Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Ζήτω το νέο ΟΧΙ του 2011

Η μαζική λαϊκή κινητοποίηση που έδωσε στην επέτειο του ΟΧΙ πραγματικό περιεχόμενο θα μείνει στην ιστορία σαν μια ξεχωριστή στιγμή αγώνα. Το νέο περήφανο ΟΧΙ στην εξαθλίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας και στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και της χώρας από την πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ είναι μήνυμα αισιοδοξίας για τις δύσκολες στιγμές που έρχονται. Είναι κάλεσμα αγώνα σε αντίσταση για την ανατροπή.

Η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της, μαζί με τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και την οικογένεια Μητσοτάκη, όλο δηλαδή το χρεοκοπημένο πολιτικό σκηνικό των κομμάτων του Μνημονίου δεν κρύβουν το μίσος τους για τους αγώνες ενός λαού που δεν προσκυνά και δεν υποτάσσεται, όπως πολύ καθαρά έδειξε η μαζική και πετυχημένη 48ωρη απεργία στις 19-20/10.

Είναι υποκρισία να ζητούν κοινό εορτασμό για την 28η Οκτωβρίου αυτοί που λένε ΝΑΙ σε κάθε απαίτηση του κεφαλαίου, των τραπεζών, της ΕΕ και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών. Είναι απαράδεκτο να ζητούν κάποιοι σεβασμό σε θεσμούς και πρόσωπα που δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο από τα δικαιώματα του λαού. Είναι συκοφαντικό να κατηγορούν για αντιδημοκρατικές και βίαιες πρακτικές τους εργαζόμενους και τη νεολαία αυτοί που βουλιάζουν την κοινωνία στη βία της φτώχειας, της ανεργίας και της ανασφάλειας, αυτοί που χτυπάνε τις κινητοποιήσεις του λαού με τη βαρβαρότητα της αστυνομικής βίας.

Η τρομοκρατία και συκοφαντία δε θα περάσουν. Ο αγώνας συνεχίζεται. Λέμε ΟΧΙ στην πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ. Με τους δημοκρατικούς, μαζικούς και μαχητικούς αγώνες θα ανατραπεί η κυβέρνηση και θα μπει φραγμός σε κάθε επίδοξο διαχειριστή της. Θα Ανοίξει ο δρόμος για να έρθουν στο προσκήνιο οι ανάγκες και τα δικαιώματα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Δ.Ε.
Αθήνα, 28.10.2011

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Το γελαστό παιδί

Eκλογές 1961: Τότε που η ζωή ενός 24χρονου κόστιζε δυο χρόνια φυλακή

Των Μόρφη Στεφούδη – Ηλία Ν. Σμήλιου

Ο Στέφανος Βελδελμίρης γεννήθηκε το 1937 στις Συκιές της Θεσ/νίκης κι από τα εφηβικά του ακόμη χρόνια οργανώθηκε στην Ε.Δ.Α. κι ανέπτυξε σημαντική πολιτική δράση. Σπούδασε ηλεκτρολόγος ενώ οι σπουδές του στη Σχολή Τεχνικών του Ναυτικού διακόπηκαν, όταν απολύθηκε λόγω πολιτικών φρονημάτων. Σημαντικότατη δράση ανέπτυξε και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, διεκδικώντας την κατάργηση των στρατοπέδων εργασίας, όπου το καθεστώς συγκέντρωνε τους αριστερούς φαντάρους.

Στην Ελλάδα, το φθινόπωρο του 1961, το καθεστώς ετοιμαζόταν για τις εκλογές της 29ης Οκτώβρη. Το ζητούμενο δεν ήταν απλά η ανάδειξη ως πρώτου κόμματος της Ε.Ρ.Ε., που υπό την ηγεσία του Κων/νου Καραμανλή (του πρεσβύτερου) είχε την υποστήριξη των Αμερικάνων και συγκέντρωνε στους κόλπους του το σύνολο των ακραία συντηρητικών Ελλήνων.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Το σύνδρομο του Θεατή στην Ελλάδα του 2011

Αν νομίζουμε ότι το σημερινό καθεστώς στην Ελλάδα θα χορτάσει κατασπαράσοντας τους άλλους και θα κάνει εξαίρεση για μας, να διαβάζουμε κάθε πρωί το ακόλουθο κείμενο μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι θα έρθει και η σειρά μας. Τότε όμως θα είναι αργά!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ BERTΗOLD BRECHT ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Οι ναζί πρώτα συνέλαβαν τους κομμουνιστές κι εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Μετά συνέλαβαν τους Εβραίους κι εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά συνέλαβαν τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά συνέλαβαν τους ομοφιλόφιλους και εγώ δεν αντέδρασα γιατί δεν ήμουν ομοφιλόφιλος.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν και μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς ελεύθερος για να αντιδράσει.

Σήμερα, παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί,
για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας:


Πρώτα ήρθαν για τους stagers κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν stager.
Έπειτα ήρθαν για τους συνταξιούχους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνταξιούχος.
Κατόπιν ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος.
Στη συνέχεια ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάλι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος.
Μετά για τους φορτηγατζήδες, μετά για τους φαρμακοποιούς, μετά για τους ταξιτζήδες, ...
Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να με υπερασπιστεί.

Αναγνώστες