Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Το 2ο φύλλο της εφημερίδας μας είναι γεγονός. Στο ιστολόγιο της εφημερίδας στο http://efimepal.blogspot.com/ υπάρχουν όλα τα άρθρα ως ξεχωριστές αναρτήσεις και μπορείτε να δημοσιεύετε σχόλια, να κάνετε παρατηρήσεις, υποδείξεις, κριτική. Το e-mail της εφημερίδας για άρθρα, εικόνες, σχόλια, προτάσεις είναι: efimliosia@gmail.com
Επίσης μπορείτε να "κατεβάσετε" στον υπολογιστή σας για να διαβάσετε on line ή να εκτυπώσετε έγχρωμο ή ασπρόμαυρο (καλύτερα σε Α3 μέγεθος) ολόκληρο το φύλλο (και φυσικά και το προηγούμενο ιστορικό 1ο φύλλο).
3 σχόλια:
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΥ ΒΓΗΚΕ ΤΕΛΙΚΑ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ... ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΑΛΛΑ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ.
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΟΙΧΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, ΑΝΕΡΓΙΑ, ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΦΘΟΡΕΣ, ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ+++
ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΑΛΛΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ:
Απριλίου 1, 2012, Γεωργία Βαλωμένου
Ανακάλυψα αυτό το τραγούδι απο τις σημειώσεις ενός μαθητή που με κάποιο τρόπο βρέθηκαν στα χέρια μου. Ο μαθητής, μετανάστης, μαύρος, με σοβαρά οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, αρχίζει με αυτούς τους στίχους ένα καταγγελτικό κείμενο, το οποίο περιλαμβάνει τα εξής:
“Δηλαδή πέσμου, γιατί όταν με βλέπεις στο δρόμο δε με χαιρετάς; ντρέπεσαι; γιατί στο διάλειμμα δεν έρχεσαι να μου μιλήσεις; πάλι ντρέπεσαι; Να σου πω γιατί; Με γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια! μου ζητ’ας να κάτσω να διαβάσω λες και όταν πάρω το απολυτήριο θα πιάσω δουλειά!”
Και
“Δασκάλα μου δεν μπορείς να μου λες για χημεία όταν πεινάω, δεν μπορείς να μου λες για μαθηματικά όταν εγώ δεν έχω δει ποτέ μου λεφτά. Δεν μπορείς να μου μάθεις κοινωνική και πολιτική αγωγή όταν εγώ μεγάλωσα υπό συνθήκες φτώχειας και αλητείας”
Οι σκέψεις μου όταν διάβασα το κείμενο και άκουσα το τραγούδι ήταν με τη σειρά αυτές:
1. Εγω διαφέρω, νοιάζομαι για τους μαθητές μου, δεν είμαι τέτοια δασκάλα
(στοιχημα ότι πάνω απο 80% των εκπαιδευτικών κάνουν ακριβώς την ίδια σκέψη πρώτη, και δικαίως, γιατί η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών πραγματικά νοιάζεται για τους μαθητές και κάνει ότι καλύτερο μπορεί μέσα σε αντίξοες συνθήκες))
2. Υπάρχει ένας κωλοπαιδισμός στο τραγούδι. Δηλαδή, εντάξει έχεις προβλήματα, αλλά κι εγώ έχω προβλήματα. Κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα μπορώ, φερομαι με αγάπη και κατανόηση, υφίσταμαι καθημερινά απο τους μαθητές μου απαξιωτική συμπεριφορά που κάποιες φορές με κάνει τελείως κουρέλι, κάνω υπομονή, πληρώνομαι πλέον ελάχιστα, απαιτώ κι απο σένα, μαθητή μου, λίγη κατανόηση και λίγο σεβασμό.
(στοίχημα ότι κι αυτή τη δεύτερη σκέψη την κάνει η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, στην οποία περιλαμβάνονται και όσοι δεν έκαναν την πρώτη σκέψη)
3. Δεν διαφέρω και τόσο, τίποτα δεν κάνω. Υπηρετώ ένα σύστημα που μπάζει απο παντού, που με κάνει να μην έχω χρόνο και διάθεση να σκύψω πραγματικά, με νοιάξιμο πραγματικό, πάνω απο τους μαθητές μου, ανέχομαι ένα σχολείο μίζερο και αναποτελεσματικό, που θρέφει τέτοιους δασκάλους και τέτοιους μαθητές με τέτοιες συμπεριφορές, και δεν κάνω τίποτα δραστικό, ριζοσπαστικό, επαναστατικό και συλλογικό για να το αλλάξω.
πόσοι δάσκαλοι κάνουν τέτοιες σκέψεις δεν ξέρω να σας πω, σίγουρα όχι αρκετοί.
ΔΙΚΤΥΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ
Η τρομοκρατία δεν θα περάσει! Υπερασπιζόμαστε το πανεπιστημιακό άσυλο!
Μια κυβέρνηση πανικόβλητη από τη λαϊκή οργή που ξεχειλίζει, μία κυβέρνηση που δολοφονεί ανέργους, εργαζόμενους και συνταξιούχους, έχει μόνο ένα όπλο να χρησιμοποιήσει απέναντι στο λαό, την τρομοκρατία, τη βία και την καταστολή. Η κυβέρνηση των τραπεζιτών, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ (και μέχρι προχτές του ΛΑΟΣ) αφού είδε ότι η πολιτική της μέσα στα πανεπιστήμια συναντά τη σθεναρή αντίσταση της μεγάλης πλειονότητας της πανεπιστημιακής κοινότητας, προχωρά σε άγρια καταστολή. Τα κεντρικά πανεπιστημιακά κτίρια της Αθήνας - ΕΜΠ, Νομική, ΟΠΑ - βρίσκονται υπό το συνεχή ασφυκτικό κλοιό των δυνάμεων καταστολής, οι αγωνιζόμενοι φοιτητές είναι «υπό διωγμό»!
Φασιστική συμμορία εισβάλλει στο Μαθηματικό Τμήμα της Αθήνας και επιτίθεται με τσεκούρια και λοστάρια σε φοιτητές αριστερών και αυτόνομων παρατάξεων, που βαριά τραυματισμένοι οδηγούνται στα νοσοκομεία! Φοιτητές και φοιτήτριες της Νομικής καταγγέλλουν ότι υποχρεούνται να δείχνουν τις ταυτότητές τους για να μπουν στο κτίριο της Νομικής και απειλούνται από ασφαλίτες ότι «θα τους μαυρίσουν στο ξύλο αν συνεχίσουν να υπερασπίζονται μετανάστες»! ΜΑΤ περικυκλώνουν φοιτητές έξω από το κτίριο της Νομικής που κάνουν εκδήλωση για να υπερασπιστούν το πανεπιστημιακό άσυλο και τους μετανάστες από τις ρατσιστικές επιθέσεις! Μεταπτυχιακοί φοιτητές προσάγονται στην ΓΑΔΑ τη στιγμή που βγαίνουν από το κτίριο Παλαμά μετά από μάθημά τους! Πολίτες που κυκλοφορούν γύρω από την Νομική προσάγονται και αυτοί μαζί με τους φοιτητές! Διαδηλωτές στο Σύνταγμα, μεταξύ των οποίων και πολλοί φοιτητές, που συγκεντρώνονται με αφορμή την αυτοκτονία – πολιτική καταγγελία - ενός μαχόμενου συνταξιούχου, αντιμετωπίζουν για μία ακόμη φορά τον χημικό πόλεμο, τη βια και την καταστολή των ΜΑΤ.
Απέναντι σ' όλα αυτά, οι διοικήσεις των πανεπιστημίων, ενώ καταγγέλλουν τη «βία απ' όπου και αν προέρχεται» -καταγγέλλοντας στην ουσία αγωνιζόμενους φοιτητές και πανεπιστημιακούς-, την ίδια στιγμή σιωπούν προκλητικά ή ψελλίζουν δικαιολογίες μπροστά στη βία των φασιστικών συμμοριών, των ασφαλιτών, και των ΜΑΤ γύρω και έξω από τα πανεπιστημιακά κτίρια. Θεωρούμε ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν ανώτατης εκπαίδευσης είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με την υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και τη μηδενική ανοχή απέναντι στις φασιστικές συμμορίες.
Οι υποστηρικτές των «ανοικτών πανεπιστημίων», που θεωρούν ότι τα πανεπιστήμια μπορούν να λειτουργούν σε «αποστειρωμένο» περιβάλλον μακριά από τις αγωνίες και τους αγώνες της κοινωνίας, θέλουν ανοικτά τα πανεπιστήμια όταν οι φοιτητές αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον, ενώ κάνουν οι ίδιοι λοκ άουτ, όταν οι φοιτητές θέλουν να μπουν στον
Δημοσίευση σχολίου