετανάστευσης και της υποταγής σε μισή μόρφωση, μισή δουλειά, μισή ζωή.
«Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά, να μην τολμήσω να κοιτάξω τ’ αστέρια, μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά, πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια» Killah P.
Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν ήδη από τη στυγερή και απάνθρωπη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 18 Σεπτέμβρη του 2013. Η φρικτή αυτή πράξη σηματοδότησε την ολοκληρωτική αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα του φασισμού, της Χρυσής Αυγής, που δεν μπορούν να κρύψουν πλέον, ούτε το προσωπείο της πολιτικής, ούτε η μάσκα του εθνικισμού.
Εγκληματική οργάνωση ήταν και παραμένει πάντοτε, διαποτισμένη ως το μεδούλι από το ρατσιστικό μίσος, σταθερά ταγμένη στην πλευρά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και πάντοτε ικανή για την πιο ποταπή και απάνθρωπη πράξη. Η δολοφονία αυτή δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ήταν η κορύφωση μιας πολύχρονης εγκληματικής δράσης των νεοναζί, που περιλάμβανε βίαιες επιθέσεις σε μετανάστες και μετανάστριες, ύπουλα χτυπήματα εναντίον αντιφασιστών αγωνιστών, φτάνοντας μέχρι την οργάνωση πογκρόμ και δολοφονιών μεταναστών (Σαχζάντ Λουκμάν) και δημοκρατικών πολιτών, με την ανοχή ή και κάλυψη της αστυνομίας. Ο στόχος τους σαφής, τότε και τώρα: η αντιφασιστική πάλη, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που παλεύουν για να ανατρέψουν τη δυστοπία που ζούμε με την επέλαση κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και των μέχρι τώρα μνημονιακών κυβερνήσεων.
Η εγκληματική, φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής προσπάθησε και προσπαθεί να αγγίξει το μυαλό της εκπαίδευσης και να εγκατασταθεί στις σχολικές αυλές οξύνοντας τα προβλήματα στο χώρο του σχολείου και σπέρνοντας στο πέρασμά της το μίσος, το ρατσισμό και τη βία. Η λαϊκή οργή για την οργανωμένη πολιτική δολοφονία αποτίναξε το φόβο απέναντι στις συμμορίες της Χ.Α., τόσο στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον όσο και στην εκπαίδευση και όρθωσε φραγμό στη δράση τους, στο δρόμο και στις γειτονιές. Οι μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις μετά τη δολοφονία του Παύλου, άνοιξαν το δρόμο στο χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και υποχρέωσαν την εξουσία να ξεκινήσει την ποινική δίωξή της. Ανέκοψε την ορμητική ιδεολογική, πολιτική άνοδο του νεοφασισμού.
Σήμερα, δυο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δεν ταιριάζει καμία επανάπαυση. Η καπιταλιστική κρίση σε όλα τα επίπεδα, που εξακολουθεί να βυθίζει στην εξαθλίωση και την απελπισία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων με τη συνέχιση των ίδιων βάρβαρων και αντιλαϊκών πολιτικών, δίνει μια ακόμα ευκαιρία σ’ αυτή την εγκληματική οργάνωση να σηκώσει κεφάλι.
Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε όταν βλέπουμε τη δίκη να έχει κωλυσιεργήσει σε σημείο ώστε να φέρνει τον πατέρα του δολοφονηθέντος να μιλά για μεθοδευμένες καθυστερήσεις, όταν βλέπουμε τους νεοναζί να σηκώνουν κεφάλι και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, απέναντι στα προβλήματα και τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες που γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι. Δεν θα τους επιτρέψουμε να ξανασηκώσουν κεφάλι και δολοφονικό χέρι. Το αντιφασιστικό κίνημα θα ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο και ο κόσμος της εκπαίδευσης θα είναι το πιο δυναμικό κομμάτι του. Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι αγώνας ενάντια στη φτώχεια και τα μνημόνια, τον αυταρχισμό και την καταστολή, είναι αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των καταπιεσμένων, είναι αγώνας για μια εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, αγώνας για ελευθερία και αξιοπρεπή ζωή{...}
2 σχόλια:
Η δολοφονία αυτή δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ήταν η κορύφωση μιας πολύχρονης εγκληματικής δράσης των νεοναζί, που περιλάμβανε βίαιες επιθέσεις σε μετανάστες και μετανάστριες, ύπουλα χτυπήματα εναντίον αντιφασιστών αγωνιστών και συνδικαλιστών, φτάνοντας μέχρι την οργάνωση πογκρόμ και δολοφονιών μεταναστών (Σαχζάντ Λουκμάν), με την ανοχή ή και κάλυψη της αστυνομίας. Η φρικτή αυτή πράξη σηματοδότησε την ολοκληρωτική αποκάλυψη του εγκληματικού χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, απόρροια ακριβώς της φασιστικής – ναζιστικής ιδεολογικής και πολιτικής της ταυτότητας. Δύο χρόνια μετά, ο αρχηγός της Μιχαλολιάκος δηλώνει ανερυθρίαστα ότι η Χ.Α. αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνης της δολοφονίας.
Η λαϊκή οργή, οι μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις μετά τη δολοφονία του Παύλου, έσπασαν το φόβο απέναντι στις συμμορίες της Χ.Α. κι άνοιξαν το δρόμο για την αποκάλυψη του συστημικού τους ρόλου και τον αγώνα να τσακιστούν σε κάθε δρόμο, χώρο, γειτονιά. Υποχρέωσαν την εξουσία να ξεκινήσει την ποινική δίωξή της. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε όταν βλέπουμε τους κατηγορούμενους νεοναζιστές να αποφυλακίζονται, όταν βλέπουμε τη δίκη να έχει κωλυσιεργήσει σε σημείο ώστε να φέρνει τον πατέρα του δολοφονηθέντος να μιλά για μεθοδευμένες καθυστερήσεις, όταν βλέπουμε τους νεοναζί να σηκώνουν κεφάλι στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Η εγκληματική, φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής προσπάθησε και προσπαθεί να αγγίξει το μυαλό της εκπαίδευσης και να εγκατασταθεί στις σχολικές τάξεις και αυλές σαν μακρύ χέρι του συστήματος ενάντια στη νεολαία. Δεν θα τους επιτρέψουμε να ξανασηκώσουν κεφάλι και δολοφονικό χέρι. Το αντιφασιστικό κίνημα θα ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο και ο κόσμος της εκπαίδευσης πρέπει να είναι το πιο δυναμικό κομμάτι του, μέσα και έξω από την τάξη.
Η 18η του Σεπτέμβρη δεν είναι επέτειος για λογύδρια, αλλά για αγώνα απέναντι σε όλους τους φόβους που σκοτώνουν τα «θέλω» και το μέλλον της νεολαίας, προτείνοντάς της το δρόμο της αλληλοσφαγής, της μετανάστευσης και της υποταγής σε μισή μόρφωση, μισή δουλειά, μισή ζωή.
«Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά, να μην τολμήσω να κοιτάξω τ’ αστέρια, μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά, πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια» Killah P.
Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν ήδη από τη στυγερή και απάνθρωπη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 18 Σεπτέμβρη του 2013. Η φρικτή αυτή πράξη σηματοδότησε την ολοκληρωτική αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα του φασισμού, της Χρυσής Αυγής, που δεν μπορούν να κρύψουν πλέον, ούτε το προσωπείο της πολιτικής, ούτε η μάσκα του εθνικισμού.
Εγκληματική οργάνωση ήταν και παραμένει πάντοτε, διαποτισμένη ως το μεδούλι από το ρατσιστικό μίσος, σταθερά ταγμένη στην πλευρά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και πάντοτε ικανή για την πιο ποταπή και απάνθρωπη πράξη.
Η δολοφονία αυτή δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ήταν η κορύφωση μιας πολύχρονης εγκληματικής δράσης των νεοναζί, που περιλάμβανε βίαιες επιθέσεις σε μετανάστες και μετανάστριες, ύπουλα χτυπήματα εναντίον αντιφασιστών αγωνιστών, φτάνοντας μέχρι την οργάνωση πογκρόμ και δολοφονιών μεταναστών (Σαχζάντ Λουκμάν) και δημοκρατικών πολιτών, με την ανοχή ή και κάλυψη της αστυνομίας. Ο στόχος τους σαφής, τότε και τώρα: η αντιφασιστική πάλη, το εργατικό και λαϊκό κίνημα, που παλεύουν για να ανατρέψουν τη δυστοπία που ζούμε με την επέλαση κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και των μέχρι τώρα μνημονιακών κυβερνήσεων.
Η εγκληματική, φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής προσπάθησε και προσπαθεί να αγγίξει το μυαλό της εκπαίδευσης και να εγκατασταθεί στις σχολικές αυλές οξύνοντας τα προβλήματα στο χώρο του σχολείου και σπέρνοντας στο πέρασμά της το μίσος, το ρατσισμό και τη βία. Η λαϊκή οργή για την οργανωμένη πολιτική δολοφονία αποτίναξε το φόβο απέναντι στις συμμορίες της Χ.Α., τόσο στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον όσο και στην εκπαίδευση και όρθωσε φραγμό στη δράση τους, στο δρόμο και στις γειτονιές. Οι μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις μετά τη δολοφονία του Παύλου, άνοιξαν το δρόμο στο χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης και υποχρέωσαν την εξουσία να ξεκινήσει την ποινική δίωξή της. Ανέκοψε την ορμητική ιδεολογική, πολιτική άνοδο του νεοφασισμού.
Σήμερα, δυο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, δεν ταιριάζει καμία επανάπαυση. Η καπιταλιστική κρίση σε όλα τα επίπεδα, που εξακολουθεί να βυθίζει στην εξαθλίωση και την απελπισία εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων με τη συνέχιση των ίδιων βάρβαρων και αντιλαϊκών πολιτικών, δίνει μια ακόμα ευκαιρία σ’ αυτή την εγκληματική οργάνωση να σηκώσει κεφάλι.
Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε όταν βλέπουμε τη δίκη να έχει κωλυσιεργήσει σε σημείο ώστε να φέρνει τον πατέρα του δολοφονηθέντος να μιλά για μεθοδευμένες καθυστερήσεις, όταν βλέπουμε τους νεοναζί να σηκώνουν κεφάλι και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, απέναντι στα προβλήματα και τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες που γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι.
Δεν θα τους επιτρέψουμε να ξανασηκώσουν κεφάλι και δολοφονικό χέρι. Το αντιφασιστικό κίνημα θα ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο και ο κόσμος της εκπαίδευσης θα είναι το πιο δυναμικό κομμάτι του.
Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι αγώνας ενάντια στη φτώχεια και τα μνημόνια, τον αυταρχισμό και την καταστολή, είναι αγώνας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων όλων των καταπιεσμένων, είναι αγώνας για μια εκπαίδευση χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, αγώνας για ελευθερία και αξιοπρεπή ζωή{...}
Δημοσίευση σχολίου