Tο θέμα της έκθεσης

Σεμνά και ταπεινά… θα μπορούσε το θέμα της έκθεσης περί αυτομόρφωσης και δια βίου μάθησης να έχει ως παράθεμα δηλώσεις της κ. Διαμαντοπούλου!

(για όσους δεν έχουν δει ακόμα το θέμα στην έκθεση

http://www.ypepth.gr/el_ec_category13118.htm)

Η αντικειμενικότητα και η ουδετερότητα του μαθήματος της έκθεσης στο οποίο καλούνται κάθε χρόνο να εξεταστούν χιλιάδες μαθητές φάνηκε και από το φετινό θέμα. Κοινή παραδοχή είναι ότι πρόκειται για θέμα επίκαιρο, θέμα της συγκυρίας… Μα φυσικά! Όταν το Υπουργείο διαλαλεί καθημερινά τη σημασία της δια βίου μάθησης και της ατομικής ανέλιξης, όταν θεσμοθετεί τη λογική των προσόντων, όταν η ευθύνη για την ανεργία χιλιάδων νέων στη χώρα είναι η έλλειψη γνώσεων, όταν ζούμε σε μια χώρα που τα παιδιά έχουν γίνει ρομπότ και το δωμάτιό τους έχει γεμίσει από χαρτιά και πτυχία, όταν σε ομιλία της η κ. Διαμαντοπούλου σχετικά με τον εθνικό φάκελο προσόντων εξηγούσε τη σημασία του να έχει κανείς πιστοποίηση για τα μαθήματα tango, πώς να μην είναι το θέμα επίκαιρο;

Η αυτομόρφωση είναι και για άλλον ένα λόγο οικεία στους μαθητές. Γιατί όταν το σχολείο σήμερα με συνειδητή επιλογή της εκάστοτε ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας δεν ξεκινά κανονικά, αφού δεν έχει καθηγητές, δε λειτουργούν σε αυτό τα αντισταθμιστικά προγράμματα, τα βιβλία και το αναλυτικό πρόγραμμα δεν ανταποκρίνονται ούτε στις ανάγκες ούτε στη μαθησιακή ωριμότητα των μαθητών, η υλικοτεχνική υποδομή –και δεν εννοώ τους διαδραστικούς πίνακες– απουσιάζει παντελώς, πράγματι οδηγούνται οι μαθητές στην αυτομόρφωση. «Σε αυτή την ατομική, και πολλές φορές εξαιρετικά δύσκολη, πορεία κατάκτησης νέων γνώσεων, δεν ενεργεί μόνος του, όπως θα μπορούσαμε να υποθέσουμε με βάση το πρώτο συνθετικό της λέξης αυτο-μόρφωση. Ο άνθρωπος δεν δραστηριοποιείται μέσα σε ένα κοινωνικό κενό, αλλά μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον. Βρίσκεται δηλαδή σε συνεχή επικοινωνία με τους άλλους, σε επαφή και ανταλλαγή με τους επίσημους ή ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς, με ποικίλους οργανισμούς και κέντρα κατάρτισης, ακόμη και όταν οι νέες τεχνολογίες του επιτρέπουν να μαθαίνει και να εργάζεται σε φυσική απόσταση από τους άλλους». Τι την ήθελαν την επεξήγηση; Οι μαθητές ξέρουν τι σημαίνει η λέξη αυτομόρφωση… φροντιστήριο, γυμναστήριο, ωδείο, ιδιαίτερα μαθήματα· στο πανεπιστήμιο με βιβλία πολλές φορές επί πληρωμή –σε λίγο και δίδακτρα– αναγκαστικά μεταπτυχικά με 2.500 ευρώ δίδακτρα, σεμινάρια σε επίσημους ή ανεπίσημους εκπαιδευτικούς θεσμούς, βλ. Επιστημονικές Ενώσεις, Ευαγή Ιδρύματα, Φροντιστήρια, Κολλέγια κοκ έναντι αδράς αμοιβής κ.λπ. Και όλα αυτά γιατί; Για να είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας «υπεραυτομορφωμένος πολίτης του κόσμου» με 700 ευρώ το μήνα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ωράριο κ.λπ. Στη χειρότερη δε… χαζεύει φωτογραφίες από φαγητό στο διαδίκτυο και…αυτοτρέφεται!

Σιχαθήκαμε πια την ατομική ευθύνη. Πού πήγαν οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις του κράτους; Γιατί ποτέ δε μας ρώτησαν ποια η σημασία του σχολείου και τι προτείνουμε για την πραγμάτωσή της; Αλλά ξέχασα…αυτό έγινε με τη δημόσια διαβούλευση στο διαδίκτυο με αφορμή το νομοσχέδιο για το νέο σχολείο…αυτό που δε θα έχει τοίχους, θα είναι ανοιχτό, θα έχει διαδραστικούς πίνακες, θα έχει πρώτο τον μαθητή και επειδή θα έχει μόνο αυτόν, λογική συνεπαγωγή είναι και η αυτομόρφωση!!!!!

Υπουργείο Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, λοιπόν. Ένα όνομα, μια ιστορία και μια έκθεση...Άραγε μετά την ανακοίνωση των βαθμολογιών θα αλλάξει ξανά το όνομα; Υπουργείο Αυτομόρφωσης, Ατομικής Ευθύνης και Κοινωνικών Φρονημάτων;! Γιατί άλλωστε το θέμα της έκθεσης δεν αφήνει καν το περιθώριο αμφισβήτησης της πανάκειας της αυτομόρφωσης. Και φαντάζομαι ότι αν κάποιος μαθητής το έκανε, θα είναι εκτός θέματος, σωστά; Μήπως τα γραπτά αποθηκεύονται και σε ατομικούς φακέλους φρονημάτων, όπως τα παλιά τα χρόνια;;;;;

Χρυσούλα Παπαγεωργίου

Εξοργισμένη, αδιόριστη φιλόλογος

Θύμα των αυτοσχεδιασμών του Υπουργείου Παιδείας