Το παρόν blog αποτελεί μία πρωτοβουλία του Συλλόγου Διδασκόντων στο Επαγγελματικό Λύκειο (ΕΠΑ.Λ) Άνω Λιοσίων, με σκοπό τη δημοσιοποίηση του κτιριακού προβλήματος του σχολείου.
Εν έτει 2008 στα Άνω Λιόσια Αττικής 250 μαθητές και μαθήτριες δεν έχουν στη διάθεση τους ούτε μια κανονική αίθουσα διδασκαλίας, με βάση το ελάχιστο που απαιτούν οι προδιαγραφές του ΥΠΕΠΘ. Αντίθετα, στοιβάζονται κυριολεκτικά μέσα σε κοντέινερ σεισμοπλήκτων και σε αίθουσες προκατασκευασμένες, βαρέως τύπου, οι οποίες μάλιστα χωρίζονται στη μέση για να καλύψουν τις ανάγκες, με αποτέλεσμα να υπάρχει μία μόνο είσοδος – έξοδος, αλλά και μόνο ένα παράθυρο, ανά δύο «αίθουσες». Οι μαθητές μας, σαν παιδιά ενός κατώτερου θεού, καλούνται να διαπαιδαγωγηθούν σε υποτυπώδεις εγκαταστάσεις με προαύλιο στο οποίο…αυλίζονται, με ανύπαρκτους χώρους δραστηριοτήτων. Και βέβαια, ο σύλλογος διδασκόντων, πάνω από 50 άτομα, «σταυλίζεται» κι αυτός σε γραφεία συνολικού εμβαδού όχι άνω των 30 τ.μ.!!! Αυτή η κατάσταση προσβάλλει την αξιοπρέπειά μας ως ανθρώπους, παιδαγωγούς και επιστήμονες.
Δείτε που στεγαζόμαστε...
Και το χειρότερο; Σε απόσταση 300 μέτρων χάσκει, εδώ και 7 συναπτά έτη, γιαπί, το νέο κτίριο του ΕΠΑΛ που ξεκίνησε να οικοδομείται μετά τους σεισμούς του 1999 και το κράτος αδυνατεί έως τώρα να το ολοκληρώσει…
Επειδή μέχρι τώρα κανένα από τα χρονοδιαγράμματα αποπεράτωσης του κτιρίου που μας δόθηκαν δεν έχει τηρηθεί και επειδή αρνούμαστε τη συνέχιση της κατάστασης αυτής καλούμε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς:
Υπουργείο Παιδείας, Ο.Σ.Κ, Γραφείο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής και Διεύθυνση Β/θμιας Εκπ/σης Δυτικής Ατικής
Δήμος Άνω Λιοσίων
ΟΛΜΕ, ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής,
Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων
Να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες που τους αναλογούν ΤΩΡΑ!!!
Να συμμετάσχουν, παρουσία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε ανοιχτή συζήτηση – ενημέρωση στο χώρο του σχολείου μας ώστε να δεσμευθούν για την άμεση έναρξη των εργασιών αποπεράτωσης. Η ημερομηνία για την ανοιχτή συζήτηση θα ανακοινωθεί σύντομα και θα πραγματοποιηθεί εντός του Δεκεμβρίου 2008.
Μαθητές – Καθηγητές – Γονείς όλοι μαζί μπορούμε!
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ 1ου ΕΠΑ.Λ. ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
3 σχόλια:
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΙ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ;
Τα τελευταία γεγονότα ,από τη δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου έως και τις εκδηλώσεις βίαιης διαμαρτυρίας σε διάφορες πόλεις της χώρας, δίνουν και θα δώσουν τροφή για πολλές συζητήσεις ,θεωρητικές προσεγγίσεις,συναισθηματικές εξάρσεις και τέλος ,ως λαϊτ μοτίβ,θα υπογραμμιστεί η ανάγκη να αλλάξει επιτέλους κάτι σε αυτό το τόπο.Κι όμως δεν θα αλλάξει τίποτα!
Είναι αλήθεια ότι η αντίδραση του λαού στην αποτρόπαια εκδήλωση αστυνομικής βίας είναι πρωτοφανής για τα μεταπολεμικά χρονικά της χώρας.Έχει όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά μιας λαϊκής εξέγερσης που μπορεί να σαρώσει τα πάντα στο διάβα της:μαζικότητα,καμια διάθεση συμβιβασμού,άγρια ορμή για οριστική ρήξη και ,το κυριότερο,όλα τα δίκαια με το μέρος της.Δίκαια που προκύπτουν μέσα από ένα κοινωνικό σύστημα άδικο,ένα πολιτικό σύστημα σαθρό και μια διάτρητη δικαιοσύνη.Μεγάλος ο πειρασμός να θεωρήσουμε ότι τα πάντα θα αλλάξουν από σήμερα.
Δυστυχώς το πρόβλημα βρίσκεται στην έλλειψη οποιασδήποτε συλλογικής μνήμης και συνείδησης του λαού.Όσο και να φαίνεται υπερβολικό,ο λαός ξεχνά και θα ξεχάσει και το θάνατο του Αλέξανδρου και τις «μέρες της φωτιάς» που πέρασε η χώρα.Με μικρή προσπάθεια κυβερνήσεις και ΜΜΕ ,που δρουν επικουρικά ως προς αυτές, θα στρέψουν την προσοχή του κόσμου σε πιο καθημερινά θέματα ,τραβώντας μακριά τη σκέψη του από την ουσία του προβλήματος για άλλη μια φορά.Άλλωστε ποιος θυμάται την πυρπόληση της Πελοποννήσου ή το Χρηματιστήριο σήμερα;
Για συλλογική συνείδηση ούτε λόγος .Ο λαός δεν δρα πια ως συλλογικότητα, οπότε δεν σκέφτεται και με αυτό τον τρόπο.Ο καθένας για τον εαυτό του ,για να το πούμε και πιο απλά.Μεγαλύτερο τεκμήριο ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός ,η ικανότητα δηλαδή των διάφορων εξουσιών να μη συγκρούονται με τις θιγόμενες κοινωνικές ομάδες αλλά οι τελευταίες να συγκρούονται μεταξύ τους .Ένα είδος «διαίρει και βασίλευε» όπου η μια κοινωνική ομάδα στρέφεται εναντίον της άλλης αφήνοντας στο απυρόβλητο την κρατική εξουσία η οποία μπορεί να εφαρμόζει τις πολιτικές της χωρίς ιδιαίτερο διάλογο με τους κοινωνικούς φορείς .
Για μας τα τελευταία επεισόδια έχουν το χαρακτήρα ενός πολυπόθητου ξεσηκωμού για να αλλάξουν τα πάντα προς το καλύτερο.Για αυτούς που διαχειρίζονται τις κάθε είδους εξουσιαστικές δομές είναι μια στιγμιαία απορρύθμιση.Προσέξτε το τεχνικό όρο…..Για την επαναρρύθμιση απαιτούνται απλά τεχνικά μέσα και όλα επανέρχονται στα πριν:επικοινωνιακή πολιτική ,κάποιες εισοδηματικές παραχωρήσεις ,αρκετό λαϊκισμό και έχουμε μια από τα ίδια.Βέβαια ένας λαός με παιδεία διαθέτει και συλλογική μνήμη και συλλογική συνείδηση για να αποφύγει τις παραπάνω παγίδες .Η παιδεία όμως είναι αυτό που μας λείπει κυρίως.
Η διαδηλώσεις των μαθητών θα μπορούσε να είναι ένα πραγματικά ελπιδοφόρο μήνυμα.Επιτέλους η μαθητική νεολαία δίνουν βροντερό παρόν στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα.Θα μπορούσε να είναι κι έτσι.Όμως πρέπει εδώ να κάνουμε ένα διαχωρισμό: Άλλο η πολιτική και κοινωνική αντίδραση που οφείλεται σε ταξική συνείδηση και άλλο πράγμα η αντίδραση που βασίζεται σε ταξικό ένστικτο.Η ταξική συνείδηση σε οδηγεί σε έναν αγώνα που έχει θεωρητικό υπόβαθρο,τα αίτια και τα δίκαια του αγώνα είναι ξεκάθαρα σε όλους και οι μεθοδεύσεις επίσης.Το ταξικό ένστικτο σε οδηγεί σε ηρωϊκές πράξεις εναντίον αυτού που «υποψιάζεσαι» ότι σε αδικεί ,γρήγορα όμως εκτονώνεται όπως άλλωστε όλα τα ένστικτα .Οι μαθητικές κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από τη δολοφονία του νεαρού συμμαθητή τους και κλιμακώθηκαν ως μια διαμαρτυρία ενάντια σε μια αποτρόπαια κοινωνία που στερεί κάθε δυνατότητα προκοπής στα παιδιά της και συνάμα τα δολοφονεί.Σε κάθε περίπτωση είναι ενστικτώδης αντίδραση και γρήγορα θα εκτονωθεί.Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η γενιά αυτή θα αναπτύξει κοινωνική και πολιτική συνείδηση μέσα από ένα μεμονωμένο γεγονός.Άλλωστε ο τρόπος με τον οποίο αναφέρονται όλοι οι ταγοί προς τους μαθητές είναι τόσο τρυφερός και γεμάτος κατανόηση που ολοφάνερα δείχνουν ότι δεν τους φοβούνται ως ανατρεπτικό παράγοντα.Πιο αισιόδοξο θα ήταν να καταφέρονται οι διάφοροι ηγέτες με υβριστικούς χαρακτηρισμούς εναντίον των μαθητών ,αυτό θα έδειχνε κάποιο φόβο.
Φυσικά και μπορούν τα γεγονότα αυτά να αποτελέσουν μια νεα αρχή ,αν και οι πιθανότητες είναι συντριπτικά υπέρ του αντιθέτου.Απαιτείται αυτή τη φορά ένας πραγματικός και ουσιαστικός διάλογος τα αποτελέσματα του οποίου όμως δεν θα νομιμοποιήσουν για άλλη μια φορά τις κατεστημένες συνθήκες.Διάλογος όλων των φορέων της κοινωνίας και όχι κάποιων τηλε-σοφών,που θα «οργιάσουν» αυτή την περίοδο στους δέκτες των τηλεοράσεων μας.
Ζ.Μ.
Μετά τη συνάντηση διάχυτη ήταν από πλευράς μαθητών μια σκωπτική διάθεση απέναντι στους αντιπροσώπους των πάσης φύσεως εξουσιών. Οι εν λόγω κύριοι υποσχέθηκαν ,επέρριψαν ευθύνες ο ένας στον άλλο και τελικά δεσμεύτηκαν ότι θα κτυπήσουν τη γροθιά τους στο μαχαίρι για να ολοκληρωθεί το νέο σχολικό κτίριο.Λόγια που οι μαθητές τα έχουν ξανακούσει πολλές φόρες και από αυτή τη πλευρά δεν κατακρίνω τη στάση τους.Θέλω όμως να τους υπενθυμίσω ότι:Για πρώτη φορά μετά από χρόνια γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια.Η ανοικτή συζήτηση ήταν μόνο η αρχή.Στο νου τους -κι αυτό είναι το βασικότερο-πρεπει να έχουν ότι ο αγώνας απαιτεί ενηλικίωση.Δεν απευθύνονται στους γονείς τουςζητώντας κάτι με τη λογική του "εδώ και τώρα"γνωρίζοντας ότι θα τους γίνει το χατήρι.Η πραγματική ζωή δεν έχει θέση για κακομαθημένους που αρνούνται να ενηλικιωθούν.Κάθε διεκδίκηση απαιτεί υπομονή ,επιμονή και μεθόδευση.Δεν είναι μια μάχη αλλά ένας πόλεμοςπου περιλαμβάνει πολλές μάχες,όπως αυτή της ανοικτής συζήτησης.Προσώπικά πιστεύω ότι αυτή η διαδικασία που προαναφέρθηκε και οι επόμενες που πιστεύω θα ακολουθήσουν για το κτιριακό πρέπει να διδάξει στους μαθητές ρεαλιστικούς τρόπους διεκδίκησης αλλά και πολιτικής και κοινωνικής συγκρότησης.Αλλιώς θα είναι αλλή μια χαμένη γενιά στη μιζέρια και στον "ωχαδερφισμό"
χοχοχο...δεν το πιστευω οτι υπαρχουν τετια σχολεια!!!...αντε και καλο μαθημα στις ταξης( απο τροχοβιλες).
Δημοσίευση σχολίου