Πέμπτη 10 Μαΐου 2012
Αυτή είναι η εντολή της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού
Μπορεί μια χώρα να ζήσει χωρίς δάνεια να αρνηθεί τον δανεισμό. Προφανώς όχι.
Αυτό άλλωστε αποδεικνύετε από το γεγονός ότι όλες οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν δάνεια.
Το ζήτημα είναι με ποιους όρους γίνεται αυτός ο δανεισμός. Ποια είναι η κόκκινη γραμμή. Κάθε δάνειο θα πρέπει να διασφαλίζει, την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία, τον εθνικό πλούτο και το βιοτικό επίπεδο ενός λαού. Αυτά περιγράφονται στο σύνταγμα μας και διασφαλίζουν ότι η χώρα δεν είναι δυνατόν κάτω από την πίεση δανειακών αναγκών να μετατραπεί σε μπανανιά, αποικία, προτεκτοράτο η σε δορυφόρο άλλων χωρών.
Αυτή την κόκκινη γραμμή παραβίασαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ με την ψήφιση των μνημονίων. Στο όνομα της δήθεν χρεοκοπίας τα κόμματα των τραπεζών δεν δίστασαν να ψηφίσουν τα μνημόνια, χωρίς ντροπή με όρους που παραβιάζουν το σύνταγμα και μάλιστα με την ρήτρα του Αγγλικού δικαίου. Και αυτό επέβαλαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. που δήθεν ανησυχούν τώρα για το χάος και την άνοδο των ναζιστών.
Αυτή η παραβίαση έδωσε τροφή (και ας κάνουν κάποιοι ότι δεν καταλαβαίνουν) σε δήθεν εθνικο-πατριωτικές, ακροδεξιές και ναζιστικές ομάδες και οργανώσεις να αναπτυχθούν, νομιμοποιούμενοι να μιλούν για προδότες και δοσίλογους.
Ο φτωχός, βασανισμένος Ελληνικός, στο όνομα της αξιοπρέπειας, της διασφάλισης της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας έστειλε στα τάρταρα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ που δίχως ντροπή ψήφισαν τα μνημόνια. Και αυτοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.
Να θυμίσουμε στα ΜΜΕ και τα κόμματα των τραπεζών, που ορίζουν ως κόκκινη γραμμή την ευρωπαϊκή πορεία και το ευρω, ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σε μια εποχή που ο στρατός ήταν διαλυμένος, υπήρχε ο κίνδυνος εξ ανατολών, στο όνομα της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας έβγαλε την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.
Πιέζουν σήμερα την αριστερά ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, τα παπαγαλάκια τους, ο ΣΕΒ , οι τροϊκανοί, οι τραπεζίτες, ότι η κόκκινη γραμμή για μια κυβέρνηση είναι η παραμονή στη ΕΕ και το ευρώ. Λάθος καταλάβατε Κύριοι.
Το μήνυμα που έστειλε ο λαός μέσω των εκλογών είναι ότι δεν διαπραγματεύεται τα ζητήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, την λαϊκής κυριαρχίας, του εθνικού πλούτου και του βιοτικού του επίπεδο ακόμα και αν το τίμημα είναι η έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε. Αυτή είναι η εντολή της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού
Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή και αυτή όρισε με την ψήφο του ο περήφανος Ελληνικός Λαός. Ο οποίος γνωρίζει ότι είναι ψέμα ότι θα μας διώξουν από την Ε.Ε. και το ευρώ, γιατί τότε θα πρέπει να διώξουν και κάθε λαό που υπερασπίζεται την εθνική του Ανεξαρτησία, όπως τους Γάλλους που καταψήφισαν το Ευρωσύνταγμα, τους Ιρλανδούς, τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους.
Και αυτό δεν πρόκειται να συμβεί τώρα, για πολλούς και διάφορους λόγους, που ο κυριότερος είναι ότι, αν διώξουν μια χώρα, που υπερασπίζεται το σύνταγμα της και την εθνική της ανεξαρτησία, τότε θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, με τον κίνδυνο της διάλυσης αυτής της Ε.Ε. και της μετατροπής της σε πραγματική Ένωση των Λαών και όχι των τραπεζιτών.
Με αυτή την κόκκινη γραμμή πρέπει να πορευτεί η Αριστερά, διώχνοντας τις φοβίες, τους εκβιασμούς, τα ψευτοδιλήμματα. Και ορθά, κοφτά σε πρώτη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει ότι πρώτο σημείο – απαράβατος όρος για κάθε συζήτηση είναι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και η ακύρωση του Μνημονίου.
Γιατί αυτός ο όρος διασφαλίζει την εντολή του Λαού.
Του ΑΚΗ ΚΑΤΣΟΥΛΑ (Γεν. Γραμμάτεα Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Υπάρχει λαός λοιπόν!
Το πρώτο και βασικό μήνυμα των εκλογών ήταν απλό, λιτό, ξεκάθαρο: ΜΑΥΡΟ σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ. Σε ποιους δηλαδή; Μα σε αυτούς που ο κόσμος θεώρησε ως τους βασικούς υπέυθυνους εφαρμογής της πολιτικής κοινωνικής εξαθλίωσης των μνημονίων. Από ένα άθροισμα 83% έκαναν μια εξευτελιστική βουτιά στο 34%, με το ΛΑΟΣ να βγαίνει εκτός βουλής, το ΠΑΣΟΚ να βγαίνει τρίτο και την ΝΔ μόλις να καταφέρνει να ξεπερνά το αλήστου μνήμης …17% με το ζόρι.
Από ποιες θέσεις μαύρισε ο λαός, τους σφαγείς του; Με ότι βρήκε μπροστά του και εδώ τα μηνύματα είναι πολλαπλά. Ασφαλώς, στο χρώμα αυτής της απάντησης, δεν θα μπορούσε παρά να αποτυπώνεται ο βαθύτερος πολιτικός και ιδεολογικός συσχετισμός στη συνείδηση και συμπεριφορά του κόσμου, που δεν αλλάζει τόσο εύκολα.
Που πήγε όμως αυτό 50% του λαού που χαιρέτησε τον τρικομματικό θίασο της τρόικας; Είχαμε ένα σχεδόν απόλυτο μοίρασμα σε δεξιόστροφες και αριστερόστροφες μετακινήσεις
Η μετακίνηση προς τα αριστερά
Ασφαλώς και είχαμε τέτοια μετακίνηση. Ένα 20% πήγε προς τα αριστερά. Ξεχωρίζει η εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,5% στο 16,5%. Αν το δούμε αθροιστικά και τσουβαλιάσουμε κάπως αυθαίρετα, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ, θα δούμε μια μετακίνηση από το 15% στο 35%. Αν κοιτάξουμε εσωτερικά σε αυτή τη μετακίνηση θα δούμε σαφώς μια υπεροχή δυνάμεων και τάσεων της διαχειριστικής, φιλο-ΕΕ αριστεράς (ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ). Αξιοπρόσεκτη αντίστροφη τάση αποτέλεσε ο τριπλασιασμός των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που καταφέρνει να γίνει ένας διακριτός πόλος, όχι όμως και ιδιαίτερα μαζικός. Το ΚΚΕ παρουσιάζεται καθηλωμένο
Μετακίνηση προς τα δεξιά
Ένα 25% της απώλειας της τρικομματικής χούντας του Παπαδήμου, πήγε προς τα δεξιά και την ακροδεξιά(Καμμένος, Χρυσή Αυγή, ΔΗΣΥ, ΔΡΑΣΗ, Δημιουργία Ξανά). Εδώ ξεχωρίζει η παρουσία της φασιστικής Χρυσής Αυγής, πολιτικό φαινόμενο εξαιρετικά επικίνδυνο, που σχετίζεται με βαθύτερες διεργασίες. Γενικά, αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε εσωτερικά την διάρθρωση αυτού του μπλοκ, βλέπουμε κυριαρχία νέο-αντιδραστικών ή νέο-φιλελεύθερων απόψεων, παρά την λαϊκή αντιμνημονιακή ρητορεία ειδικά στην περίπτωση Καμμένου.
Ποιο είναι το ισοζύγιο;
Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε ένα ‘’Χ’’, όπως μας οδηγούν οι αριθμοί. Η πολιτική έχει τη δική της δυναμική και εδώ ξεχωρίζουν τέσσερα ποιοτικά στοιχεία που κυριαρχούν ως τάσεις και ταυτόχρονα αποτελούν σκληρές πολιτικές προκλήσεις.
Ζήτημα πρώτο: Η πολιτική των μνημονίων ηττήθηκε- το ερώτημα της ανατροπής είναι ανοιχτό
Η πολιτική των μνημονίων που επέβαλλε η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι δικοί μας πρόθυμοι, ηττήθηκε βαριά στη λαϊκή συνείδηση. Δεν είναι απλό ζήτημα αυτό. Αποτελεί μάλιστα μοναδικό πανευρωπαϊκό φαινόμενο, που φανερώνει ότι ο υποκειμενικός παράγοντας μπορεί να παίζει σοβαρό ρόλο. Θεωρούμε ότι η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει συμβάλλει καθοριστικά σε αυτή την τάση. Το αντικαπιταλιστικό, αντι ΕΕ πρόγραμμα που έθεσε, μαζί με την πρόταση για λαϊκό ξεσηκωμό, έχουν καταχτήσει μια ευρύτερη αποδοχή σε εργαζόμενους, νέους, ανέργους και σε αριστερές μάζες, που δεν ταυτίζεται με το εύρος της εκλογικής υποστήριξης που είχε.
Το δια ταύτα: Η σχετική ηγεμονία αυτών των αντικαπιταλιστικών αγωνιστικών προσανατολισμών, με αφετηρία τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, το σύνθημα ‘’Να ζήσει ο λαός! Μπορούμε χωρίς χρέος, ευρώ, ΕΕ και ολιγάρχες του πλούτου’’, μπορούν να αποκτήσουν νέα δυναμική στην ερχόμενη θερμή περίοδο. Είναι το σημείο αναφοράς για τις πρωτοβουλίες και την πολιτική στάση και πρόταση της αντικαπιταλιστικής αντισυστημικής αριστεράς στην επόμενη μέρα.
...Ζήτημα τέταρτο: Πόλος αντικαπιταλιστικής αντισυστημικής αριστεράς
Η διαδοχική κατάρρευση των εναλλακτικών σχεδίων αναβαθμίζει και με την αντίστροφη έννοια το ρόλο της αριστεράς. Η αριστερά είναι ξανά απαραίτητη και για το σύστημα…
Σε όλες τις πολιτικές καμπές της ελληνικής ιστορίας, η εξουδετέρωση της αριστεράς δια του εναγκαλισμού από την αστική πολιτική ήταν στην ημερήσια διάταξη, αξιοποιώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες του αγώνα, αλλά και τις συστημικές τάσεις της που γεννιούνται αναπόφευκτα.
Από το Δεκέμβρη του 44 με τους ΕΑΜίτες υπουργούς στην κυβέρνηση των σφαγέων στο όνομα της ‘’ομαλότητας’’, έως το …πάσο της ΕΔΑ στην επέλαση της ΕΚ το 63-64 ‘’για να κλείσει ο δρόμος στον Καραμανλή και το βασιλιά’’. Από το μορατόριουμ των ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού με το ΠΑΣΟΚ το 1981 ‘’για να φύγει οριστικά η δεξιά’’, έως τις συγκυβερνήσεις με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 89-90, για να ‘’γίνει η κάθαρση’’. Πάντα υπήρχαν τα επιχειρήματα. Υπάρχουν και τώρα. Οι αυταπάτες του κόσμου, για λύσεις από τα πάνω, χωρίς αγώνα και ανατροπή, από μια κυβέρνηση εντίμων, είναι η δημιουργική συγκολλητική αναγεννητική ουσία του αστικού κοινοβουλευτισμού. Καταφέρνει έτσι να φεύγει η συζήτηση για την πραγματική οικονομική, κοινωνική εξουσία του κεφαλαίου και του κράτους και πολιτικών μηχανισμών που την επιβάλλουν...
Το ΚΚΕ, αν δεν ενοχοποιεί τον κόσμο ‘’που δεν καταλαβαίνει’’, προσπαθεί να τον πείσει κυρίως με μαθήματα να καταλάβει ότι ‘’το ΚΚΕ τα έλεγε’’ και επιτέλους πρέπει να αλλάξει στάση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να επιχειρεί να αναιρούνται δημιουργικά, αγωνιστικά αυτές οι αυταπάτες, τις μετατρέπει και τις παρουσιάζει ως ..αρετή και σοφία. Κολυμπά μέσα σε αυτές και τις αναπαράγει. Αποτελεί την ‘’εύκολη λύση’’. Φουσκώνει και ξεφουσκώνει μαζί τους. Καθίσταται πάτρωνας τους, αλλά και όμηρός τους.
Η αντικαπιταλιστική αριστερά, προσπαθεί να μετασχηματίσει την διάθεση ή/και δημιουργική αυταπάτη για μια ανακούφιση εδώ και τώρα σε στάση αγώνα, συστράτευσης σε ένα αγωνιστικό πρόγραμμα κοινωνικών πολιτικών διεκδικήσεων, που να αλλάζουν στο πεδίο του οργανωμένου κινήματος και των αγώνων τους συσχετισμούς σε όφελος των εργαζομένων, να τους οδηγούν στην ανάγκη της ρήξης και ανατροπής του συστήματος. Δεν είναι εύκολος δρόμος, αλλά είναι ο μοναδικός ωφέλιμος άμεσα και μακροπρόθεσμα για τα λαϊκά συμφέροντα. Δυναμώνει μάλιστα η αναζήτηση για αυτόν στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά και της ιστορικής χρεωκοπίας της μεταρρυθμιστικής ρεφορμιστικής αριστεράς.
Το δια ταύτα: Δύο δρόμοι υπάρχουν
Ο ένας, είναι ο δρόμος της …Γαλλίας. Αποσύνθεση της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αριστεράς (τάσεων δηλαδή του Αντικαπιταλιστικού Κόμματος και του παλιού ΚΚΓ) και χώνεμα τους στη αριστερή σοσιαλδημοκρατία του Μελανσόν και από εκεί με την σειρά της, κατάθεση σώματος στην αστική σοσιαλδημοκρατία του Ολάντ και στην αναζήτηση μιας νέας εκδοχής και ισορροπίας στο Γαλλο-γερμανικό ιμπεριαλιστικό άξονα της ΕΕ. Όχημα αυτών των ιστορικών μετασχηματισμών που πραγματοποιούνται αλυσιδωτά, οι διεκδικήσεις γύρω από το κυβερνητικό τιμόνι της αστικής πολιτικής.
Στα καθ’ ημάς αυτό μεταφράζεται σε μια αριστερά της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου, της αποδοχής του πλαισίου της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, της φιλικής συνύπαρξης με το ελληνικό κεφάλαιο στο όνομα της κρίσης και της παραγωγικής ανόρθωσης της χώρας. Με συμμετοχή ή όχι σε αστικές κυβερνήσεις, αλλά πάντα με μια πολιτική γραμμή καθήλωσης των ταξικών κοινωνικών αγώνων. Ο κόσμος της αριστεράς πρέπει να φράξει το δρόμο προς αυτή τη κατεύθυνση, ακριβώς τη στιγμή που η αστική τάξη θα πιέζει για μια ‘’πασοκοποίηση’’ της αριστεράς...
...3ο και τελευταίο μέρος.
Ο άλλος δρόμος, είναι αυτός της επαναστατικής αναδιαμόρφωσης του συνόλου της αριστεράς, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, της ανόδου της κοινωνικής εξαθλίωσης αλλά και των κοινωνικών αγώνων, με ορίζοντα την αντικαπιταλιστική διέξοδο και μια σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική.
Με ένα μάχιμο πρόγραμμα αγώνα απάντησης στην βαρβαρότητα από την σκοπιά των εργατικών και ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Με κινηματικά συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, οικοδόμηση νέων θεσμών αγώνα αλληλεγγύης, ανατροπής και φύτρων αυριανής εργατικής και κοινωνικής εξουσίας και δημοκρατίας. Με αντικαπιταλιστικό αντι –ΕΕ προσανατολισμό και σύγχρονη κομμουνιστική στόχευση. Με άμεσες πρωτοβουλίες για ένα νέο γύρο κοινωνικών και πολιτικών αγώνων για την ανατροπή των μνημονίων και την επιβίωση του λαού. Με πρόταξη της ανάγκης για κοινή δράση της αριστεράς, στο μέτωπο του αγώνα για την ανατροπή. Εδώ μπορεί και πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με παράλληλη άμεση συ-στράτευση δυνάμεων, τάσεων, κινήσεων που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντισυστημική, αντι-ΕΕ κατεύθυνση.
Η διαπάλη γύρω από αυτούς τους δρόμους, είναι συστατικό μέρος της μεγάλης κοινωνικής σύγκρουσης η οποία διεξάγεται σήμερα στην ελληνική κοινωνία και όχι μόνο. Οι αγωνιστές της αριστεράς, οι φορείς και τα ρεύματα μέσα σε αυτήν θα δοκιμαστούν σκληρά με τις απαντήσεις που θα δώσουν. Αλλά μέσα σε ένα πεδίο κοινωνικής και πολιτικής αναστάτωσης, με το λαό να παρεμβαίνει στο προσκήνιο, οι προκλήσεις, μπορούν και πρέπει να απαντηθούν θετικά και προς όφελος των εργαζομένων, του αγώνα τους, της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής προοπτικής.
Π. ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΑΠΕΙΛΩΝ
Απειλούν πάλι οι διεθνείς τοκογλύφοι εκμεταλλευτές της ΤΡΟΙΚΑ, καθώς βλέπουν με τρόμο τον Ελληνικό λαό να αντιστέκεται... Διαπιστώνουν πως κινδυνεύουν τα κέρδη τους, κινδυνεύει η ροή του χρήματος απ’ τους «PIGS» προς τα ταμεία τους, αφού «η κόττα δυσφορεί, δεν θέλει να γεννάει άλλα χρυσά αυγά» για πάρτη τους!
Ποιοι απειλούν; Οι συνήθεις πολιτικοί εκπρόσωποι και υπάλληλοι των κεφαλαιούχων καθώς φοβούνται πως τα αφεντικά τους θα τους ζητήσουν εξηγήσεις. Γιατί υπέγραψαν και δεσμεύτηκαν με ανθρώπους (Παπανδρέου, Σαμαράς, Καρατζαφέρης) και κόμματα (ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΛΑΟΣ), που δεν είχαν καμιά λαϊκή εντολή, καμιά δημοκρατική εξουσιοδότηση. Το αντίθετο μάλιστα.
Τώρα λοιπόν που «μίλησε», και θα «μιλήσει» καθαρότερα οσονούπω, μέσω των νέων εκλογών, ο Ελληνικός λαός έχουν έρθει σε δύσκολη θέση. Πώς να το αμφισβητήσουν χωρίς να αποκαλυφθεί η στυγνή, αδίστακτη, τραμπούκικη εκμεταλλευτική τους φύση;
Οι κύριοι και οι κυρίες αυτές, ομοϊδεάτες και πολιτικοί φίλοι του Σαμαρά, της Ντόρας, του Μάνου, του Καρατζαφέρη, του Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου, του Λοβέρδου, του Βενιζέλου, των μεταλλαγμένων, νεοφιλελεύθερων πια πασόκων τύπου Ρέππα, Σκανδαλίδη, Χρυσοχοϊδη και λοιπών, απειλούν ότι θα υποστούμε συνέπειες αν δεν τηρήσουμε τα αντισυνταγματικά, πραξικοπηματικά, παράνομα Μνημόνια και τις, ακριβώς του ίδιου χαρακτήρα, Δανειακές Συμβάσεις. Λένε ότι θα μας «βγάλουν απ’ το Ευρώ και την Ευρωζώνη» χωρίς, δήθεν, συνέπειες γι’ αυτούς, ότι, τέλος, «δεν θα μας δώσουν άλλα δανεικά»!
Λόγια ανθρώπων σε σύγχυση και πανικό! Κούφιες απειλές, χωρίς αντίκρισμα, αφού και οι ίδιοι ξέρουν πως όσα λιγότερα δώσουν, τόσα λιγότερα θα πάρουν πίσω (συν το ληστρικό επιτόκιο)...Κι αυτό γιατί δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλά και η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία. Τι θα κάνουν; Θα τις διαγράψουν όλες; Δεν πάει έτσι και το ξέρουν πολύ καλά. Στα Γερμανικά και, εν μέρει, στα Γαλλοολλανδικά κεφάλαια συμφέρει μια Ευρωζώνη με «χρεοκοπημένες ή υπό χρεοκοπία» χώρες, όπως οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου γιατί έτσι αυξάνουν την κερδοφορία τους.
...Πώς μπορείς να απειλήσεις κάποιον άστεγο ότι θα χάσει το σπίτι του; Κάποιον άνεργο ότι θα μειωθεί ο μισθός του; Πώς μπορείς να απειλήσεις με καταστροφή τον ήδη, προ πολλού, κατεστραμμένο; Δεν είναι έτσι. Οι άνθρωποι αυτοί, ξένοι και ντόπιοι, δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι καταστροφή προκάλεσαν στη χώρα και το λαό. Δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι, δυόμιση χρόνια τώρα, οδήγησαν, με την απληστία τους, την σκληρότητά τους, την ακόρεστη δίψα τους για κέρδος και άλλο κέρδος, εκατομμύρια Έλληνες στο σημείο να μην έχουν να χάσουν τίποτα πια. Δυόμιση χρόνια μας ετοίμαζαν την κόλαση! Ε, λοιπόν καιρός να ζήσουν τη δική τους κόλαση! Εμείς δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. Αντίθετα, μόνο να κερδίσουμε όσα θέλουν να μας κλέψουν!
ΑΡΘΡΟ ΔΕΛΑΣΤΙΚ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ
Εκλογές τον Ιούνιο, λοιπόν. Από πλευράς δημοκρατίας, αυτή η λύση ήταν αναγκαία εξαρχής. Με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να έχουν καταβαραθρωθεί από σχεδόν το 80% στο 32% των ψήφων, δεν ήταν νοητό να συνεχίσουν να κυβερνούν ως εκπρόσωποι λιγότερο του ενός... τρίτου των ψηφοφόρων! Ακόμη χειρότερα, όταν το 60% τουλάχιστον των Ελλήνων ψήφισε αντιμνημονιακά, είναι άκρως ενοχλητικό να σχηματίζει μνημονιακή κυβέρνηση το 32% ελέω καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου. Ευτυχώς, Σαμαράς και Βενιζέλος συγκέντρωσαν μόνο 149 έδρες. Στην απόγνωση που βρίσκονται, είναι βέβαιο ότι αυτοί θα σχημάτιζαν κυβέρνηση ακόμη και αν είχαν μόνο 151 βουλευτές μαζί, ανεξαρτήτως των δεκάρικων λόγων που έβγαζαν κατά τη διάρκεια των διερευνητικών εντολών και διαβουλεύσεων.
Επιπροσθέτως, η ραγδαία πολιτική τους αποδυνάμωση λόγω του εκλογικού καταποντισμού των κομμάτων τους κατέστησε αδύνατη την προσέλκυση στο στρατόπεδό τους είτε του Φώτη Κουβέλη είτε του Πάνου Καμμένου, οπότε οδηγηθήκαμε υποχρεωτικά σε νέες εκλογές τον επόμενο μήνα.
Οσον αφορά την απερίγραπτη φαρσοκωμωδία που παίχτηκε γύρω από τις δήθεν προτάσεις σχηματισμού κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ, αυτή ήταν από την αρχή καταδικασμένη σε αποτυχία επί της ουσίας. Υπηρετούσε αποκλειστικά προπαγανδιστικές σκοπιμότητες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Για να το πούμε ωμά, θα πρέπει να ήταν... πολιτικά ηλίθιος ο Αλέξης Τσίπρας, ηγέτης ενός εκρηκτικά ανερχόμενου κόμματος που κατόρθωσε να εκφράσει τις αντιμνημονιακές διαθέσεις της ελληνικής κοινωνίας, για να πάει να συνεργαστεί με δύο καταρρέοντα κόμματα και δη μνημονιακά, τα οποία μάλιστα είχαν 149 βουλευτές!
Πολύ σωστά από την πλευρά του επεδίωξε ευθύς εξαρχής νέες εκλογές, ελπίζοντας βάσιμα ότι το κόμμα του μπορεί να έρθει πρώτο. Καρπωνόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα τις 50 «κλεμμένες» έδρες αντί της ΝΔ, θα μπορέσει σε μια τέτοια περίπτωση να αποσπάσει ίσως 120 ή 130 ή άγνωστο πόσες έδρες, ενισχύοντας ασύλληπτα τη διαπραγματευτική του θέση και απαιτώντας ντε φάκτο να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο κορμός της νέας κυβέρνησης. Μόνο οι κάλπες θα δείξουν φυσικά αν ο σχεδιασμός του θα πετύχει. Σε μια τέτοια περίπτωση πάντως, αν το ανιδιοτελές πάθος συνεισφοράς στη σωτηρία της πατρίδας συνεχίσει να πυρπολεί τις καρδιές των ηγετών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όπως μέχρι χθες, θα έχουν την ευκαιρία ίσως να στηρίξουν ενδεχομένως ως «ελάσσονες εταίροι» μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ενας μήνας υπομονή αρκεί...
Εχουμε την εντύπωση -για να μην πούμε τη βεβαιότητα- ότι τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου θα έχουν τεράστια διαφορά από εκείνα των εκλογών της προηγούμενης Κυριακής. Κανένα κόμμα δεν πρόκειται να πάρει το ίδιο ποσοστό - ούτε καν το ΚΚΕ, το οποίο δεν έχει ευκαιριακούς ψηφοφόρους. Πολύ πιο τεταμένη και φορτισμένη, ίσως και με σημαντικά γεγονότα, θα είναι και η συντομότατη και πάλι προεκλογική περίοδος, η οποία δεν προβλέπεται ήρεμη όπως η προηγούμενη.
Καθόλου δεν άρεσε, βέβαια, τόσο στους Ευρωπαίους επικυρίαρχους όσο και στο ελληνικό κατεστημένο ούτε το εκλογικό αποτέλεσμα ούτε η αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Πρώτος στόχος τους φυσικά θα είναι να αποτρέψουν να αναδειχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ νικητής των εκλογών ώστε να μην πάρει τις 50 έδρες. Προς επίτευξη του στόχου αυτού θα δοθεί κάθε δυνατή βοήθεια στη ΝΔ για να βγει αυτή πρώτο κόμμα.
Θα καταβληθεί επίσης κάθε δυνατή προσπάθεια υπονόμευσης του ΣΥΡΙΖΑ για να μειωθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το ποσοστό του ώστε ακόμη και αν αναδειχθεί πρώτο κόμμα, να απέχει όσο το δυνατόν περισσότερο από την αυτοδυναμία. Να υπάρχουν δηλαδή τα περιθώρια να πλαισιωθεί από μετριοπαθείς μνημονιακές ή κρυφομνημονιακές δυνάμεις προκειμένου να σχηματιστεί η αναγκαία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
...ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Μια τέτοια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα ξεκινήσει από αντιμνημονιακή βάση, αλλά θα επιχειρηθεί σταδιακά να εγκλωβιστεί στο πλαίσιο του Μνημονίου με την ευρεία έννοια. Θα είναι σίγουρα μια κυβέρνηση πολύ πιο μαχητική από τις δύο τελευταίες, θα απαλύνει τις πιο ακραίες αντεργατικές πλευρές των Μνημονίων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, θα αναχαιτίσει ίσως τη ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου του λαού μας.
Αν πραγματικά πετύχει να νικηθεί στο πλαίσιο αυτό, θα έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση που καμιά κυβέρνηση από όσες συζητήθηκαν τις μέρες αυτές δεν θα μπορούσε να έχει.
Κυβέρνηση
Παίζει το κεφάλι της η Αριστερά
ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ χαρακτήρα ήττα που θα την απειλήσει με ουσιαστική εξαφάνιση από την πολιτική σκηνή ενδέχεται να υποστεί η ελληνική Αριστερά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελέσει μετά τις εκλογές τον κορμό μιας κυβέρνησης και αποτύχει να υλοποιήσει τις θεμελιώδεις υποσχέσεις του. Ο πραγματικός κίνδυνος για μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι τα καταστροφολογικά σενάρια για χρεοκοπία κ.λπ. Ο πραγματικός κίνδυνος θα είναι η βαθμιαία ενσωμάτωση μιας τέτοιας κυβέρνησης στις πολιτικές επιλογές του κατεστημένου. Αυτό θα οδηγήσει φυσικά σε συνέχιση της πορείας επιδείνωσης της ζωής των εργαζομένων, των νέων, των μεσαίων στρωμάτων, οπότε η απογοήτευση του λαού θα προσλάβει καταστροφικές για την πολιτική επιρροή της Αριστεράς διαστάσεις.
Δημοσίευση σχολίου