Το ξύλο βγήκε από το νεοφιλελεύθερο κι ακροδεξιό παράδεισο του Φορτσάκη

Ανακοίνωση του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών 

Την Παρασκευή, 19/12, οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Αθηνών, ΕΚΠΑ, εξέδωσαν μια ανακοίνωση με τίτλο «Πρόσκληση εκπροσώπων των φοιτητών σε συζήτηση με τα μέλη της Πανεπιστημιακής Συγκλήτου». Οι φοιτητές καλούνταν, μέσω εκπροσώπων, να εκθέσουν τα προβλήματα και τα αιτήματά τους, στη συνεδρίαση της Συγκλήτου, το Σάββατο, 20/12.

Προφανώς, η ανακοίνωση - επίδειξη μεγαλοθυμίας εκδόθηκε στο πλαίσιο της επικοινωνιακής εκστρατείας με στόχο την αλλαγή της εικόνας της Διοίκησης του Ιδρύματος. Αυτή, μετά από τα αδιέξοδα στα οποία την οδήγησε η στρατηγική «Νόμος και Τάξη», αποφάσισε να επιδείξει ένα «αγωνιστικό», «αντικυβερνητικό» προφίλ μέχρι να δούμε τι θα γίνει με τις εκλογές.

Στο πλαίσιο της εκστρατείας αυτής, την προηγούμενη βδομάδα, οι πρυτανικές αρχές αποφάσισαν, αντί της «ανθρώπινης αλυσίδας» που συγκροτούν τα ΜΑΤ κάθε τρεις και λίγο γύρω από την Πρυτανεία, να προβάλουν μια «ανθρώπινη αλυσίδα» από παράγοντες της πανεπιστημιακής κοινότητας, μέλη ΔΕΠ και εργαζόμενους επιστρέφοντας σε ένα μοτίβο που -με μεγαλύτερη ομολογουμένως επιτυχία- είχε εφαρμοστεί επί πρυτανείας Πελεγρίνη.

Θα ανέμενε κανείς να συνεχίσουν την εκστρατεία τους, το Σάββατο, 20/12, με τους φοιτητές να εκθέτουν τα προβλήματά τους στη Σύγκλητο. Η «δημοκρατική» στροφή της Διοίκησης του ΕΚΠΑ όμως κράτησε τόσο λίγο, όσο αναμενόταν. Το προσωπείο έπεσε, όταν, παρά τις δεσμεύσεις του Πρύτανη για «ανοιχτή Σύγκλητο» και τις προσκλήσεις στους φοιτητές:

- Το κτήριο της Πρυτανείας ήταν και πάλι ζωσμένο από τα ΜΑΤ.

- Με εντολή του Αναπληρωτή Πρύτανη Αντ. Καλοκαιρινού, άνδρες των ΜΑΤ εισήλθαν στο προαύλιο για να αντιμετωπίσουν το φοβερό και τρομερό κίνδυνο, ένα φοιτητή και μια φοιτήτρια που βρίσκονταν μέσα. Μπροστά στα μάτια του Αναπληρωτή Πρύτανη, οι αστυνομικές δυνάμεις εκτέλεσαν με ζήλο το κοινωνικό έργο τους. Έπεσαν πάνω στον πεσμένο στο έδαφος φοιτητή και τον

6 χρόνια μετά το Γρηγορόπουλο

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ψήφισμα της ΓΣ της Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, το οποίο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στους ακροδεξιούς κύκλους της κυβέρνησης.

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε από σφαίρες αστυνομικού στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου Νίκου. Ο έφηβος Νίκος, ο Νίκος Ρωμανός, διάλεξε ένα δικό του προσωπικό τρόπο να συγκρουστεί με ένα κράτος δολοφόνων, που τροφοδοτείται από μια κοινωνία απάθειας, αδιαφορίας και συνενοχής. Ταυτόχρονα, εξαντλώντας τα περιθώρια που παρέχει το σκληρό, ταξικό σύστημα εκπαίδευσης, που εμείς οι καθηγητές και οι γονείς σας αντιμετωπίζουμε μαζί σας, ο Νίκος έγινε φοιτητής.

Από τον Φλεβάρη του 2013, που συνελήφθη για ληστεία στον Βελεβενδό Κοζάνης, επανειλημμένα βασανίστηκε, κακοποιήθηκε βάναυσα από τους ανθρωποφύλακες συναδέλφους του δολοφόνου του φίλου του, του Αλέξη. Όλο αυτό το διάστημα της φυλάκισης και των κακοποιήσεων, ο Νίκος αρνήθηκε να προσκυνήσει. Κράτησε ψηλά το κεφάλι, αντιστάθηκε, έφτυσε στα μούτρα τους βασανιστές του και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, που φτάνουν μέχρι και τον «αγωνιστή» Πρόεδρο της σημερινής «Δημοκρατίας».

Για τον λόγο αυτό, το κράτος των δολοφόνων τον τιμώρησε με έναν ακόμα τρόπο, που παραβιάζει τους ίδιους του τους νόμους. Του στέρησε το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες, μην αφήνοντάς του την παραμικρή χαραμάδα ανάσας στις απάνθρωπες συνθήκες που ζει. Ούτε αυτή η τιμωρία τον τσάκισε. Από τις 10 του Οκτώβρη ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο στοιχειώδες δικαίωμά του στη μόρφωση. Έτσι, το κράτος των δολοφόνων αποφάσισε, έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του φίλου του Αλέξη, να οδηγήσει και τον Νίκο στο θάνατο, απορρίπτοντας την αίτησή του. Η στάση του κράτους απέναντι στον Νίκο Ρωμανό, συμβολίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη στάση του Συστήματος, που αυτό εκπροσωπεί, απέναντι στη σημερινή νεολαία, σε εσάς, στα παιδιά μας.

Το ίδιο κράτος που δολοφόνησε τον Αλέξη, που βασανίζει και οδηγεί στον θάνατο το Νίκο, είναι το κράτος που κλείνει σχολεία, που απολύει δασκάλους, σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες. Το κράτος των Τραπεζιτών και των «τραπεζών θεμάτων», που επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στα όνειρα και στις ανάγκες σας, οδηγώντας σας στην ανεργία, σε μια ζωή μίζερη και χωρίς δικαιώματα, με σκυμμένο κεφάλι. Είναι το ίδιο το κράτος, που σας κλείνει πονηρά το μάτι, με τους ένστολους υπάλληλους ή συνεργαζόμενους ναζί νταήδες του λέγοντάς σας: «Αν θέλεις να έχεις κάποιες πιθανότητες σωτηρίας, γίνε το ίδιο βάρβαρος με εμάς».

Εμείς οι καθηγητές της Ε΄ ΕΛΜΕ θεωρούμε ότι, άσχετα από τη γνώμη που ο καθένας μπορεί να έχει για τις προσωπικές επιλογές αντίστασης του Νίκου Ρωμανού, η αφαίρεση των μορφωτικών του δικαιωμάτων είναι απαράδεκτη και πρέπει να ανατραπεί. Απαιτούμε άμεση αποκατάσταση των δικαιωμάτων αυτών. Στεκόμαστε στο πλάι κάθε μαθητή μας, που διεκδικεί, φτάνοντας να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, το αυτονόητο δικαίωμα στη γνώση και στη μόρφωση.

Φίλοι μαθητές, βοηθήστε να σωθεί ο Νίκος και να κερδίσει το στοιχειώδες ίδιο με το δικό σας δικαίωμα στη μόρφωση και στη ζωή.  Η αλληλεγγύη για τη σωτηρία της ζωής του Νίκου είναι αγώνας και για τη δική σας ζωή και μόρφωση. Όταν η Τυραννία είναι Νόμος, η εξέγερση δεν είναι απλά ο τρόπος ζωής, που έχει το περισσότερο νόημα. Όπως διδάσκουν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας, γίνεται ΚΑΘΗΚΟΝ.