ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

Λίγες μέρες έχουν περάσει από τη λήξη του 14ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ και τι πραγματικά έχει μείνει;
Μήπως οι εκτιμήσεις για τους συσχετισμούς όπως αυτοί διαμορφώθηκαν μετά από την εκλογή των αντιπροσώπων στο ΔΣ ; Το πιο πιθανό είναι να μην ασχοληθεί κανένας με αυτούς (στους συσχετισμούς αναφέρομαι….) πέραν των συνέδρων .
Μήπως συζητήθηκαν κάποια από τα πολλά και επείγοντα ζητήματα που αφορούν τη Παιδεία; Αν ναι, ποιες αποφάσεις πάρθηκαν, ποια ψηφίσματα πέρασαν; Θα ακολουθήσει το ΔΣ αυτά τα ψηφίσματα;
Πριν αναφερθώ σε αυτά τα ερωτήματα , θα ήθελα να επικεντρωθώ σε κάποια αξιοπρόσεχτα κατά τη γνώμη μου στοιχεία του συνεδρίου :
Φαίνεται να τάραξε την «ηρεμία » του συνεδρίου η εμφάνιση των ωρομισθίων που, μέσα από την αγωνία που βιώνουν λόγω της μη πληρωμής τους από το κράτος και την διαρκώς μεταβαλλόμενης σχέσης εργασίας τους προς το χειρότερο (αλήθεια, γιατί έπρεπε να απολυθούν νωρίτερα φέτος;), προχώρησαν σε μια ευφάνταστη διαμαρτυρία μέσα στην αίθουσα του συνεδρίου . Να είναι καλά ,έδωσαν ένα άλλο τόνο στο συνέδριο και ας ήρθαν «απρόσκλητοι στο πάρτυ». Το θετικό είναι πως με αυτή την κίνηση στο συνέδριο πέρασε ψήφισμα που αναφέρει: « Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, μέχρι την οριστική κατάργηση του θεσμού.»
Εδώ θα συμπλήρωνα , κατά την ταπεινή μου γνώμη, ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΑΜΕΣΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ 2 ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ .
Μια άλλη παρουσία που έκανε εντύπωση είναι αυτή της κυρίας Διαμαντοπούλου ,που παρουσιάζεται ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία . Η ομιλία της μάλιστα περιείχε προτάσεις για σύνδεση χρηματοδότησης και αξιολόγησης καθώς και αναφορά στην αξία του διαλόγου για την Παιδεία . Θα ήθελα μόνο να θυμίσω ότι η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν η επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (με χαρτοφυλάκιο –ίσως ακουστεί ειρωνικό -την Απασχόληση και τις Κοινωνικές Υποθέσεις !) που βρέθηκε απέναντι στην Πανελλήνια Ένωση Αναπληρωτών όταν αυτή είχε προσφύγει στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για την ένταξη των Αναπληρωτών ως συμβασιούχων στην ρύθμιση Ρέππα για μονιμοποίηση στο Δημόσιο Τομέα. Ελπίζω να δέχεται από εδώ και πέρα στον διάλογο ΟΛΟΥΣ τους λειτουργούς της Δημόσιας Εκπαίδευσης είτε αυτοί είναι μόνιμοι ,είτε αναπληρωτές , είτε ακόμα και ωρομίσθιοι .
Μιας και ανάφερα την αξιολόγηση , καλό θα ήταν να διαβάσουν οι συνάδελφοι το άρθρο του Δρ. Θεόδωρου Κ. Θεοδώρου, Επιθεωρητή Οικονομικών Μαθημάτων, Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου στο www.alfavita .gr σχετικά με τους φακέλους της αξιολόγησης και πως παίδευαν και ακόμα παιδεύουν έως σήμερα- σε λιγότερο βαθμό-τους εκπαιδευτικούς στη Κύπρο .
Θετικη ακόμα και η συμπαράσταση στις 8 βαθμολογήτριες του μαθήματος των Αγγλικών στις Πανελλήνιες Εξετάσεις του 2007 που διώχθηκαν άδικα , αφού εκφράστηκε όχι μόνο με ψήφισμα αλλά και με στάση εργασίας στις 30 Ιουνίου για να μπορέσουν οι συνάδελφοι να παραστούν στην εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από το Πειθαρχικό Συμβούλιο που συνεδρίαζε εκείνη τη μέρα για τις συγκεκριμένες συναδέλφισες . Καλό θα ήταν να είχαμε και μια ανάλογη εκδήλωση και για εργαζόμενες άλλων κλάδων που έχουν υποστεί πολύ χειρότερες επιθέσεις (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) όπως την Κούνεβα .
Ας ξαναγυρίσω όμως στα συμπεράσματα του συνεδρίου και πως αυτά εκφράστηκαν μέσω των ψηφισμάτων: (Παραθέτω τα αιτήματα που αποφασίστηκαν σε αυτό το συνέδριο .)


Με δεδομένα τα αιτήματα του 13ου Συνεδρίου, τα συμπληρώνουμε με τις παρακάτω προτάσεις:

1. Να μην περάσουν οι αλλαγές στο εξεταστικό (περιφερειακές εξετάσεις κ.λπ.).
2. Όχι σε ξεχωριστό μισθολόγιο για τους νέους συναδέλφους (μισθολόγιο 2 ταχυτήτων).
3. Γνήσιες και ουσιαστικές κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με ενσωμάτωση των γενικών επιδομάτων στο βασικό, ώστε ο μισθός του νεοδιόριστου να διαμορφωθεί στα 1.400 ευρώ τουλάχιστον.
4. Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα στους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, μέχρι την οριστική κατάργηση του θεσμού.
5. Αντιμετώπιση του προβλήματος των πολύτεκνων συναδέλφων σύμφωνα με τις θέσεις της ΟΛΜΕ.
6. ΄Αμεση αντιμετώπιση της εκτεταμένης «διαθεσιμότητας», υπεράσπιση και διεύρυνση της οργανικότητας.
7. Δημόσια κοινωνική καθολική ασφάλιση. Όχι στα επαγγελματικά ταμεία - ΄Αμεση χρηματοδότηση των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Τα αιτήματα αυτά μοιάζουν σωστά. Αλλά πόσοι από τους συναδέλφους γνωρίζουν τα αιτήματα του προηγούμενου συνεδρίου ; Θα τολμούσα να απαντήσω ελάχιστοι σε σχέση με το μέγεθος των εκπαιδευτικών που υπηρετούν ή ακόμα και αυτών που ασχολούνται με τα κοινά συμμετέχοντας στις συνελεύσεις των τοπικών ΕΛΜΕ. Ακόμα περισσότερο αυτό ισχύει για τους αναπληρωτές και τους ωρομίσθιους , όταν μάλιστα οι τελευταίοι αποκλείονται από τις συνδικαλιστικές διαδικασίες του κλάδου!
Ας μην απορούν για την άγνοια ως προς τα αιτήματα και την απροθυμία των συναδέλφων να ακολουθήσουν τις κινητοποιήσεις της ΟΛΜΕ ,οι αντιπρόσωποι των συνεδρίων . Όταν δεν πραγματοποιούνται ταυτόχρονες , μαζικές συνελεύσεις σε κάθε ΕΛΜΕ για να συζητηθούν τα χρόνια προβλήματα της εκπαίδευσης καθώς και οι τρόποι δράσης ,τότε μοιραία οι σύνεδροι μένουν μόνοι στους τέσσερις τοίχους ενός ξενοδοχείου να ασχολούνται με τα μέλη που βγάζει η κάθε παράταξη μέσα στο ΔΣ και τίποτα άλλο .
Δεν μεμψιμοιρώ , ούτε απαξιώνω τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου. Άλλωστε πολλά από τα κεκτημένα που σήμερα απολαμβάνουν πολλοί εργαζόμενοι έχουν αποκτηθεί με αγώνες όχι τόσο στα συνέδρια , αλλά στους δρόμους της πόλης από συνδικάτα . Δεν αναφέρομαι μόνο στις όποιες αυξήσεις έχει πάρει ο κλάδος από μακρόχρονες απεργίες στο παρελθόν.Απλώς αναρωτιέμαι αν θα είχαμε πολλά από τα αυτονόητα (όπως φαντάζουν σήμερα ) δικαιώματα των αδειών , της απεργίας , της άδειας μητρότητας ή του 8ώρου χωρίς τους αγώνες , τις μάχες και το αίμα που έχει χυθεί στις αρχές του προηγούμενου αιώνα . Αν προσπαθήσει κάποιος να κάνει μια αντιπαραβολή με όσα , στην πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα , δικαιώματα αφαίρεσαν και αφαιρούν ακόμα από εργαζόμενους βλέπει πως είναι επιτακτική η ανάγκη να συμμετάσχει στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις σε όποιο κλάδο και αν βρίσκεται . Ας εμφανιστούν στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ του επόμενου χειμώνα περισσότεροι συνάδελφοι και ας εκφράσουν τις ιδέες τους .Είναι γνωστό ότι οι ιδέες που κυκλοφορούν ελεύθερες είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για όλους αυτούς που συζητάνε και αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς .