Κάθε δύσκολη ώρα είναι λένε η αρχή ενός νέου ταξιδιού. Γι' αυτό, θέλω να ευχηθώ στους φίλους και συναδέλφους μου που ίσως να μην ξαναδώ, στους μαθητές μου που δεν θα ξαναδιδάξω
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ
Πολλά ταξίδια στη ζωή σου ν' αρχινάς
Ακόμη κι αν κανένα δεν τελειώνει
Στ' αληθινά τα όνειρα μόνο αρχή θα βρεις
Στα παραμύθια μόνο ψάξε και για τέλος
Κι επειδή δεν είναι παραμύθι η ζωή
Με όνειρο προσπάθησε να μοιάζει
Τότε μονάχα θα μπορείς να πεις
Πως έχεις στ' αλήθεια λίγο ζήσει
Γι' αυτό και στα ταξίδια σου φίλε, αδελφέ
Αδημονία και βιασύνη να μην έχεις
Κι αν πικρό θα γεύεσαι κρασί
Το τέλος ποτέ να μην προσμένεις
Καλή μας αρχή λοιπόν φίλοι, συνάδελφοι και μαθητές και σίγουρα καλή αντάμωση.
Σας ευχαριστώ για την κοινή όμορφη πορεία μας όλα αυτά τα χρόνια στο 1o ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων.
4 σχόλια:
Γιώργο,
θα συναντηθούμε πάλι στα ταξίδια...
Κώστας Λουμιώτης
Τούτη την ώρα δεν υπάρχουν περιθώρια για αποχαιρετισμούς! Υπάρχει ανάγκη συναντήσεων για κοινές πορίες στους δρόμους, στα σχολεία, στην κοινωνία. Τη βία την επέβαλαν ακόμη και στους αποχαιρετισμούς που ενέχουν τρυφερότητα. Μη θέτουμε εαυτούς "βίαια" εκτός, αλλά επειδή η παρέα μεγαλώνει, επικοινωνία, επικοινωνία, επικοινωνία... χαιρετισμούς σε όλους και μάλιστα αγωνιστικούς και ουχί αποχαιρετισμούς!
Λύντια Μαργαρώνη
Υπάρχει ανάγκη συναντήσεων για κοινές πορίες στους δρόμους, στα σχολεία, στην κοινωνία....
μπλα..μπλα...μπλα...
την επανασταση που ονειρευεστε
ΔΕΝ την βλεπω πουθενα...
Χαιρομαι ομως παρ'ολα αυτα
που διατηρειτε
αυτην την ΑΔΙΑΤΑΡΑΚΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ...
δεν μπορει..
ΚΑΠΟΥ καλο θα σας κανει!!!
Χαιρομαι για Σας...
κι αν θελετε να με "χρησιμοποιειτε"
σαν οντοτητα ..σα νουμερο...
οταν μετρατε στο φαντασιακο σας
αυτους που ΘΕΛΕΤΕ να σωσετε..
ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ...
Aλλα μην το παρακανετε...
με τα ηθικα δραματα
και τα παραμυθια προοδου και λυτρωσης...
και διαφορα επικολυρικα...
Αφηστε με στην ανησυχια μου
δεν θελω την σωτηρια σας...
εγκωσα...
και ακόμα ένα που μου αρέσει. Κώστας Λουμιώτης
Αλλά τα βράδια (Λειβαδίτης)
Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα
Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου 'ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ' άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών
Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!
Δως μου το χέρι σου...
Δως μου το χέρι σου...
Δημοσίευση σχολίου